Click to download entire bulletin.

Note: If you do not see all the pages of this document, download and install the free Adobe Acrobat Reader.

Click to download entire bulletin.

Note: If you do not see all the pages of this document, download and install the free Adobe Acrobat Reader.
<

Click to download entire bulletin.

Note: If you do not see all the pages of this document, download and install the free Adobe Acrobat Reader.

THE HELLENIC LINK, Inc.

Ενημέρωση Μελών, Φίλων, και Συνεργατών του Συνδέσμου

Member Update– Bulletin 

Editorial Committee: Achilleas Adamantiades, Dimitri Dandolos  Alex Economides,

Gerasimos Merianos, Maria Eleftheria Giatrakou, Panagiotis Siskos, Stella Tsirka;

Associate Editor: Dean C. Lomis, Acting Editor: Costas Efthymiou                          

                                     Bulletin 155  February 2018                                                                     

————————————————————————————————–

                 ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΒΕΡΓΙΝΑ!

The renowned Professor Emeritus of Archaeology at Berkley, Stephen G. Miller, in his monumental letter to the Archaeology Magazine  reprinted below, uncovers usurpers of historical truth, and with unshakeable reasoning and documentary evidence, methodically devastates Skopje’s claimed right to be called Macedonians. Prof. Miller’s letter was written in reply to the provocative article of Reporter Matthew Brunwasser, “Letter from Macedonia: Owning Alexander,” supporting Skopje’s position.  With his letter, Professor Miller overturned completely the fundamental idea pushed by Skopje that their country- the ancient Pelagonia – was part of Macedonia,

                                                                                                CJE

January 22, 2009

Editor, Archaeology Magazine

36-36 33rd Street, Long Island City , NY 11106,  U.S.A.

Dear Sir,

I opened the January/February issue of Archaeology today and eagerly turned to “A Letter from Macedonia” only to discover that it was actually a letter from ancient Paionia – the land north of Mt. Barmous and Mt. Orbelos. Livy’s account of the creation of the Roman province of Macedonia (45.29.7 and 12) makes clear that the Paionians lived north of those mountains (which form today the geographically natural northern limits of Greece) and south of the Dardanians who were in today’s Kosovo. Strabo (7. frag 4) is even more succinct in saying that Paionia was north of Macedonia and the only connection from one to the other was (and is today) through the narrow gorge of the Axios (or Vardar) River. In other words, the land which is described by Matthew Brunwasser in his “Owning Alexander” was Paionia in antiquity.

While it is true that those people were subdued by Philip II, father of Alexander, in 359 B.C. (Diodorus Siculus 16.4.2), they were never Macedonians and never lived in Macedonia. Indeed, Demosthenes (Olynthian 1.23) tells us that they were “enslaved” by the Macedonian Philip and clearly, therefore, not Macedonians. Isokrates (5.23) makes the same point. Likewise, for example, the Egyptians who were subdued by Alexander may have been ruled by Macedonians, including the famous Cleopatra, but they were never Macedonians themselves, and Egypt was never called Macedonia (and so far as I can tell does not seek that name today).

Certainly, as Thucydides (2.99) tells us, the Macedonians had taken over “a narrow strip of Paionia extending along the Axios river from the interior to Pella and the sea.” One might therefore understand if the people in the modern republic centered at Skopje called themselves Paionians and claimed as theirs the land described by Thucydides.

But why, instead, would the modern people of ancient Paionia try to call themselves Macedonians and their land Macedonia? Mr. Brunwasser (p. 55) touches on the Greek claims “that it implies ambitions over Greek territory” and he notes that “the northern province of Greece is also called Macedonia.” Leaving aside the fact that the area of that northern province of modern Greece has been called Macedonia for more than 2,500 years (see, inter alios, Herodotus 5.17; 7.128, et alibi), more recent history shows that the Greek concerns are legitimate. For example, a map produced in Skopje in 1992 (Figure 1) shows clearly the claim that Macedonia extends from there to Mt. Olympus in the south; that is, combining the ancient regions of Paionia and Macedonia into a single entity. The same claim is explicit on a pseudo-bank note of the Republic of Macedonia which shows, as one of its monuments, the White Tower of Thessalonike, in Greece (Figure 2). There are many more examples of calendars, Christmas cards, bumper-stickers, etc., that all make the same claim.

Further, Mr. Brunwasser has reported with approval (International Herald Tribune 10/1/08) the work of the “Macedonian Institute for Strategic Research 16:9,” the name of which refers “to Acts 16:9, a verse in the New Testament in which a Macedonian man appears to the Apostle Paul begging him: ‘Come over into Macedonia, and help us.'” But where did Paul go in Macedonia? Neapolis (Kavala), Philippi, Amphipolis, Apollonia, Thessaloniki, and Veroia (Acts 16:11-17:10) all of which are in the historic Macedonia, none in Paionia. What claim is being made by an Institute based in Skopje that names itself for a trip through what was Macedonia in antiquity and what is the northern province of Greece today?

I wonder what we would conclude if a certain large island off the southeast coast of the United States started to call itself Florida, and emblazoned its currency with images of Disney World and distributed maps showing the Greater Florida. 

Certainly there was no doubt of the underlying point of “Macedonia” in the mind of U.S. Secretary of State Edward Stettinius on December 26, 1944, when he wrote: 

“The Department [of State] has noted with considerable apprehension increasing propaganda rumors and semi-official statements in favor of an autonomous Macedonia, emanating principally from Bulgaria, but also from Yugoslav Partisan and other sources, with the implication that Greek territory would be included in the projected state. This government considers talk of Macedonian “nation”, Macedonian “Fatherland”, or Macedonian “national consciousness” to be unjustified demagoguery representing no ethnic nor political reality, and sees in its present revival a possible cloak for aggressive intentions against Greece.”

[Source: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec1944)]

Mr. Brunwasser (a resident of Bulgaria), however, goes on to state, with apparent distain, that Greece claims “Alexander III of Macedon (Alexander the Great) . . . as Greek.”

This attitude mystifies me. What is there to “claim”? Alexander’s great-great-great grandfather, Alexander I, was certified as Greek at Olympia and, in the words of the father of history “I happen to know that [the forefathers of Alexander] are Greek” (Herodotus 5.22). Alexander’s father, Philip, won several equestrian victories at Olympia and Delphi (Plutarch, Alexander 4.9; Moralia 105A), the two most Hellenic of all the sanctuaries in ancient Greece where non-Greeks were not allowed to compete. If Philip was Greek, wasn’t his son also Greek?

When Euripides – who died and was buried in Macedonia (Thucydides apud Pal. Anth. 7.45; Pausanias 1.2.2; Diodorus Siculus 13.103) – wrote his play Archelaos in honor of the great-uncle of Alexander, did he write it in Slavic? When he wrote the Bacchai while at the court of Archelaos did he not write it in Greek even as it has survived to us? Or should we imagine that Euripides was a “Macedonian” who wrote in Slavic (at a date when that language is not attested) which was translated into Greek?

What was the language of instruction when Aristotle taught Alexander? What language was carried by Alexander with him on his expedition to the East? Why do we have ancient inscriptions in Greek in settlements established by Alexander as far away as Afghanistan, and none in Slavic? Why did Greek become the lingua franca in Alexander’s empire if he was actually a “Macedonian”? Why was the New Testament written in Greek rather than Slavic?

On page 57 of the so-called “Letter from Macedonia” there is a photograph of the author standing “before a bronze statue of Alexander the Great in the city of Prilep.” The statue is patently modern, but the question is whether the real historic Alexander could have read the Slavic inscription beneath his feet. Given the known historic posterity of Slavic to Greek, the answer is obvious.

While Mr. Brunwasser’s reporting of the archaeological work in Paionia is welcome, his adoption and promotion of the modern political stance of its people about the use of the name Macedonia is not only unwelcome, it is a disservice to the readers of Archaeology who are, I imagine, interested in historic fact. But then, the decision to propagate this historical nonsense by Archaeology – a publication of the Archaeological Institute of America – is a disservice to its own reputation. 

Let it be said once more: the region of ancient Paionia was a part of the Macedonian empire. So were Ephesos and Tyre and Palestine and Memphis and Babylon and Taxila and dozens more. They may thus have become “Macedonian” temporarily, but none was ever “Macedonia”.

Allow me to end this exegesis by making a suggestion to resolve the question of the modern use of the name “Macedonia.” Greece should annex Paionia – that is what Philip II did in 359 B.C. And that would appear to be acceptable to the modern residents of that area since they claim to be Greek by appropriating the name Macedonia and its most famous man. Then the modern people of this new Greek province could work on learning to speak and read and write Greek, hopefully even as well as Alexander did.

Sincerely,

Stephen G. Miller

Professor Emeritus, University of California, 

Berkeley

PS: For a more complete examination of the ancient evidence regarding Paionia, see I. L. Merker, “The Ancient Kingdom of Paionia,” Balkan Studies 6 (1965) 35-54

cc: C. Brian Rose, President, Archaeological Institute of America

Hillary Rodham Clinton, Secretary of State of the United States of America

Dora Bakoyiannis, Minister of Foreign Affairs of Greece

Antonis Samaras, Minister of Culture of Greece

Olli Rehn, European Commissioner for Enlargement

Erik Meijer, Member, European Parliament

————————————————————————————————————–

THE HISTORICAL SOLUTION TO THE FYROM/MACEDONIA DILEMMA

                                                Dean C. Lomis, Ph.D. *

    A 1939 Yugoslavia postage stamp titled: “Jugoslavija” (I.E., “land of the southern

Slavs”), depicts the eight provinces of the then-Federation: Dravska, the northwest region

fed by the Drava, an important tributary of the Danube River; Hrvatska; Vrbaska;

Drinska, the western region fed by the White Drin tributary emanating from the River

Drin in Albania; Dunavska, the eastern region fed by the Danube River; Hcravska;

Zetsca; and, Vardarska, the southernmost region crossed by the Vardar River.

    The Yugoslavia Federation was established after World War I — originally as the

Kingdom of Serbs, Croats and Slovenians, known as “Kraljevina Srba, Hrvata I

Slovenaka.”  If a “Macedonian” nation had existed, it would have been the Kingdom

of Serbs, Croats, Slovenians and Macedonians.  However, no such nation existed.

The Kingdom was dissolved in 1941 at the German invasion.  If, therefore, World War II

had not occurred, or if after the War the Communist Party had not ruled, there would not

be a “Macedonia” issue today.

    The border between Greece and Serbia was defined in 1913 on the basis of the

advances of the armies of the two nations during the 1912-1913 Balkan wars.  The

border between Greece and Bulgaria was defined at the treaty of Bucharest, and the

border with Albania by the treaty of London.  Since then, the borders of the four nations

had remained the same.  

    Be it as it may, the land of “Macedonia” was part-and-parcel of the ancient

Greek system of city-states.  The inhabitants of Macedonia identified themselves as

Greeks, believed in the same gods, shared the same cultural and athletic activities, and

spoke the same language: Greek.  It is also of major significance that the ancient Greeks

had placed the habitat of their gods on Mount Olympus in Macedonia.  It would have

been totally inconceivable for the Greeks to have placed the habitat of their gods in a

non-Greek, “barbarian” territory.

     Above the land of the ancient Greeks of Macedonia were the lands of the ancient

Dardanians.: Dardania.  It was in Dardania that the Slavs descended into the Balkans

and from Dardania to the lower Balkans, in Macedonia, in the 6th Century, A.D.  For

three centuries, the Slavs spoke their Slavic tongue – not language, which had no

written or reading form.  It was not until the 9th Century that two Greek brothers, Cyril

and Methodius, both of whom were monks, illuminated them on Orthodox Christianity

and grammatically taught them their own Slavic language. Cyril is credited with

inventing the Cyrillic alphabet – a modified version of Greek to accommodate some of

the particular non-Greek sounds —  thereby providing for them the tool to learn to read

and write their own tongue.  Accordingly, therefore, the Slavs cannot and do not have

any historical connection with Macedonia before the 6th Century, nor any political bond

prior to the 9th Century.  

     Unless we accept the absurd notions of the late Turkish Prime Minister and President,

Turgut Ozal {who, in his book: Turkey in Europe, asserts that Homer as well as Aristotle

were Turks), the Macedonians, like all Greeks had their own regional identification and

leaders: Pericles the Attican, Epaminondas, the Boeotian, Homer the Chian,  Pyrrhus  

the Epirote, Leonidas the Lacaedemonian, Philip and Alexander the Macedonians, and so

on, including in later times Domini(os) Theotokopoulos the Cretan who signed his great

art as “El Greco.”

    The “Macedonia question” became an issue in late 1944, and a turbulent controversy

after the breakup of Yugoslavia in the early 1990s.  In 1944, with the predominance of

the Communist Party in then-Yugoslavia, Marshall Tito, for reasons of geopolitical

expediency for territorial expansion southward toward a warm water port in the

Mediterranean, arbitrarily renamed the area officially until then “Vardarska” – as shown

on the 1939 Yugoslav postage stamp – but also known as South Serbia, to the “Socialist

Yugoslav Republic of Macedonia” and its inhabitants “Macedonians.”  Tito’s action was

a consequence of the 1921 Moscow resolve by the “Comintern” (the Communist

International) and the Balkan communist parties to pursue autonomy for the Macedonia

region in order to eventually include the most strategic territory into the Communist

camp.

    Tito’s pronouncement of a “Macedonian nation” on December 26, 1944 was swiftly

denounced by the United States.  Then-U.S. Secretary of State Edward Stettinius

dispatched immediately “Circular Airgram (868.014)” determining America’s foreign

policy in opposition to Tito’s reprehensible action:

         “The Department has noted with considerable apprehension

           increasing propaganda rumors and semi-official statements

           in favor of an autonomous Macedonia, emanating principally

           from Bulgaria, but also from Yugoslavia Partisan and other

           sources, with the implication that Greek territory would be

           included in the projected state.  This Government considers

           talk of Macedonian ‘nation,’ Macedonian ‘Fatherland,’ or

           Macedonian ‘national consciousness’ to be unjustified

           demagoguery representing no ethnic or political reality,

           and see in its present revival a possible cloak of aggressive

           action against Greece,”

to which the then-Soviet Union’s arch-Communist, Joseph Stalin, boasted in 1946:

“They do not have Macedonian consciousness, but they will.”  However, the statement

by former U.S. Secretary of State Henry Kissinger suffices to acknowledge once more

what the Pontus-born, Roman-era historian and geographer, Strabo, wrote: “Macedonia,

therefore, is Greece.”  Dr. Kissinger declared in Paris in 1992:

           “ I believe that Greece is right to object and I agree with Athens.

             The reason is I know history, which is not the case with most

             others, including most of the Government and Administration

             in Washington.”

In the final analysis, therefore, U.S. recognition of a state with the pseudonym

“Macedonia” would be tantamount to a Communist victory after the end of the Cold

War, on an issue that our nation opposed them during the Cold War.

     Upon the dissolution of Yugoslavia following the fall of Communism in the early

1990s, the remnant leaders of Tito’s “Socialist Yugoslav Republic of Macedonia”

dropped the “Socialist Yugoslav” for the obvious reasons and announced their breakaway

state “The Republic of Macedonia.”  Immediately, they announced that the portions of            

the Macedonian region within Greece, Bulgaria and Albania were under foreign

“occupation”;  printed the famous “White Tower” of Thessaloniki in Greece on their

monetary notes; named the city of Thessaloniki (which they call “Solun”) as their

nation’s “capital” under Greek occupation; printed schoolbooks and started teaching their

children that Macedonia outside its current borders is under foreign occupation; depicted

the “Sun of Vergina,” discovered during excavations of King Philip’s tomb in the late

1970s, as the symbol for their “national” flag; and, among myriad other usurpations,

pronounced Alexander the Great their historical ancestor.

    Lack of national identity for the Slavs of “FYROM” does not justify their desire to

develop one by usurping someone else’s.  In addition, aside from the fact that they,

themselves, are not “Macedonians,” the large Albanian and Bulgarian  minorities also

do not wish to be identified as such, for they know they are not.  The Albanian minority

comprises about 1/3rd of FYROM’s population, and the Bulgarian minority about 1/4th.

Some 250,000 of the Bulgarian minority recently applied for Bulgarian passports,

desiring to be identified as Bulgarians, since Bulgaria is on the road to membership in the

European Union, which FYROM is not primarily due to its falsified name.

     FYROM’s total area of only 13,578 square miles (146 miles east-to-west and 93 miles

north-to-south) comprises a strip which is a mere 20 miles wide north-to-south from the

Greek border, and just 1/5th of its total territory.  FYROM’s remaining 4/5ths is

located outside the Macedonian region, including its capital, Skopje.

  Historical backgrounds and ethnic identities indicate clearly that FYROM in its

entirety cannot be accepted as “Macedonia.”  That its southern 1/5th portion of 20 miles

wide be called its “Macedonia Province,” similarly to the one in Greece, would be proper

and should not only be acceptable, but also a very fair compromise.

    The solution of the FYROM/Macedonia dilemma is for the portions of the 7 southern

counties (of the country’s 28 total) which fall within the area of the Macedonia

region (I.E., Resen, Bitola, Prilep, Kavadarci, Negotino, Gevgelija, and Strumica)

to comprise the nation’s “Macedonia Province.”  The remaining areas can also have

their own “province” identification, in existence today as in the past: “Planina” to the

west, where the majority of the population is ethnic Albanian and borders with

Albania; “Plackovica” to the east, where the majority of the population is ethnic

Bulgarian and borders with Bulgaria; and “Jakupica,” the central and northern portion,

to include the nation’s capital, Skopje, which is inhabited by Slavs, perhaps

even almost entirely by Serbs.  Thus, the “Macedonia Province” will contain mostly the

so-called “Slavomacedonians.”

    The official name of the country, with its four provinces and twenty-eight counties,

can then be called by its true identity: “Vardarska,” as applied officially before World

War II, or “Dardania,” if the inhabitants of the entity wish to identify themselves with

some historical past.  Certainly, they should be able to discover some Dardanian

historical t

past in the 4/5ths of the land where the ancient Dardanians lived, rather than

attempting to usurp Macedonia’s Greek identity of more than five millennia.

     Resolving the “name issue” with proper identification would also have many

immediate and long-term benefits for the Balkan Peninsula; the Mediterranean Region;

the European Continent; and for the world at large.

    For the Greeks, it will eliminate their current concern that FYROM is attempting

to usurp a significant part of their Hellenic national identity, and that no longer will a

“Vardarska” or a “Dardania” be seeking to expand its borders by absorbing the remainder

of the Macedonia region, as they currently advocate and teach in their schools.  The many

and enormous global problems that the world is facing today due to extremist teachings

of the Koran by Islamist “fundamentalists” (a misnomer rather than “fanatic extremists”),

are serious enough to require understanding and cooperation to prevent future conflicts.

Continuing to teach “The Falsification of Macedonian History” (a most apropos

book title by the late former Governor of the Macedonia Province in Greece,

Nikolaos Martis), will create a tumultuous “Balkan” problem in the decades to come,

similar to the racial tensions faced by Europeans in general and the French in

particular today.  

    Kosovo, with its twin ethno-religious problem of Albanian Moslem versus

Serbian Christian animosity, and the unsettled Bosnian triangle of Croatian Christians

versus Serbian Christians versus “Bosnian” Moslems and also Croatian Catholic versus

Serbian Orthodox are dangerous enough, not to mention FYROM’s own Albanian

Moslem versus Slavic Christian differences.  Solving the problem now, therefore, will

ensure order and peace for Skopje’s future.

      For the people of present-day FYROM, a name consistent with their own true

identity – not someone else’s – will, at least eventually, develop a genuine national

“consciousness,” thereby giving some credibility to their then-idol Joseph Stalin’s

statement.  Moreover, once it has its proper name, the country will have a “true” identity

in the United Nations; enjoy the total support of Greece for membership to both NATO

and the European Union; and have Greece’s unlimited promotion for security of its

borders, and of its territorial integrity, against any potential aggressors, or even internal

turmoil it may not be able to contain itself.  And, with proper name identification leading

to good relations with its neighbors, especially under the protection of considerably

powerful Greece, its people will begin to develop a solid economic infrastructure away

from the chrysalis of Communism, and prosper.

    It is therefore of immense and utmost importance that the world’s powers, especially

the industrialized societies of Europe and America, (not to mention their own national

interests), instruct, convince and lead present-day FYROM to adhere to international law

by which it was “provisionally” admitted into the United Nations under the “temporary”

name of FYROM, until a suitable name “in agreement with Greece” would be found.

After more than a decade of intransigence, it is ultimately in FYROM’s best national

interests to compromise in line with the stipulations it accepted to become a provisional

U.N. member.

* Dean Lomis is Professor Emeritus of International Education, University of Delaware, and a Member of the Board of Directors of the Hellenic Link, Inc.

——————————————————————————————————————-

Further dissection of the pseudo claims of Skopje against northern regions of Greece reveals projection by them of a fictitious size for their territory, falsely labeled Macedonia. In the following article Ioannis Bougas sheds light on the nuances of this particular Skopian trick .

                                                                                                                         CJE

ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα κατέχει μόνο το 51.5% είναι βασισμένος στην έννοια ύπαρξης «Γεωγραφικής Μακεδονίας» που ξεκίνησε να προωθείται τον 19ον αιώνα από τους Ρώσους και τους Βουλγάρους με τη βοήθεια χαρτογράφων. Ο στόχος τους πάντα ήταν να παρουσιάζεται η Μακεδονία μεγαλύτερη ώστε να περιέχει και ευρείες περιοχές εκτός Ελλάδος κατοικούμενες από Σλάβους, ώστε να αποκτούν και αυτοί «δικαιώματα κατοχής»!

Ο πρώτος γνωστός χαρτογράφος της Μακεδονίας είναι ο Γάλλος Ami Boue (1847). Σ’ αυτόν βασίστηκε μετά ο Βούλγαρος χαρτογράφος και πανσλαβιστής Basil Kantsof (1900), ο οποίος οραματιζόταν τη Μεγάλη Βουλγαρία. Την δεκαετία του 1940 η ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ και ο Τίτο υιοθέτησαν τον όρο «Γεωγραφική Μακεδονία», γιατί οραματίζονταν τη Μεγάλη Μακεδονία…και εκεί έμεινε το θέμα για χρόνια. Οι Σκοπιανοί άρχισαν πρόσφατα να το χρησιμοποιούν για να κάνουν πειστικότερο τον ισχυρισμό τους ότι εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε αποκλειστικότητα στην γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας.

Δυστυχώς οι ιδέες περί Γεωγραφικής Μακεδονίας έγιναν δεκτές και από κάποιους Έλληνες ιστορικούς και εμπειρογνώμονες ή «ιστορικούς» και «εμπειρογνώμονες» και χρησιμοποιείται συχνά από πολιτικούς μας και αρθρογράφους (π.χ. από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, και τον καθηγητή Α. Ηρακλείδη, πρόσφατα). Εκείνος που αναφέρεται ως «πηγή» ότι η Ελλάδα κατέχει το 51.5% της Μακεδονίας είναι ο Ευάγγελος Κωφός, συνεργάτης της ΜΚΟ ΕΛΙΑΜΕΠ.

Στην πραγματικότητα η Ελλάδα έχει το 85% της αρχαίας Μακεδονίας, γιατί το βασίλειο της Μακεδονίας δεν εκτεινόταν ποτέ πέρα από τη γραμμή Αχρίδα-Μοναστήρι- Κρούσοβο, κλπ. Και στην Ρωμαϊκή εποχή η κυρίως Μακεδονία (Macedonia Prima) περιείχε μόνο το βασίλειο του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, ενώ η ευρεία Μακεδονία (Macedonia Secunda) περιείχε και την Παιονία. Καμία Μακεδονία δεν εκτεινόταν βορειότερα από μια λεπτή λωρίδα του σημερινού κράτους της ΠΓΔΜ, ενώ η πόλη των Σκοπίων δεν ανήκε ποτέ στη Μακεδονία.

(Editor’s note: definitive clarification of this point is also given in the letter of Prof. Miller to “Archaeology”, reprinted above).

Τα γράφω αυτά, παρά το ότι το ποσοστό κατοχής της γεωγραφικής Μακεδονίας από την Ελλάδα και τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία. Η αντίθεσή μας στις επιδιώξεις των Σκοπιανών βασίζεται στο γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε κλοπή της Ιστορίας τους και της πολιτισμικής τους κληρονομιάς από τους σλαβόφωνους βορείους γείτονές μας.

  ———————————————————————————————– 

 The tenacious attachment of Greece’s northern neighbors to theit irrendentist vision has led to intense diplomatic activity lately. Unable to make progress in their expansionist scheme on their own, they have resorted to grounding their hopes on the leverage of foreign powers which have strong geopolitical interests in the Balkans. As is known, the Macedonian dispute has become the central issue of protracted negotiations involving, in addition to the opposing parties, the United Nations and other governments. The Greek people sensing the pressure exerted from the outside have been alarmed and risen to vociferous opposition against any unjust concession that would compromise their legitimate historical rights and possibly suffer in time encroachment on their national sovereignty. In two recent massve rallies, one in Thessaloniki (January 21, 2018), the second in Athens (February 4, 2018), Hellenes from every corner of the country warned their government not to yield under pressure, wherever the latter originates.

In the following article, a participant of the rally in Athens describes the mood of the crowds and the nature of their demands for dignified settlement in the ongoing negotiations.    CJE

Τι είδα στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία   

Την Ελλάδα δεν την πονάς, ούτε τη ρίχνεις στα σκουπίδια: Τι είδα στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία

FEBRUARY 5, 2018

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Στη ζωή μου δεν έχω πάει ποτέ σε συλλαλητήριο. Χθες όμως, ως Έλληνας, αισθάνθηκα, ότι εάν δεν βρισκόμουν στο Σύνταγμα θα είχα πρόβλημα με τη συνείδησή μου και αυτά που, πάνω από πολιτικές ιδεολογίες, κόμματα, και απόψεις, πιστεύω.

Βρέθηκα λοιπόν να περπατώ με κατεύθυνση την πλατεία Συνάγματος, από τις 12 το μεσημέρι, παρατηρώντας με προσοχή αυτό που συνέβαινε γύρω μου. Πραγματικά η όλη εμπειρία επιβεβαίωσε αυτό που βλέπω εδώ και καιρό. Η κοινωνία και ο λαός, η Ελλάδα, έχει αφήσει πίσω της τους κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα, και παρά αυτά που υφίσταται, παραμένει ζωντανή.

Κατεβαίνοντας τη Βασιλίσσης Σοφίας στις 12 το μεσημέρι, ο απλός κόσμος σιωπηρά και χωρίς φανφάρες, κρατώντας Ελληνικές σημαίες κατευθύνονταν στο Σύνταγμα. Άνδρες και γυναίκες, όλων των ηλικιών, και το ευχάριστο πολλά νέα παιδιά. Όσο περνούσε η ώρα, ο κόσμος γίνονταν όλο και περισσότερος και στα πρόσωπα όλων έβλεπες μια σιωπηρή αποφασιστικότητα που δεν είχε να κάνει με το ψεύτικο δίλλημα δεξιά, αριστερά. Δεν έχει να κάνει τίποτα με ταμπέλες, ακροδεξιούς, φασίστες, πατριδοκάπηλους και όλο αυτό το εθνομηδενιστικό παραλήρημα.

Το μόνο που έδειχνε φόβο και απομονωτισμό, ήταν οι τρεις κλούβες των ΜΑΤ στην είσοδο της Ηρώδου Αττικού, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Απομόνωση των κυβερνώντων σε ένα κόσμο που καμία σχέση και επαφή δεν έχει με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία. Με αυτό που αισθάνεται η Ελλάδα και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Πουθενά μέχρι τις 4 το απόγευμα που βρισκόμουν ανάμεσα στον κόσμο στο συλλαλητήριο δεν άκουσα ένα πολιτικό σχόλιο, δεν είδα μια κομματική αντιπαράθεση. Απλά κόσμο που φώναζε Ελλάδα και μέσα από το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ανέδυε μια οργή και μια απογοήτευση για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η Ελλάδα και οι Έλληνες.

Παρών ανάμεσα στον κόσμο, λίγο πριν την έναρξη των ομιλιών και ο πρώην Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος όταν πρωτοεμφανίστηκε δάκρυσε από την ανταπόκριση που είχε η παρουσία του. Όταν οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες βρέθηκαν μπροστά του, δεν μίλησε πολιτικά, μίλησε ως Έλληνας. Και πριν βιαστούν κάποιοι να λοιδορήσουν ας αναρωτηθούν κάτι πολύ απλό. Ποιος πρώην Πρωθυπουργός, αλλά ειδικά ο νυν Πρωθυπουργός, θα μπορούσε να βρεθεί χθες ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων και να μπορέσει να σταθεί ταπεινά χωρίς τυμπανοκρουσίες, συνομιλώντας με όποιον απλό πολίτη του έδινε το χέρι; Η απάντηση είναι δεδομένη. Κανείς.

Αυτή ήταν η εικόνα στη χθεσινή εκπληκτική παρουσία του Ελληνικού λαού, της Ελλάδας, στο Σύνταγμα. Μια Ελλάδα ζωντανή, μια Ελλάδα βαθιά οργισμένη από την ταπείνωση. Μια κοινωνία στη συντριπτική πλειοψηφία απογοητευμένη από την ελλιπή και προκλητική απέναντί της, ηγεσία της χώρας.

Η λογική λέει ότι μετά από αυτό που έγινε χθες, μια ηγεσία μη ποτισμένη από το δέλεαρ της εξουσίας, θα έπαιρνε το μήνυμα. Δεν θα επιδίδονταν σε ένα αγώνα απαξίωσης της Ελλάδας και των Ελλήνων. Σε ένα εθνομηδενισμό, βγάζοντας, στην καλύτερη περίπτωση γελοίες, ανακοινώσεις για τον αριθμό των

συμμετεχόντων και σε επιθέσεις με υπονοούμενα εναντίον του βασικού ομιλητή της χθεσινής εκδήλωσης, του Μίκη Θεοδωράκη.

Σε πολλά μπορεί να διαφωνεί κανείς με το Μίκη Θεοδωράκη, στη διάρκεια της πολύχρονης πορείας του στα δρώμενα της χώρας. Η χθεσινή ομιλία του όμως ήταν εθνική. Είπε αλήθειες που όλη η ελληνική κοινωνία, συζητά κάθε μέρα στο τραπέζι και το καθιστικό του σπιτιού της. Περπατώντας ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων χθες, φαίνονταν στα μάτια τους, συμφωνούσαν και έγνεφαν καταφατικά χωρίς εξαλλοσύνες.

Όταν στη διάρκεια του συλλαλητηρίου έπαιζαν τα τραγούδια του με την εμβληματική φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, έβλεπες την συγκίνηση και τα χείλια όλων να τα σιγοτραγουδούν. Ίσως να είναι η πρώτη φορά μετά την επτάχρονη χούντα που η μουσική και οι στίχοι αυτών των τραγουδιών, είχαν εθνικό χαρακτήρα. Και εδώ κυβερνώντες, σύστημα και γραφικοί χάθηκαν στη μετάφραση.

Το να ασχολείσε με τα νούμερα και να παριστάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις τι έγινε χθες στους δρόμους της Αθήνας, δεν δείχνει απλά ότι βρίσκεσαι σε πανικό, δείχνει απρέπεια έναντι στη χώρα και το λαό της. Δείχνει πόσο φτύνεις το έθνος και την ιστορία του. Πόσο καβάλα στο άλογο νομίζεις ότι είσαι. Πόσο σε έχει διαφθείρει το νέκταρ της εξουσίας και το σάπιο και βαθιά διεφθαρμένο σύστημα της παγκοσμιοποίησης που έχει ως μοναδικό στόχο την εξαφάνιση της ιστορίας και την ισοπέδωση των εθνών.

Μπορεί κάποιοι να παριστάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Μπορεί να κρύβονται πίσω από το θεσμικό και νομικό πλαίσιο για να φτύσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Δεν μπορούν να κρυφτούν από την ιστορία, της οποίας η ετυμηγορία είναι πάντα αμείλικτη.

Κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης, χθες στη πλατεία του Συντάγματος και στους δρόμους της πρωτεύουσας ήταν η Ελλάδα, ήταν το Ελληνικό Έθνος. Αυτό υπηρετείτε και δεν επιτρέπετε να το φτύνετε κατάμουτρα.

▪ Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος – Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Μέλος του The International Institute of Strategic Studies.

THE HELLENIC LINK, Inc.

Ενημέρωση Μελών, Φίλων, και Συνεργατών του Συνδέσμου

Member Update– Bulletin 

Editorial Committee: Achilleas Adamantiades, Dimitri Dandolos  Alex Economides,

Gerasimos Merianos, Maria Eleftheria Giatrakou, Panagiotis Siskos, Stella Tsirka;

Associate Editor: Dean C. Lomis, Acting Editor: Costas Efthymiou                          

                                     Bulletin 154   January 2018                                                                     

————————————————————————————————–

ΕDITOR’S  NOTE.  Με την ευκαιρία της Εορτής των 3 Ιεραρχών και της εβδομάδας Ελληνικών Γραμμάτων, το άρθρο που ακολουθεί είναι ευγνώμον αφιέρωμα για την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα  και τα «ιερά γράμματα», που έκφρασαν τους Ελληνες νοηματικά με κρυστάλλινη διαύγεια , και καταύγασαν πολλούς άλλους, για χιλιετηρίδες.

              Ο άγιος Πορφύριος και η αρχαία ελληνική  γλώσσα 

                                      Του Φώτη Σχοινά            

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι ἕνας σύγχρονος ἅγιος καὶ μάλιστα ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἁγίους ὅλων των ἐποχῶν, ὅπως ἀποφάνθηκε σύγχρονος ἐπίσκοπος. Ὄχι ἕνας ἁπλὸς ἅγιος, ἀλλὰ ἕνας ἅγιος σχεδὸν πάνσοφος μὲ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως ἔχει γραφεῖ, «ὁ πατὴρ Πορφύριος κατεῖχε νοῦ δυνάμενο νὰ ὑπερίπταται πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ κατέρχεται ἕως τὶς ἀβύσσους, νοῦ παντοδύναμο μὲ τὴ Θεία Δύναμη, παντεπόπτη μέσα στὸ θεῖο Φῶς, παντογνώστη μέσα στὴν ἔνθεη Γνώση. Μὲ τὴν ἐνορατική του δύναμη, τὰ τοῦ ἀνθρώπου, τὰ ὁποῖα δὲν γνωρίζει “εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τὸ τοῦ ἀνθρώπου”, ἐκεῖνος τὸ γνώριζε μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ». (Χρυσοστόμου Μοναχοῦ Διονυσιάτου, Θεὸς Λόγος καὶ ἀνθρώπινος λόγος, Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Διονυσίου, Ἅγιον Ὅρος 1998, σελ. 449).

Ἀποτελεῖ ξεχωριστὸ ἐνδιαφέρον λοιπὸν νὰ δοῦμε τὶς ἀπόψεις ἑνὸς τόσο θεοφωτίστου νοῦ γιὰ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα.Νομίζω ἀναγκαῖο νὰ σημειώσω ὅτι παρουσιάζω μόνον ὅσες ἐγὼ ἐγνώρισα καὶ αὐτὲς ἐλλειπτικὰ λόγω στενότητος χώρου. Μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν καὶ ἄλλες, ἐξίσου ἢ περισσότερο ἐνδιαφέρουσες.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος θεωρεῖ πολὺ σημαντικὸ πράγμα τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα. Καὶ τοῦτο γιατὶ σὲ αὐτὴ τὴ γλώσσα ἔχουν γραφεῖ πρωτογενὼς πολὺ σπουδαία πράγματα καὶ βαθιὰ νοήματα, καὶ κυρίως γιατὶ σὲ αὐτὴ τὴ γλώσσα διετυπώθη πρωτογενὼς τὸ σωτηριολογικὸ μήνυμα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Θεωρεῖ ὅτι ἡ τυχὸν ἐγκατάλειψή της συνεπάγεται μεγάλη πνευματικὴ πτώχευση καὶ ἔνδεια. Ὠσαύτως εἶναι τῆς γνώμης ὅτι τὰ παιδιὰ ἔπρεπε νὰ μαθαίνουν τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα: «Ἡ γλώσσα εἶναι σπουδαῖο πράγμα. Ἔχουν πεῖ τόσο βαθιὰ πράγματα σ’ αὐτὴ τὴν γλώσσα, καὶ δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ τὴν ἀφήσουμε γιατὶ θὰ φτωχύνουμε πολύ. Θὰ καταργηθοῦν ὅλα, ἀλλὰ ὕστερα ἀπὸ χρόνια οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀναζητήσουν πάλι τὴν παλιὰ γλώσσα καὶ τὰ κείμενα ἐκεῖνα. Γιατὶ θὰ κουραστοῦν, θὰ ἀδειάσουν. Ἡ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ παλιὸς ἔχει σημασία. Ἡ φράση “μέσα στὸν Χριστὸ” διαφέρει ἀπὸ τὴν φράση “ἐν τῷ Χριστῷ” ἢ “ἐν Χριστῷ” καὶ ἂς φαίνεται ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο. Λοιπόν, ἔπρεπε νὰ συνεχίσουν νὰ μαθαίνουν τὰ ἀρχαῖα τὰ παιδιὰ καὶ οἱ λογοτέχνες, οἱ ποιητὲς ἂς ἔγραφαν στὴν νέα, ὅπως θέλουν, καὶ ἂς τοὺς διαβάζουν τὰ παιδιὰ καὶ ὅλοι. Ἐκείνη τὴν γλώσσα ὅμως νὰ μὴν τὴν ἀφήναμε, δὲν ἔπρεπε. Φτωχαίνουμε πολὺ» (Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἐκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2011, σελ. 289-290. Ἐπίσης βλ. Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 103-104). Αὐτὸ ποὺ ἐμφαντικῶς τονίζει ὁ θεοφώτιστος Γέροντας εἶναι ὅτι φτωχαίνουμε πολὺ πνευματικὰ μὲ τὴν ἐγκατάλειψη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας.

Ἐπανέρχεται ὁ ἅγιος Πορφύριος στὴν ἀναγκαιότητα ἐκμαθήσεως τῆς ἀρχαίας γλώσσας ἀπὸ τὰ σύγχρονα παιδιά. Ἡ ἐκμάθησή της δὲν εἶναι περιττή. Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους δυσκολεύονται τὰ σύγχρονα παιδιὰ νὰ μάθουν τὶς παλαιότερες μορφὲς τῆς ἑνιαίας γλώσσας μας εἶναι ψυχολογικοί. Αὐτὴ καθ᾿ ἑαυτὴν ἡ ἐκμάθηση τῆς ἀρχαίας δὲν εἶναι δύσκολη, ἀλλὰ προσκρούει σὲ ψυχολογικοῦ τύπου δυσκολίες καὶ ἀναστολές. Ὠσαύτως ὁ ἅγιος Πορφύριος θεωρεῖ τὴν διδασκαλία τῆς ἀρχαίας ἰσχυρὴ ἐκγύμναση τοῦ νοῦ: «Δὲν ἔπρεπε νὰ πάψουν νὰ μαθαίνουν στὰ παιδιὰ τὴν παλιὰ γλώσσα. Εἶναι ψυχολογικοὶ οἱ λόγοι ποὺ δυσκολεύουν τὰ παιδιὰ στὴν μάθηση, ὄχι πὼς εἶναι δύσκολο νὰ μάθουν ἀρχαῖα. Καὶ ἦταν μιὰ σπουδαία ἄσκηση αὐτὴ γιὰ τὰ παιδιά. Μιὰ ἐξάσκηση τοῦ νοῦ». (Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἔκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2011, σελ. 289. Ἐπίσης βλ. Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 103-104). Βέβαια νομίζω πὼς ἦταν ἀναγκαῖο ὁ/ἡ συνομιλητὴς/συνομιλήτρια τοῦ Γέροντος νὰ τοῦ ζητήσει νὰ ἀναλύσει διεξοδικώτερα τὴν ἄποψή του αὐτή, ὅτι δηλαδὴ εἶναι ψυχολογικοὶ οἱ λόγοι ποὺ ἐμποδίζουν τὰ παιδιὰ νὰ μάθουν ἀρχαῖα ἑλληνικά.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος, καίτοι ὀλιγογράμματος, κατανοεῖ μὲ ἐκπληκτικὸ τρόπο τὴν λογικὴ-μαθηματικὴ δομὴ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας. Ἡ κάθε λέξη εἶναι στὴν προσήκουσα, στὴν κατάλληλη θέση. Τίποτε τὸ πλεονάζον ἢ ἐλλεῖπον. Ὄντως αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη ἀξία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας: ἡ νοηματικὴ πύκνωση, ἡ λιτὴ δομή, τὸ ἀφοριστικὸ καὶ γενικευτικὸ ὕφος της ποὺ τὴν καθιστᾷ κατάλληλο ὄργανο γιὰ τὴν ἀφηρημένη σκέψη. Μὲ λίγες λέξεις καὶ μὲ στέρεα λογικὴ δομὴ ἐκφράζει πολλὰ καὶ βαθιὰ νοήματα. «Διαβάζω στὸν Γέροντα τὸ κείμενο “Διήγησις περὶ ἀγάπης πάνυ ὠφέλιμος” ἀπὸ τὸ Μηναῖον τοῦ Σεπτεμβρίου (8η τοῦ μηνός), ὅπου, μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρονται καὶ τὰ ἑξῆς: “…τί τοῖς λογισμοῖς δι᾿ ἐμὲ πολιορκῇ καὶ ταράττῃ, ὦ ἄνθρωπε;”.

Καὶ ὁ Γέροντας σχολιάζε

Καὶ ὁ Γέροντας σχολιάζει:

-Μ᾿ ἀρέσει αὐτὴ ἡ γλώσσα. Δὲν τὴν καταλαβαίνω μὲ εὐκολία, ἀλλὰ μ᾿ ἀρέσει. Μοῦ φαίνεται πιὸ ἁγία. Δὲν ξέρω γιατί. Ἴσως κάνω λάθος.

-Μήπως ἐξαγιάζεται καὶ ἡ γλώσσα ἀπὸ τὰ νοήματα ποὺ ἐκφράζει; Σ᾿ αὐτὴ τὴν γλώσσα ἔχουν ἐκφραστεῖ πολλὰ καὶ πολὺ σημαντικὰ πράγματα.

-Ναί, καὶ αὐτό. Ἀλλὰ μ᾿ ἀρέσει ποὺ ἡ κάθε λέξη εἶναι ἀκριβῶς στὴν θέση της. Δὲν εἶναι λίγο πιὸ δῶ, λίγο πιὸ κεῖ. Σὰν πέτρα ποὺ μπαίνει ἀπὸ τὸν κτίστη στὴν θέση ποὺ εἶναι γι᾿ αὐτήν. “Ἡ τῆς στειρώσεως μεταβολή, τὴν κοσμικὴν τῶν ἀγαθῶν, διέλυσε στείρωσιν…”. Πόσα λέει μὲ λίγες λέξεις! Γιὰ νὰ τὰ ἐξηγήσεις θέλεις πολλὰ λόγια. Μ᾿ ἀρέσει σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀρχαία γλώσσα, ποὺ ἡ κάθε λέξη εἶναι στὴν θέση της καὶ δὲν μπορεῖς μὲ ἄλλη νὰ πεῖς αὐτὸ ποὺ λέει» (Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἔκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2011, σελ. 294-29. Ἐπίσης βλ. Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 108-109-110). Σημαντικὸ καὶ αὐτὸ ποὺ λέγει ὅτι αὐτὴ ἡ γλώσσα, ἡ ἀρχαιότροπη Ἐκκλησιαστική, τοῦ φαίνεται πιὸ «ἁγία» ἀπὸ τὴ σύγχρονη νεοελληνική. Καὶ τὴν προτιμᾶ, ἔστω καὶ ἂν τὸν δυσκολεύει λίγο ἡ πλήρης κατανόησή της. Βασισμένοι στὸν θεοφόρο Γέροντα ἅγιο Πορφύριο μποροῦμε νὰ ποῦμε μὲ βεβαιότητα ὅτι παρὰ τὴν ὅποια δυσκολία κατανοήσεώς της ὀφείλουμε νὰ διατηρήσουμε τὴ πατροπαράδοτη γλώσσα τουλάχιστον στὴν Λειτουργικὴ χρήση της. Ἡ ἐγκατάλειψή της θὰ σημάνει δραματικὴ πνευματικὴ πτώχευση καὶ πνευματικὴ ζημία, θέση ποὺ ἄλλωστε ἀσπάζεται καὶ διαλαλεῖ καὶ ὁ π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴ λογικότητα ὁ Γέροντας τονίζει καὶ τὴ μουσικότητα τῆς ἀρχαίας γλώσσας: «Ἡ γλώσσα ἡ ἑλληνικὴ εἶναι μουσική. Αὐτοὶ ποὺ παλαιὰ ξέρανε καλὰ τὴ γλώσσα, μέσα ὅπως τὰ ἔψαλλαν, ὅπως τὰ μιλοῦσαν ὅλα τὰ νοήματά των, ψυχικά, ὅπως τὰ αἰσθάνονταν, τὰ μετέδιδαν ἀκριβῶς μὲ τοὺς τόνους, τὴ βαρεία, τὴν ὀξεία, τὴν περισπωμένη καί, δὲν ξέρω κι ἐγώ, πῶς τὰ λένε» (Εὐαγγέλου Χρ. Καραδήμου, Βίος καὶ πολιτεία τοῦ ὁσίου γέροντος Πορφυρίου, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2011, σελ. 598).

Γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴ μουσικότητα καὶ τὴν αὐστηρὰ λογικὴ δομὴ τῆς ἀρχαίας γλώσσας ὁ π. Πορφύριος χρησιμοποιεῖ τὸ ὄρο «ἰσοδομική», δικῆς του ἐμπνεύσεως: «Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ἔχει πολύτιμους θησαυρούς, εἶναι ἡ γλώσσα ποὺ ἐπλούτισαν οἱ Ἕλληνες Πατέρες τόσο ὡραία καὶ τὴν ἐτόρνευσαν· ἔκαναν τὸ χτίσιμό της τόσο τέλεια, σᾶ νὰ εἶναι – μιὰ λέξη νὰ πῶ – “ἰσοδομική”. Τί θὰ πεῖ “ἰσοδομική”; Νὰ σᾶς πῶ ἐγώ. Δὲν τὸ ἔχω διαβάσει σὲ λεξικό, ἀλλὰ μόνος μου νὰ σᾶς πῶ πῶς τὸ καταλαβαίνω. Ξέρετε, ἔχομε στὸ μοναστήρι κάτι τσιμεντόλιθους, οἱ ὁποῖοι ὅλοι ἔχουνε βγεῖ ἀπὸ ἕνα καλούπι. Αὐτοὶ οἱ τσιμεντόλιθοι ὅλοι εἶναι ἰσοδομικοί, ταιριάζουνε ὅπου νὰ τοὺς βάλεις. Λοιπόν, παλαιὰ δὲν εἴχανε τσιμέντο νὰ κάνουνε καλούπια, ἀλλὰ παίρνανε τὰ μάρμαρα καὶ τὰ μετρούσανε τὰ ἴδια καὶ τὶς γωνίες τους, τὸ ὕψος, τὸ βάθος, μὲ τὸ χιλιοστό. Τὴν Ἀκρόπολη καὶ πολλὰ μνημεῖα ποὺ εἴχανε κτίσει, ἔτσι τὰ εἴχανε μετρήσει. Δηλαδὴ ταιριάζανε. Ἔτσι, λοιπόν, καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς, οἱ Πατέρες τοῦ Ἔθνους – μποροῦμε κι ἐκείνους νὰ τοὺς ποῦμε Πατέρες – ξέρανε τόσο καλὰ τὴ γλώσσα, ὥστε, ὅταν μιλοῦσαν, δὲν μποροῦσαν νὰ ποῦνε μιὰ λέξη ποὺ δὲν ταίριαζε μὲ τὸ θέμα ποὺ λέγανε. Ἡ λέξη “ἰσοδομικὴ” εἶναι δική μου λέξη, δὲν ξέρω ἂν ὑπάρχει. Κοιτάξτε τώρα στὸ λεξικό. Μὲ συγχωρεῖτε, ἐγὼ αὐτὰ τὰ λέγω ἀπὸ μόνος μου, δὲν τὰ ξέρω, δὲν τά ῾χω διαβάσει. Ρωτάω ἐσᾶς ποὺ ξέρετε γράμματα. -“ἰσόδομος”: ὁ ἐκτισμένος κατὰ σειρᾶς ἰσομεγεθῶν λίθων· ἡ τεχνοτροπία τοῦ κατ᾿ ἴσους δόμους κτισίματος. -Ἐγώ αὐτὸ δὲν τὸ ξέρω, ἀλλὰ φαίνεται φώτισις Θεοῦ. Εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπ᾿ εὐθείας! Στὸ λόγο, ὅμως, καταλαβαίνεις ὅτι ὁ λόγιος ἔχει ταιριαστὲς λέξεις ποὺ λέγει σὲ κάθε ὑπόθεση. Ὅταν δὲν εἶναι ταιριαστὲς οἱ λέξεις τὶς λέμε “σόλοικες”. Τὸ γράψιμό σου, λέμε, εἶναι σόλοικο. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι ἰσοδομική. Τὸ ἰσοδομικόν, ὅπως ἐγὼ τὸ καταλαβαίνω, ἔχει σειρά, ὁμαλότητα, γραμμή. Κανεὶς δὲν ἐξέχει πιὸ ἔξω ἢ πιὸ μέσα ἢ ἔχει κενό. Ἔτσι συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἰσοδομικὴ γλώσσα. Πῶ, πῶ, τί ὡραῖα πράγματα! Θυμᾶστε τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, στὴν ἀρχαία γλώσσα; Μοιάζουνε μὲ τοῦ Δημοσθένη καὶ μὲ ὅλων τῶν ρητόρων. Αὐτοὺς τοὺς εἴχανε μελετήσει, τοὺς εἴχανε φάει, τρόπον τινά, οἱ Πατέρες. Ναί, ἀλλὰ ζοῦσαν μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι στὰ ἔργα τοὺς εἶχαν τέλειο περιεχόμενο καὶ τὸ ἐξέφραζαν μὲ τὴν τέλεια γλώσσα τους. Τοὺς ἀρχαίους τους εἶχαν ξεπεράσει στὴ δομή» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Λόγοι περὶ πνευματικῆς ζωῆς, Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ 2010, σελ. 106-107-108). Ἡ ἀρχαία γλώσσα κατὰ τὸν θεοφόρο Γέροντα ἔχει τέλεια δομή· τίποτε τὸ πλεονάζον, τίποτε τὸ ἐλλεῖπον, τίποτε δὲν περισσεύει, τίποτε δὲν λείπει. Ἔχει σφιχτὴ συντακτικὴ πλοκὴ σὲ τέτοιο τρόπο ὥστε νὰ μὴ παρουσιάζει χάσματα, κενὰ καὶ πλαδαρότητα. Ἔχει ἁρμονικὸ δέσιμο μορφῆς καὶ περιεχομένου. Εἶναι ἡ τέλεια γλώσσα, ὅπως αὐτολεξεὶ τὴν χαρακτηρίζει ὁ θεόσοφος Γέροντας.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος συνιστᾶ ὑπομονὴ στὴ διαδικασία ἐξοικειώσεως μὲ τὴν πρωτότυπη Ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα: «Πρέπει νὰ κάνεις ὑπομονὴ καὶ νὰ περιμένεις. Μὴ νομίζεις ὅτι μόλις πᾶς στὸ μοναστήρι θὰ μάθεις ἐκεῖ νὰ λατρεύεις τὸν Θεό. Πρέπει ἀπὸ τώρα, στὸ σπίτι, νὰ μάθεις πῶς νὰ λατρεύεις τὸν Θεό.Ἔχεις Παρακλητική, Πεντηκοστάριο, Ὡρολόγιο; Νὰ διαβάζεις καθαρὰ μὲ τὸ νῖ καὶ μὲ τὸ σίγμα. Ἐσεῖς ἔχετε μάθει τώρα τὴν Δημοτικὴ καὶ δυσκολεύεσθε νὰ διαβάζετε καθαρά. Ἐγὼ ἔμαθα νὰ τὰ λέω ὁλόκληρα, χωρὶς νὰ παραλείπω τὰ νῖ καὶ τὰ σίγμα ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι» (Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἔκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2011, σελ. 340). Ἂς προσέξουμε ἰδιαιτέρως τὸ θέμα τῆς ὑπομονῆς ποὺ συνιστᾶ ὁ Γέροντας ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐξοικείωση μὲ τὴ Λειτουργικὴ γλώσσα. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, καὶ δὴ ὁ σύγχρονος νέος εἶναι ἄκρως ἀνυπόμονοι: θέλουν νὰ κατανοοῦν τὰ πάντα μὲ τὴν πρώτη ματιά! Τοῦτο ὅμως εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο ὅσον ἀφορᾶ τὴ Λειτουργικὴ γλώσσα, ἀλλὰ καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὶς Ἐπιστῆμες καὶ τὶς Τέχνες. Δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις ἀνώτερα μαθηματικά, χωρὶς νὰ ἔχει προηγηθεῖ ἱκανὴ μαθηματικὴ παιδεία καὶ ἐξάσκηση. Ὁμοίως δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις σὲ βάθος μιὰ φούγκα τοῦ Μπὰχ χωρὶς τὴν κατάλληλη μουσικὴ παιδεία. Τί λέγω; Οὔτε ἕνα ποδοσφαιρικὸ ἀγώνα δὲν μπορεῖς νὰ ἐκτιμήσεις χωρὶς τὴν ἀπαραίτητη ποδοσφαιρικὴ παιδεία! Καὶ ὅμως μερικοὶ ἀπαιτοῦν νὰ κατανοοῦν μὲ τὸ πρῶτο τὴ Λατρεία καί, εἰ δυνατόν, ἀκόπως! Λὲς καὶ εἶναι δυνατὸν τοῦτο!

Πέρα ἀπὸ τὴν ὑπομονὴ ὁ θεόσοφος ἅγιος Πορφύριος συνιστοῦσε καὶ τὴν προσοχὴ στὴν ἀνάγνωση τῶν Λειτουργικῶν βιβλίων. Προσοχὴ καὶ καθαρότητα/εὐκρίνεια στὴν ἀνάγνωση. Αὐτὰ εἶναι τὰ μυστικὰ ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν ἐξοικείωση μὲ τὴ Λειτουργικὴ γλώσσα. Τὰ συνοψίζουμε: ὑπομονή, ἱκανὸς χρόνος, προετοιμασία στὸ σπίτι, προσοχὴ καὶ καθαρότητα στὴν ἀνάγνωση: «Νὰ διαβάζεις τοὺς Κανόνες τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Παρακλητικῆς. Νὰ ἐμβαθύνεις στὶς λέξεις. Πολλὲς φορὲς προσευχόμαστε χωρὶς νὰ προσευχόμαστε καὶ διαβάζουμε χωρὶς νὰ διαβάζουμε. Αὐτοὶ ποὺ τὰ ἔγραψαν ἦταν ἅγιοι ποιηταί, θεοφώτιστοι. Πρὸ ἡμερῶν, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, πήγαμε μία βόλτα καὶ βάλαμε κάποιον νὰ μᾶς διαβάσει τὸν κανόνα τοῦ Ἁγίου. Πῶ, πῶ τί μεγαλυνάρια, τί θεοτοκία ἦταν ἐκεῖνα! Τί θεολογία ἔκρυβαν! Ἂν τὰ διάβαζες καὶ σὺ ὅπως μοῦ τὰ διάβασαν ἐμένα, τότε χαλάλι σου!

Τὸ Θεοτοκάριον τὸ ἔχεις;

(Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὁ Γέροντας πῆρε μιὰ χαρὰ καὶ μὲ ὡραία κατακάθαρη φωνὴ ἄρχισε νὰ ψάλλει ἀπὸ τὸ τηλέφωνο). “Χαίροις μετὰ Θεὸν ἡ Θεός, τὰ δευτερεία τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα”.

Τοὺς γονεῖς μας μπορεῖ νὰ μὴν τοὺς γνωρίσαμε, μπορεῖ νὰ εἶναι μακριά. Γιὰ μᾶς γονεῖς εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγίτσα, πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι οἱ οὐράνιοι γονεῖς.

Σοῦ τὸ ἐπαναλαμβάνω, τώρα εἶναι ἀνάγκη νὰ μελετᾶς μὲ προσοχὴ τοὺς κανόνες. Ἐγὼ ὅ,τι εἶμαι, σ᾿ αὐτὸ τὸ ὀφείλω. Αὐτὰ εἶναι ἡ εὐχαρίστησίς μου, τὸ ἀγαλλίαμά μου. Ἐκεῖ βρίσκω τρόπους πῶς νὰ νικήσω.Ἔχω ἕνα αἴσθημα πῶς δὲν ἀνταποκρίνομαι στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ κόσμος λέει πῶς εἶμαι καλός, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν εἶμαι. Στενοχωριέμαι, θέλω νὰ τὸν ἀγαπήσω περισότερο.

Ἄκου, ἐκεῖ ποὺ διάβαζεις, κορούλα μου, ἅμα βρεῖς κανένα ὡραῖο κομμάτι, νὰ μὲ παίρνεις τηλέφωνο καὶ νὰ μοῦ τὸ διαβάζεις. Σὲ παρακαλῶ, αὐτὸ νὰ τὸ κάνεις σὰν ὑπακοή.

Κάποιος ἦρθε καὶ μοῦ εἶπε:

-Γέροντα, διάβασα ὅλη τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Καλὰ ἔκανα;

-Γέμισες τὸν ἀέρα λόγια, τοῦ εἶπα. Τίποτε δὲν ἔκανες.

Αὐτὸς περίμενε νὰ τοῦ πῶ “μπράβο!”.

Μοῦ ἔφεραν τὸν τέταρτο τόμο τῆς Φιλοκαλίας. Αὐτὸν διαβάζω τώρα. Ὁ Θεὸς θὰ μὲ κρίνει. Θὰ μοῦ πεῖ: Ἐγὼ βάζω ὅλον τὸν κόσμο νὰ σὲ ἀγαπάει καὶ σὺ τίποτε δὲν κάνεις» (Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, ἔκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2011, σελ. 385-387).

Αὐτὰ ποὺ συμβουλεύει τοὺς ἄλλους γιὰ τὴν ἐξοικείωση μὲ τὴν Λειτουργικὴ γλώσσα τὰ ἐφήρμοσε πρῶτος στὸν ἑαυτό του ὁ Πορφύριος καὶ μολονότι, ὀλιγογράμματος, εἶχε θαυματὰ ἀποτελέσματα. Ἂς δοῦμε πῶς ἐξιστορεῖ ὁ ἴδιος τὴν πορεία αὐτή: «Διάβαζα πολύ… Ἤμουν πολὺ μελετηρός. Μυστικῶς διάβαζα. Ξέκλεβα χρόνο, ὅπου μποροῦσα. Ἔμαθα ἀπ᾿ ἔξω τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου, τοῦ Λουκᾶ καὶ τὸ μισὸ τοῦ Ἰωάννη. Ἐπίσης τοὺς Ψαλμούς. Μελετοῦσα τοὺς Πατέρες. Πολὺ διάβαζα. Ἔκανα πνευματικὴ ἐργασία. Καὶ νὰ ξέρεις ὅτι ἐγὼ γράμματα δὲν ἤξερα. Μόλις τῆς Β´ Δημοτικοῦ ἤμουνα. Ὅταν πρωτοπῆγα στὸ Μοναστήρι, μοῦ δίνουν στὸν ἑσπερινὸ τὸ Ψαλτήρι νὰ διαβάσω. Ἐγὼ ἄρχισα νὰ συλλαβίζω “Μα-κά-ρι-ος ἀ-νήρ”. Καλά, μοῦ λένε, φτάνει. Θὰ πάρεις τὸ Ψαλτήρι, θὰ τὸ διαβάζεις καλὰ νὰ τὸ μάθεις. Θὰ διαβάζεις καὶ τὰ συναξάρια τῶν Ἁγίων. Τίποτε ἄλλο. Διάβαζα ἀλλὰ δὲν καταλάβαινα. Λεξικὰ δὲν εἶχα. Π.χ. δὲν ἤξερα ὅτι οἶκος θὰ πεῖ σπίτι. Ἔτσι εὕρισκα τὴν ἴδια λέξη καὶ ἀλλοῦ, καὶ ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα εὕρισκα τὸ νόημα τῶν λέξεων. Ἀπεστήθιζα κομμάτια ὁλόκληρα, καθὼς ἔτρεχα στὰ βράχια, τὰ ἀπήγγειλα δυνατά, μὲ νόημα» (Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Ἀνθολόγιο συμβουλῶν, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι Ἀττικῆς, Γ´ ἔκδοσις, Ἰούνιος 2003, σελ. 137). Βλέπουμε πῶς ὁ π. Πορφύριος ἔμαθε τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ μάλιστα ἀπ᾿ ἔξω. Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι δὲν εἶχε τὰ ἀπαραίτητα βοηθήματα, π.χ. Λεξικά. Ὁ σύγχρονος πιστὸς καὶ μάλιστα ὁ σύγχρονος νέος κατὰ κανόνα καὶ περισσότερα γράμματα ξέρουν, δηλαδὴ ἀνώτερη μόρφωση ἔχουν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Δημοτικοῦ, καὶ πληθώρα ἔχουν βοηθημάτων, π.χ. Λεξικὰ καὶ πολλὲς μεταφράσεις τῆς Θ. Λειτουργίας, τῆς Καινῆς καὶ Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἀρκετῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ μὴ ἔχουν καμμία δικαιολογία ὅταν ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν καταλαβαίνουν τὴ γλώσσα τῆς Θ. Λειτουργίας.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος μὲ τὴν ἐπιμέλεια καὶ τὸν ἔνθεο ζῆλο του γιὰ τὰ ἱερὰ γράμματα ἤξερε ἀπ᾿ ἔξω ὁρισμένες ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὸ κάτωθι περιστατικὸ τῆς ζωῆς του: «Μερικὲς φορές, ἐκτὸς τῶν Θεοφανείων, μὲ φωνάζανε νὰ κάνω ἁγιασμὸ στὰ σπίτια μὲ διάφορες εὐκαιρίες. Μιὰ φορὰ μοῦ συνέβηκε τὸ ἑξῆς. Ἦταν κατοχὴ κι ἐγὼ ἤμουν στὴν Πολυκλινική. Ἦλθε κάποιος ἐκπρόσωπος τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, νὰ μὲ πάρει νὰ πᾶμε γιὰ ἁγιασμό. – Ἄ, τοῦ λέω, πρέπει νὰ πάρετε παπᾶ ἀπ᾿ τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο- αὐτὴ ἦταν ἡ ἐνορία του. – Ὄχι, λέει, θὰ ἔλθεις ἐσύ. Ὑπάρχει λόγος καί, θέλεις δὲν θέλεις, θὰ ἔλθεις στὴν 3ης Σεπτεμβρίου! Κι ἐγὼ ὁ καημένος τὸν ἀκολούθησα, παίρνοντας μαζί μου τὸ Σταυρό, τὸ ἐπανωκαλύμμαυχο καὶ τὸ καλὸ τὸ ράσο. Ὅταν ἐφθάσαμε, τὰ ἔχασα! Βρέθηκα μπροστά σε κόσμο μορφωμένο, κυρίες, κυρίους, στὸν πρύτανη τοῦ Πανεπιστημίου, ποὺ ἐδίδασκε τὴ φιλοσοφία -Βέης, νομίζω, ἦταν τὸ ὄνομά του. Μόλις μπῆκα μέσα, παρουσιάστηκα μὲ θάρρος καὶ χαιρέτησα. Ἀλλὰ βιβλίο δὲν εἶχα πάρει, κι ἐγὼ ἀγράμματος. -Νὰ κάνομε ἁγιασμό, τοὺς λέω. Μ᾿ ἔπιασε τρεμούλα ποὺ τοὺς εἶδα καλοντυμένους, μὲ τοὺς δίσκους γεμάτους ἐπιδόρπια σ᾿ ἐποχὴ κατοχῆς. Φόρεσα τὸ ράσο, τὸ ἐπανωκαλύμμαυχο, πῆρα τὸ Σταυρό. Ἄρχισα τὸν ἁγιασμὸ χωρὶς βιβλίο, πῆρα θάρρος καὶ τὰ ἔλεγα καθαρά, μία-μία τὶς λέξεις. Μετὰ τὰ ἔλεγα καλύτερα, ἀλλὰ κοίταζα μόνο τὴ λεκάνη…Τὰ ἔλεγα σὰν δεσπότης. Ὅταν τελείωσα τὸν ἁγιασμό, δὲν ἐπῆγα νὰ τοὺς ἁγιάσω -πολλοὶ δὲν τὸ θέλουν αὐτό- ἀλλὰ βάστηξα τὸ Σταυρὸ καὶ κοίταγα ποιὸς θὰ ἔλθει. Κι ἦλθε πρῶτος ὁ ὑπουργὸς καὶ μετὰ οἱ ἄλλοι… Εἶχα, ὅμως, τὸ αἴσθημα συνέχεια ὅτι εἶμαι ἀγράμματος. Πρὶν φύγω, ἔκανα κι ἕνα σταυρὸ στὸν ἀέρα, τοὺς εὐλόγησα, εἶπα, “καλημέρα, παιδιά!”. Καὶ ἦταν καὶ καθηγηταὶ τοῦ Πανεπιστημίου! – Ἡ εὐχὴ αὐτὴ ἦταν πολὺ μεγαλοπρεπής, εἶπε ὁ κύριος πρύτανης, πολὺ εὐχαριστήθηκα. Χάρηκα πολὺ μὲ τὸν ἁγιασμό, ποὺ τὰ εἶπες ὅλα τόσο καλὰ κι ἀπ᾿ ἔξω. Θεολόγος εἶσαι; Ἔκανες, ὅμως, ἕνα λάθος στὸ Εὐαγγέλιο. Εἶπες “ὑγιὴς ἐγένετο”, ἐνῶ εἶναι “ἐγίνετο”.- Σᾶς εὐχαριστῶ, τοῦ λέω. Εἶμαι ἀγράμματος» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καὶ λόγοι, Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ 2004, σελ. 149-150-151).

Ὠσαύτως ἕνα πνευματικό του τέκνο γράφει: «Στὴ νυχτερινὴ Λειτουργία τοῦ Πάσχα, ὅταν ἐρχόταν ἡ ὥρα νὰ πεῖ τὸν περίφημο Κατηχητικὸ Λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, δημιουργεῖτο πρωτοφανὴς συγκίνηση καὶ ἱερὸς ἐνθουσιασμός. Τὸν λόγο τὸν ἀπήγγελε ἀπὸ στήθους, ἀργά, ἐπίσημα, ὡραιότατα. Ὅλους τοὺς λόγους τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου τοὺς ἀγαποῦσε, ἀλλὰ αὐτὸν εἰδικὰ τὸν ὑπεραγαποῦσε. Τὸν ἔλεγε, λοιπόν, ἀργὰ-ἀργά, ἐπιβλητικά, χωρὶς νὰ κρατεῖ φυλλάδα, παρὰ μόνο τὴν πασχαλινὴ λαμπάδα. Τὸ ἀποκορύφωμα τοῦ μεγαλείου ἦταν στὶς φράσεις: “Ὁ ᾅδης φησιν, ἐπικράνθη, συναντήσας σοι κάτω. Ἐπικράνθη καὶ γὰρ κατηργήθη…” Ἀνεπανάληπτες ἱερὲς συγκινήσεις. Κάθε ἐκκλησιαστικὴ εὐχή, κάθε ἀνάγνωση ἱεροῦ κειμένου, τὴν εὐλαβεῖτο. Ἔπρεπε νὰ λεχθοῦν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο. Σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ βοήθησε ἀναρίθμητους ἱερεῖς, μοναχούς, ψάλτες, ἀναγνῶστες, νὰ ψάλλουν καὶ νὰ διαβάζουν μὲ τὸν πιὸ ὡραῖο τρόπο, ἀντάξιο τοῦ Θεοῦ» (Κλείτου Ἰωαννίδη, Ὁ Γέρων Πορφύριος. Μαρτυρίες καὶ ἐμπειρίες, ἔκδοση Ἱεροῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθήνα 2009, σελ. 93).

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος π. Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς γράφει γιὰ τὴν εὐρύτατη γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς ποὺ κατεῖχε ὁ ἅγιος Πορφύριος: «Κάτι, ποὺ τονίζω πάντα, εἶναι ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἦταν καὶ βαθὺς θεολόγος. Μελετοῦσε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ἡμέρα καὶ νύκτα, ἀπὸ τὴ νεότητά του. Κι ἐνῷ διδάσκω τὴν Καινὴ Διαθήκη στὴ Θεολογικὴ Σχολή, πολλὲς φορὲς ντροπιαζόμουν μπροστά του, ὅταν ἀνέφερε σωρηδὸν παραθέματα ἀπὸ διάφορα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐνῶ τὴν Καινὴ Διαθήκη τὴ γνώριζε σχεδὸν ἀπ᾿ ἔξω. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἑρμηνεῖες, ποὺ ἔδιδε, ἦσαν καρποὶ καὶ ἀναγνωσμάτων» (Μητροπολίτου Μπάτσκας Εἰρηναίου, “Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὅπως τὸν ἐγνώρισα”, στὴν Ὀρθόδοξη Μαρτυρία, ἀριθμὸς τεύχους 113, Λευκωσία, Φθινόπωρο 2017, σελ. 11).

Ὁ θεοφώτιστος Γέροντας συνεχῶς παρακινοῦσε τὰ πνευματικὰ τέκνα του νὰ ἐντρυφοῦν στὰ ἱερὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας: «Ὅλα τ᾿ ἅγια βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ Παρακλητική, τὸ Ὡρολόγιο, τὸ Ψαλτήρι, τὰ Μηναῖα περιέχουν λόγια ἅγια, ἐρωτικὰ πρὸς τὸν Χριστό μας. Νὰ τὰ διαβάζετε μὲ χαρὰ καὶ ἀγάπη καὶ ἀγαλλίαση. Ὅταν δοθεῖτε σ᾿ αὐτὴ τὴν προσπάθεια μὲ λαχτάρα, ἡ ψυχή σας θ᾿ ἁγιάζεται μὲ τρόπο ἁπαλό, μυστικό, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνετε» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Λόγοι περὶ πνευματικῆς ζωῆς, Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ 2010, σελ. 21). Τὰ βιβλία αὐτὰ εἶναι τὸ “Πανεπιστήμιο τῆς Ἐκκλησίάς” μας, ὅπως ἔλεγε (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καὶ λόγοι, Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ 2004, σελ. 178).

Ἀκόμη ὁ ἅγιος Πορφύριος συμβουλεύει νὰ κάνουμε συλλογὴ ἀπὸ ἔνθεες λέξεις ποὺ ἐκφράζουν τὸν θεῖο ἔρωτα: «Οἱ ὕμνοι καὶ τὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτα μὲ θεῖο ἔρωτα. Ἀκοῦστε τί λέει στὸν κανόνα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Τιμοθέου:

“Ποθήσας θερμῶς τῶν ἐφετῶν τὸ ἀκρότατον
Καὶ δι᾿ ἀγάπης συγκραθεὶς
Πόθῳ κατάλληλον ζωὴν μετῆλθες, θεόληπτε,
Διὰ παντός σου κατοπτεύων τὸν ἔρωτα
Καὶ τῆς αὐτοῦ θεωρίας πιμπλάμενος”.

“Συγκραθεὶς” σημαίνει γίνεσαι ἕνα, ἑνώνεσαι μὲ τὸν ἐρωμένο. Καὶ “πιμπλάμενος”, ἀπὸ τὸ “πίμπλημι”, σημαίνει γεμίζω, χορταίνω. Ὤ, λέξεις σπουδαῖες! Νὰ κάνετε συλλογὴ ἀπὸ τέτοιες λέξεις, ποὺ δείχνουν τὴ θεία ἀγάπη, τὴ θεία τρέλα. Δὲν τὶς χορταίνεις!» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καὶ λόγοι, Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ 2004, σελ. 226-227).

Χαρακτηριστικὰ εἶναι καὶ αὐτὰ ποὺ γράφει μία στενὴ γνώριμός του: «Σχολιασμὸς ἀκολουθίας σύγχρονου ποιητῆ. – Δὲν εἶναι δικά του καὶ φαίνεται αὐτό. Τὰ ξέρει τὰ λόγια καλὰ καὶ τὰ δανείζεται. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπὸ μέσα του. Ὁ π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἀντιθέτως εἶναι θεόπνευστος. Ζητὰ νὰ τοῦ διαβάσω τοὺς ἰαμβικοὺς στίχους. Τοῦ ἀρέσουν ἐπίσης γιὰ τὴν πυκνότητα καὶ εὐστοχία. Γιὰ νὰ βρεῖ τὴν ἑρμηνεία τῶν λέξεων θυμᾶται τὴ χρήση τους σὲ ἄλλα τροπάρια ἢ κείμενα ἐκκλησιαστικά» (Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 110)

Ὁ ἅγιος Πορφύριος εἶχε μεγάλη ἔγνοια γιὰ νὰ μάθουν τὰ παιδιὰ τὴν ἀρχαία γλώσσα: «-Χθὲς μιλήσανε στὸν “Παρνασσό”. Καὶ τί ὡραῖα πράγματα εἶπαν! Τὰ εἶχε πάρει τὸ ραδιόφωνο. Προσπαθοῦν τώρα νὰ ἐπαναφέρουν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά. Ἐγὼ λέω, δὲν μπορεῖ, θὰ τὴ φέρουνε τὴ γλώσσα πάλι. Ἔτσι ποὺ πᾶμε, τὰ παιδιὰ στὴν ἐκκλησία ἀρχίζουν νὰ μὴν καταλαβαίνουν τὸ Εὐαγγέλιο. Πολὺ ἄσχημο πράγμα. Ἐμένα κλωτσάει ἡ καρδιά μου. Πρέπει νὰ φωνάξομε τώρα καὶ νὰ τονίσομε ὅτι δὲν πρέπει νὰ ξεχάσομε τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα… Μεγάλα συγχαρητήρια ἀνήκουν στὸν καθηγητὴ γιὰ τὴν προσπάθεια ποὺ ἔκανε νὰ διατηρήσει τὴ γλώσσα τῶν Εὐαγγελίων καὶ τῶν Πατέρων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ σοφία ποὺ μεταχειρίστηκε… Ἀλλὰ ἀναίμακτα, ἁπλά, ἁπαλά, σιωπηλὰ ἀγωνίζεται νὰ κάνει τὰ ἑλληνόπουλα νὰ ἀγαπήσουν τὴ γλώσσα τῶν προγόνων τοὺς» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Λόγοι περὶ πνευματικῆς ζωῆς, Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ 2010, σελ. 105-106).

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ ἅγιος Γέροντας θεωροῦσε πὼς ὁρισμένοι σκοτεινοὶ κύκλοι ἀπεργάζονται μυστικὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος ὑπονομεύοντας τὴν συνέχεια καὶ ἀρτιότητα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας. Θεωροῦσε ὅτι ἡ γλωσσικὴ πτώχευση συνεπάγεται πνευματικὴ καὶ διανοητικὴ πτώχευση τοῦ ἰδίου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ: «-Ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι. Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικὰ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος. Ἀρχίσανε μὲ τὴν γλώσσα. Ὅσο ξεπέφτει ἡ γλώσσα, τόσο ξεπέφτει ὁ λαός. Λένε ὅτι θέλουν νὰ εὐκολύνουν τὰ παιδιά. Ἄλλ- αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό. Τὰ παιδιὰ καὶ πάλι δὲν θὰ μάθουν γράμματα, γιατὶ ἄλλο εἶναι τὸ αἴτιο. Τὸ αἴτιο εἶναι ἡ ὀρφάνια, ἡ ἔλλειψη τοῦ πατέρα. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὴ δίνει τόπο στὸν παλαιὸ ἄνθρωπο ποὺ μπερδεύεται μὲ τὸν νέο καὶ κάνει μπερδεμένη τὴν ψυχὴ» (Ἱερὸν Γυναικεῖον Ἡσυχαστήριον Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀπὸ τὸ σημειωματάριο ἑνὸς ὑποτακτικοῦ, τ. Α´, ἐκδόσεις Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2016, σελ. 70-71).

Τέλος πρέπει νὰ σημειώσουμε πὼς ὁ Ὅσιός μας ἔτρεφε ἀγάπη καὶ συμπάθεια στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ στοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες. Ἐκτιμοῦσε τὴν προσπάθεια τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἀνεκπλήρωτη βέβαια, γιὰ θεογνωσία, τὴν ὁποία ἐκπλήρωσε ὁ Χριστός. Ὅπως γράφει μία μαθήτριά του «ὁ Γέροντας ἔβλεπε καὶ συμπαθοῦσε τὶς ἀνεπιτυχεῖς προσπάθειες τῶν ἀρχαίων νὰ πλησιάσουν τὸν Θεό. Στὴν ἐσώτερη αὐτὴ ἀναζήτησή τους, ἔλεγε, ἔδωσε ἀπάντηση ὁ Χριστὸς» (Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 52).

Ἂς δοῦμε δύο μαρτυρίες ποὺ καθιστοῦν φανερὴ τὴν ἐκτίμηση τοῦ Γέροντος στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα: «Στὴν Δωδώνη καθόμαστε κάτω ἀπὸ τὴν ἱερὴ δρῦ. Ἕνας ἀπὸ τοὺς συνταξιδιῶτες μας διαβάζει ἀπὸ ἕναν ὁδηγὸ πῶς λειτουργοῦσε τὸ μαντεῖο. Ὁ Γέροντας λέει: Τὸν Ἰανουάριο εἶχαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι τὰ Ἐπιφάνια. Μετὰ ἔγιναν τὰ Θεοφάνια. Δὲν εἶναι πὼς τὰ πήραμε ἀπὸ κείνους. Τὰ δικά μας εἶναι ἡ ἀποκάλυψη. Ἀλλὰ ἦταν καὶ τότε κάτι, πῶς τὸ εἶπες Π.;

-Ὁ σπερματικὸς λόγος;

– Ναί. Ψάχνανε. Εἶχαν κάποια διαίσθηση. Ἀλλὰ ὅλα ἦταν στὴν σκιά. Σὲ μᾶς ἦρθε ὁ Χριστὸς καὶ τὰ φανέρωσε» (Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 51). Καὶ «Κάποια στιγμὴ τοῦ εἶπα ἐκεῖνο τὸ Πεντζικικό, πῶς ἂν δὲ μάθεις τὴν θεολογία τοῦ Ὁμήρου δὲ θὰ καταλάβεις τὴν θεολογία τῶν Πατέρων, καὶ πρόσθεσα πῶς αὐτὸ ἦταν λίγο ὑπερβολικό. Καὶ ὁ Γέροντας: Ἄ, ἐμένα μ᾿ ἀρέσει πολὺ αὐτό. Ἔτσι εἶναι. Ἔχει σχέση ἐκείνη ἡ θεολογία μὲ τούτη» (Ἄννας Κωστάκου, Συνομιλώντας μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο, 2η ἔκδοση, ἐκδόσεις ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2014, σελ. 51-52). Νομίζω πῶς ἔπρεπε νὰ ζητήσει ἡ συνομιλήτριά του νὰ τὸ διευκρινίσει αὐτὸ περισσότερο, διότι ὄντως εἶναι πολὺ τολμηρό.

Ἐκ τῶν ἀνωτέρω διαπιστώνουμε τὴν μεγάλη ἀγάπη καὶ ἐκτίμηση ποὺ ἔτρεφε ὁ θεοφώτιστος Γέροντας γιὰ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ δὴ γιὰ τὴν ἀρχαιόμορφη Ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα. Βλέπει κανεὶς καὶ τὴν ἱερὴ ἀγωνία ποὺ εἶχε ὁ ἅγιός μας γιὰ τὴ διατήρησή της. Λυπόταν ὅταν ἔβλεπε τὰ ἑλληνόπουλα νὰ μὴ εἶναι σὲ θέση νὰ κατανοοῦν ἐπαρκῶς τὸ Εὐαγγέλιο. Πίστευε ἀκράδαντα στὴν ἁγιαστικὴ δύναμη καὶ λειτουργία της. Ἡ εὐαίσθητη καὶ τρυφερὴ ψυχή του πονοῦσε ὅταν διαπίστωνε τὴν ὑποβάθμιση τῆς γλωσσικῆς, ἑπομένως καὶ σκεπτικῆς, ἱκανότητας τῶν Ἑλλήνων.

πηγή: Ἀντίφωνο

(Συωεργασία Παναγιώτη και Ευαγγελίας Γεωργουλέα)

—————————————————————————————————————————–

The Hellenic Link Salutes the New Year with a New Board of Directors

After a hiatus of continuous insufferably frigid weather, the Election Committee was able to meet and complete its task of tallying the results of the recent election carried out by the membership of our Association. The successful candidates making up the New Board of Directors of the Hellenic Link, Inc is:

Achilles G. Adamantiades, Ph.D. Adj. Professor of Nuclear Engineering and Energy Policy George Washington University;  Principal Power Engineer (Ret.), World Bank, Washington. DC; Consultant, Energy  and the Environment;  Archdiocesan Advisory Committee on Science and Technology

Dimitri Dandolos, BS, MS President, Eco Logos, Inc.; President, Board of Directors, Charter School, Wilmington, DE                                                                                                                     

Constantine J. Efthymiou, Ph.D. Professor of Microbiology (Ret.), St. John’s University, New York; Member, Board of Trustees, Hellenic College/ Holy Cross School of Theology,   Brookline, MA; Past President, Hellenic Link, Inc.                                                                                                

Constantine Hatzidimitriou, Ph.D. Educational Administrator, New York City Department of Education, School Improvement and Government Programs Compliance, Office of Superintendents

Panos Labropoulos, MD Physician, Orthopaedics; George Washington University, School of  Medicine, Washington, DC

Dean Lomis, Ph.D. Professor of International Education, Emeritus, University of Delaware, Newark, DE

Nicholas J. Patronas, MD, Ph.D. Research interests and activities, initially in « Interventional Neuroradiology », subsequently in « Positron Emis Tomography » (PET) and in  « Magnet Resonance  Imaging » (MRI); widely published and cited. Professor of  Radiology at Georgetown University.  Chief, Section of Neuroradiology at the Clinical Center of  NIH (National Institutes of Neurologic Disorders and Stroke, NINDS).

Michael Papaioannou, Ph.D. Senior Economist (Ret.), International Monetary Fund (IMF), Washington, DC

Fevronia K. Soumakis, Ph.D. Adjunct Assistant Professor, Program in History and Education, Teachers College, Columbia University                                                                                                                                                                                                                                                                                          

Elias Stefanakos, Ph.D. Professor and Director, Clean Energy Research Center, University of South Florida, Tampa, FL: Former Chair, Department of Electrical Engineering                                                                                  

Stella Tsirka, Ph.D. Vice Provost for Faculty Affairs ; Professor and Director, Scholars of Biomedical Sciences, Department of Pharmacological Sciences, Stony Brook University, NY; President, NY Chapter, American Foundation For Greek Language and Culture; Past Vice President, Hellenic Link, Inc.

                          Profile of the New Board

The new Board will meet shortly to determine its agenda of programmed activities. Importantly, the status of ongoing projects and committee tasks will be reviewed and their progress assessed; of special value and interest to the community would be for the Hellenic Link to continue its effort for the articulation of Standards in teaching/learning the Modern Greek Language, in collaboration and under the auspices of the American Council for Teaching Foreign Languages (ACTFL). This process, thanks to initiatives of the Hellenic Link (HL), is now advancing guided by linguistic and pedagogy authorities at several US and Hellenic universities as well as in primary and secondary-education-schools. A significant objective of the new Board will be also the acceleration of development of the modular Teaching Guide, being drafted collaboratively by more than ten experts, on the theme of Byzantine Civilization, specifically for use in high schools of the USA. Naturally, it is anticipated that the HL leadership will consider planning for the development of additional modular ‘Teaching Guides’ on themes of Hellenic Culture, which are research – documented and truly objective for better appreciation and benefit of young Americans

The election in the Board of Directors, who professionally are Educators, from a wider geographical area than ever before, will broaden the scope of the goals of the Advisory Council on Hellenic Education of the HL and hopefully increase the impact of its recommendations to more schools, public as well as private.

The participation of first-rate scientists in the Board, representing also a wider geographical distribution, could allow an expansion of HL’s outreach range for lectures, seminars, and other public activities that would enhance the enlightenment and cultural status of regional communities, beyond Greater New York.
Costas Efthymiou

                                     Bulletin 153   December 2017

Conversation with our Readers

Educational Diversity is the Way Forward

12/12/17

Dear Editor:

It was wonderftul reading in the November Bulletin about the Miami Charter School.  What a phenomenal accomplishment in the heart of “little Havana.” However, the article points out that where there is heart, there are deeds to be accomplished.  We are forever grateful to those inspirational individuals — like Yianni Xaralambidis, the founder of the Miami Charter School: The Archimedean Academy.  It takes vision but also open-mindedness, and an understanding of what is more valuable in the cultural milieu one exists to venture forward with new ideas.  I do believe that the reason  why so many charter schools flourished outside New York City is exactly that:  the large immigrant community of NY City germinated into the natural flow of the parochial school growth that we saw in the last 50 years. but the decline of this model  we are currently experiencing also highlights the changing forces around these immigrant church-based communities.  That is why it has been equally difficult to convince the parish councils and other organizations surrounding the church and parochial schools that the evolution of teaching Greek and Greek Paideia in NYC is an evolving entity.

I do believe, however, the time has come and the parishes are now ready to welcome the charter school model as a viable system of teaching Greek, and maintaining our wonderful cultural and religious heritage.    So, I was delighted to read that the Miami Charter School has received recognition by SACS, Southern Association of Colleges and Schools, enabling the charter school to open up sister schools elsewhere.  I encourage them to do so with the same excitement and entrepreneurial spirit that their founder showed in 1994.  By no means am I proposing that we should accept the dilution of our parochial school system which has been a beacon of educational success for nearly 100 years in NYC; but parents should be offered educational choice and opportunity.  It should not be only the wealthy who have access to these wonderful programs.  There is room for both school systems to flourish in NYC and surrounding areas.

I must also say that the recent announcements of the Niarchos Foundation funding to the St. Demetrios School System of Astoria and the entire parochial school system of the NYC gives me great hope of resurgence of the successful and effective parochial school teaching and learning model. The Greek American communities of Queens and Manhattan are most grateful for this generous commitment to secure the future prosperity of The Archdiocesan Day School System.  Mr. Dracopoulos, and the Board Members of the Foundation, are men and women of exceptional vision, and understand that paideia in the 21st century requires the entire village participation to flourish.  They have truly become the “wind beneath the wings” of the system.

Teaching our cultural heritage and religious traditions, while raising future advocates for Orthodoxy and Christianity in America, are cherished assets for me and others who are staunch supporters of the system.  This is why I am a fervent supporter of diversity, educational opportunity, and parent choice in our educational systems.

Thank you for the opportunity to learn about this accomplished school, and perhaps in the future an entire Bulletin can be created and published with all these exceptional schools.  We must boast about what we have accomplished, for our accomplishments deserve recognition by the omogeneia as well.

A blessed Christmas to all with Love, Joy, and Peace in the New Year!

With sincere regards,

Frederica Sagiani

frederica.sagiani@gmail.com

————————————————————————

News from Athens

In this section, we wish to inform our readers and Hellenic Link friends of three extraordinary messages we received from our Association Branch in Athens.

1. Publication by the University of Athens of its Directory in Ten Languages

Our colleague and fellow-member Professor Panagiotis Siskos has written:

Dear Colleagues, for your update, the National and Kapodistrian University of Athens                                   (NKUA, in Greek ΕΚΠΑ) has mounted on the internet its 44-page color- illustrated digital Directory of  administrative structure and of educational programs and services:                              in ten links, one in the Greek language and nine in foreign languages: Arabic, Turkish,                                        English, French, German, Italian, Russian and Norwegian.                  .

The Greek version link is:http://www.uoa.gr/to-panepistimio/apostoli-politikes-kai-dhmosieymata/dhmosieymata/enhmerwtiko-fylladio.html

The English version link is:
http://en.uoa.gr/about-us/mission-policies-and-publications/university-of-athens-a-self-portrait.html

Panayotis A. Siskos, Professor of Environmental Chemistry

Laboratory of Environmental Chemistry,  Department of Chemistry

National and Kapodistrian University of Athens,  Panepistimiopolis, Zografos

Athens, GR-157 71, Greece

Tel: +30 210 7704309

Professor Siskos has also contributed  the following Conference Program. We thank him deeply for both items.

2. Conference: “The Education of Educators: Contemporary Approaches and Questions

There is no doubt that Hellenes everywhere including the domain of Hellas herself are in the midst of an educational crisis under the multiple pressures faced in our intensely competing, if not antagonistic, world.

This is time for strenuous soul searching and examination of where we have come from educationally and to where we are heading. In a world which largely has sold out humanistic values and studies, we are vitally preoccupied with ascertaining the answer to the question: how can we preserve a smooth course begun thousands of years ago and now ominously threatened from many directions. Every Hellene deep inside feels this agonizing need to reorient himself/herself towards the inherited, patently humane, ethnic and cultural identity and be able to contribute to a real human civilization,  now and for the generations to come.

It is, therefore, highly timely and appropriate that on the 180eth anniversary from its establishment in the free kingdom of Greece in 1837, the National and Kapodistrian University of Athens (NKUA or EKPA in Greek) decided to observe the occasion with a Conference (ημερίδα), substantially focused on the theme outlined above. The event was scheduled to be held in Athens a few days ago, on November 30, 2017. Our colleague Dr. Panagiotis Siskos, Professor at EKPA kindly cared to send us the Program , which we are pleased to bring to the attention of our members and friends below:

Ιστοσελίδα: http://www.ecd.uoa.gr

                                    Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

                                                         Σχολή Επιστημών της Αγωγής

                                                                           ΣΥΝΕΔΡΙΟ

στο πλαίσιο του εορτασμού της 180^ης επετείου από την ίδρυση του Ε.Κ.Π.Α.

“Εκπαίδευση Εκπαιδευτικών: Σύγχρονες προσεγγίσεις και ερωτήματα”

30 Νοεμβρίου 2017

Κεντρικό κτίριο Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου 30

Αμφιθέατρο Άλκης Αργυριάδης

Πρόγραμμα

Πρωινή συνεδρία

09:30 – 9:50 Έναρξη – Χαιρετισμοί

Συντονίζει: Θωμάς Μπαμπάλης, Πρόεδρος Π.Τ.Δ.Ε.(Τομέας Δημοτικής Εκπαίδευσης)

09:50 – 10:10 Χάρης Αθανασιάδης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

«Από τα Διδασκαλεία του 19^ου στα Παιδαγωγικά Τμήματα του 21^ου: Από τον λειτουργό του έθνους στον κριτικό παιδαγωγό;»

10:10 – 10:30 Αλεξάνδρα Ανδρούσου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ε.Κ.Π.Α.                           «Αρχική εκπαίδευση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα»

10:30 – 10:50  Ιωάννης Βρεττός, Καθηγητής, Ε.Κ.Π.Α.

«Η Πρακτική Άσκηση των υποψηφίων εκπαιδευτικών: πραγματικότητα και πρόταση»

10:50 – 11:10 Δόμνα Κακανά, Καθηγήτρια , Α.Π.Θ.

«10 χρόνια Δίκτυο Πρακτικών Ασκήσεων Παιδαγωγικών Τμημάτων Προσχολικής Εκπαίδευσης και Αγωγής: δράσεις και προοπτικές»

11:10 – 11:20 Συζήτηση

11:20 – 11:45 Διάλειμμα

Συντονίζει:  Εύη Ζαμπέτα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τ.Ε.Α.Π.Η.

11:45 – 12:30 Ivor Goodson, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Brighton

“Education, control and policy”

12:30 – 12:40 Συζήτηση

Συντονίζει: Ηρώ Μυλωνάκου Κεκέ, Καθηγήτρια Π.Τ.Δ.Ε.

12:40 – 13:00 Βασίλειος Μπάρος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Salzburg

«Εκπαίδευση Εκπαιδευτικών με ποιους προσανατολισμούς; H έννοια της πολιτικής παιδείας στην επιστήμη της αγωγής»

13:00 – 13:20 Σοφία Αυγητίδου, Καθηγήτρια,  Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

«Διεθνείς τάσεις στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και συνδέσεις με το ελληνικό πλαίσιο».

13.20 – 13:40 Αριστοτέλης Ζμας, Επίκουρος Καθηγητής, Α.Π.Θ.

«Διεθνής λόγος περί επαγγελματισμού εκπαιδευτικών: μεταξύ εκσυγχρονιστικών προταγμάτων και αντιφατικών προοπτικών»

13:40 – 14:00 Συζήτηση

Απογευματινή συνεδρία

Στρογγυλό Τραπέζι με θέμα: «Παιδαγωγική επάρκεια των εκπαιδευτικών: Μια συζήτηση που εκκρεμεί»

Συντονίζει η Θάλεια Δραγώνα, Κοσμήτωρ Σχολής Επιστημών της Αγωγής

Συμμετέχουν:

16.00 – 17:00    Κώστας Γαβρόγλου, Υπουργός Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων

Γιώργος Αγγελόπουλος, Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων

Γεράσιμος Κουζέλης, Πρόεδρος Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Λοΐζος Σοφός, Πρόεδρος της Συνόδου Προέδρων και Κοσμητόρων Παιδαγωγικών Τμημάτων

Εκπρόσωπος της Ο.Λ.Μ.Ε. /ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης/Κέντρον Μελετών και Τεκμηρίωσης)

Εκπρόσωπος της Δ.Ο.Ε. / Ι.Π.Ε.Μ. (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος/Ινστιτούτο Παιδαγωγικών Ερευνών και Μελετών)

17:00 – 18:00   Μαρίζα Φουντοπούλου, Πρόεδρος Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας Ε.Κ.Π.Α.

Κώστας Βαρώτσος, Κοσμήτωρ Σχολής Θετικών Επιστημών Ε.Κ.Π.Α.

Ιωάννης Σαριδάκης, Πρόεδρος Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.

Κώστας Σκορδούλης, Καθηγητής Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Ε.Κ.Π.Α.

Βασίλης Τσάφος, Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, Ε.Κ.Π.Α.

18:00 – 18:30    Συζήτηση

When the text of the presentations at this Conference will become available, we derwill make every effort to bring them to the webpages of the Bulletin for an update and futher discussion on the views expressed and positions taken.

CJE

3. A Warm and Melodic Message of Doxology on Savior’s Nativity , for Everyone,

From Alexander and Katerina Economides, message of Love, Joy and Peace to celebrate Christmas and to welcome the Year 2018!

Bulletin 152 November 2017

ΨΑΛΛΕΙ Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ

Το θαύμα του Μαϊάμι και η ελληνική εκπαιδευτική ουτοπία *
04/11/2017 09:01Μιχαηλίδης Νίκος
Πριν από μερικούς μήνες είχα την τύχη να επισκεφθώ ένα δημόσιο αμερικανικό σχολείο στο Μαϊάμι της πολιτείας Φλόριντα των ΗΠΑ. Δεν ήταν ένα συνηθισμένο δημόσιο σχολείο αλλά ένα ελληνικό charter school. Πρόκειται για δημόσιο σχολείο τα οποίο όμως έχει την ευελιξία να μπορεί να διαμορφώνει σε σημαντικό βαθμό το πρόγραμμα διδασκαλίας του. Το σχολείο ονομάζεται Archimedean Academy: a Conservatory for Mathematics and the Greek Language. Η εκπαιδευτική του φιλοσοφία και πρακτική στηρίζεται στη συνδυασμένη διδασκαλία των μαθηματικών και της ελληνικής γλώσσας. Μέσα σε λίγα χρόνια λειτουργίας το σχολείο κατάφερε να κερδίσει μια θέση μεταξύ των κορυφαίων εκπαιδευτηρίων, δημόσιων και ιδιωτικών, στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι μαθητές είναι μη ελληνικής καταγωγής και παιδιά φτωχών οικογενειών από υποβαθμισμένες περιοχές του Μαϊάμι. Οι απόφοιτοι του σχολείου γίνονται κάθε χρόνο δεκτοί σε κορυφαία πανεπιστήμια όπως Princeton, Harvard, Yale, Duke κ.α. ενώ μιλούν πλέον πολύ καλά ελληνικά, αγαπούν την ελληνική παιδεία και την Ελλάδα. Πως όμως άρχισε αυτό το επιτυχές εκπαιδευτικό πείραμα;

Ο Μικρασιάτης οραματιστής

Η ιδέα και η πρωτοβουλία για την ίδρυση ελληνικού σχολείου στο Μαϊάμι ξεκίνησε από τον Γιάννη Χαραλαμπίδη. Παιδί προφύγων από την Προύσα της Μικράς Ασίας, γεννημένος στην πόλη Συρακούσες της πολιτείας Νέας Υόρκης, ο Χαραλαμπίδης επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα το 1954. Αυτή η επίσκεψη επηρέασε βαθύτατα την συνείδησή του, όπως συγκινημένος μου ανέφερε ο γιος του Αλέκος. Από την Νέα Υόρκη μετακόμισαν οικογενειακώς στο Μαϊάμι όπου εκεί ο Χαραλαμπίδης γνώρισε την μέλλουσα συζυγό του, η οποία είχε διαφύγει από την Κούβα του Κάστρο το 1959. Όταν την δεκαετία του 1970 απέκτησε πλέον δύο παιδιά, ο Χαραλαμπίδης άρχισε να αντιμετωπίζει το γνωστό δίλημμα που αντιμετώπιζαν πολλοί μετανάστες Έλληνες γονείς στις ΗΠΑ. Η λειτουργία του ελληνικού σχολείου το σαββατοκύριακο θα ήταν αρκετή για να μάθουν τα παιδιά την ελληνική γλώσσα; Μετά από μια εξαντλητική εβδομάδα μαθημάτων στο αμερικανικό σχολείο αρκετά παιδιά μεταναστών δεν επιθυμούσαν να αφιερώσουν το σαββατοκύριακό τους για να μάθουν ελληνικά. Προτιμούσαν να ασχολούνται με αθλητικές δραστηριότητες. Έτσι πολλά από αυτά τα παιδιά σταδιακά αποκόπηκαν από τις ελληνικές τους ρίζες. Για αυτό άλλωστε ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινότητας του Μαϊάμι δεν μιλά πλέον ελληνικά.

Ο Χαραλαμπίδης συνειδητοποίησε ότι η λύση στο πρόβλημα της διατήρησης της ελληνικής γλώσσας στις ΗΠΑ θα ήταν η δημιουργία σχολείων που θα παρείχαν και διδασκαλία της ελληνικής, ανάμεσα και σε άλλες γλώσσες, ώστε αυτό να μην θεωρείται βάρος για τους μαθητές, αλλά μια φυσιολογική εκπαιδευτική διαδικασία. Έτσι από την δεκαετία του 1970 άρχισε να κάνει προσπάθειες για την δημιουργία ενός τέτοιου σχολείου. Προσπάθησε αρχικά να πείσει τις ηγεσίες των παραδοσιακών ελληνοαμερικανικών θεσμών για την χρησιμότητα του σχολείου χωρίς όμως καμμία ανταπόκριση. Μετά από πολυετείς προσπάθειες και απορρίψεις κατάφερε να συγκροτήσει μια επιτροπή για την ίδρυση ενός ελληνικου σχολείου στο Μαϊάμι. Όμως, λόγω του περιορισμένου αριθμού Ελλήνων, έπρεπε να σκεφτεί τρόπους ώστε το σχολείο να είναι ελκυστικό και για μη Έλληνες της περιοχής.

Η λύση προέκυψε όταν γνώρισε τον Έλληνα καθηγητή μαθηματικών στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, Γεώργιο Καυκούλη. Ο τελευταίος, βλέποντας τις αδυναμίες των αμερικανών φοιτητών του στο πανεπιστήμιο, πίστευε πως τα αμερικανικά δημόσια σχολεία έπρεπε να ενισχύσουν την διδασκαλία των μαθηματικών. Αν ένα σχολείο ήταν καλό στη διδασκαλία των μαθηματικών τότε όλο και περισσότεροι γονείς θα ήθελαν να στείλουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε αυτό. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα το υπό ίδρυση ελληνικό σχολείο να εστιάζει στη συνδυασμένη διδασκαλία μαθηματικών και ελληνικών.
Εν τω μεταξύ το σχολείο του σαββατοκύριακου που διαχειριζόταν η εκκλησία είχε οδηγηθεί σε πλήρη παρακμή μιας και ελάχιστα παιδιά συμμετείχαν. Έτσι ο Χαραλαμπίδης, επιθυμώντας να ενισχύσει και την τοπική ελληνορθόδοξη εκκλησία, ζήτησε το νέο σχολείο να στεγαστεί καταρχήν στις εγκαταστάσεις της. Έτσι η εκκλησία θα αύξανε τα έσοδά της από ενοίκια αλλά και θα ενισχυόταν από την αυξημένη συμμετοχή νέων μαθητών. Δυστυχώς όμως η τοπική εκκλησιαστική επιτροπή απέρριψε το αίτημα του. Οι σχολικές τάξεις της εκκλησίας παρέμειναν άδειες και σκονισμένες…

Εκπαιδευτικό θαύμα

Παρά τις αντιξοότητες το σχολείο άρχισε να λειτουργεί το 2002 στον δεύτερο όροφο ενός παλιού κτηρίου όπου πριν στεγάζονταν γραφεία. Είχε μόνο 60 μαθητές από το νηπιαγωγείο μέχρι και την δεύτερη τάξη του δημοτικού. Από το δεύτερο έτος της λειτουργίας του το σχολείο ήταν μεταξύ των πιο επιτυχημένων της Φλόριντα στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έτσι η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και ο αριθμός των γονέων που επιθυμούσαν να εγγράψουν τα παιδιά τους εκτινάχθηκε. Υπό την ηγεσία και καθοδήγηση του μαθηματικού Καυκούλη, το σχολείο έγινε γρήγορα ένα περιζήτητο εκπαιδευτικό κέντρο. Κάθε χρόνο επεκτεινόταν και έφτασε σήμερα να διαθέτει ολοκληρωμένες τάξεις από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο. Οι γονείς επιθυμούν να στέλνουν τα παιδιά τους εκεί γιατί γνωρίζουν ότι θα μάθουν καλά μαθηματικά και θα έχουν μια επιτυχή σταδιοδρομία στις επιστήμες και σε ότι άλλο επιλέξουν να κάνουν. Λιγότερο από το 10% των μαθητών του είναι ελληνικής καταγωγής. Οι περισσότεροι μαθητές προέρχονται από μη προνομιούχες ομάδες και φτωχές οικογένειες ακόμα και πρόσφατων μεταναστών από διάφορα μέρη του κόσμου. Κεντρική επιδίωξη του σχολείου είναι η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης μέσω της διδασκαλίας μαθηματικών (στα ελληνικά και αγγλικά), της ελληνικής γλώσσας αλλά και της φιλοσοφίας. Επιπλέον διδάσκονται για δυόμιση ώρες την ημέρα και διάφορα μαθήματα στα ελληνικά. Έτσι οι μαθητές αποκτούν πολύ καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού.

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω διδασκαλία μαθηματικών στα ελληνικά σε τάξη του γυμνασίου. Ο καθηγητής ήταν από την Ελλάδα ενώ στη συγκεκριμένη τάξη δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής ελληνικής καταγωγής. Ήταν συγκινητικό να παρακολουθεί κανείς τα παιδιά να απαντούν στις ερωτήσεις του καθηγητής τους στα ελληνικά και μάλιστα σε ζητήματα περίπλοκων μαθηματικών θεωρημάτων. Όμως η έκπληξη δεν σταματά στα μαθηματικά. Κατά την διάρκεια του μαθήματος της γυμναστικής διδάσκονται, ανάμεσα στα άλλα, ελληνικά τραγούδια και χοροί. Μια πληθώρα μαθητών από διαφορετικές κουλτούρες πιάνονται χέρι χέρι, χορεύουν και τραγουδούν στα ελληνικά!
Σήμερα το σχολείο έχει 1200 μαθητές από την πρώτη δημοτικού μέχρι την τρίτη λυκείου, ενώ λόγω της φήμης και της αποτελεσματικότητάς του έχει και μακρά λίστα αναμονής μαθητών που επιθυμούν να εγγραφούν. Πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το ελληνικό υπουργείο παιδείας χρηματοδοτούσε την αποστολή είκοσι δύο δασκάλων. Σήμερα είναι λιγότεροι από πέντε. Παρόλα αυτά το πρόγραμμα ελληνομάθειας έχει υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Επιπλέον το σχολείο έχει λάβει πολλές και σημαντικές διακρίσεις και αναγνωρίσεις από αμερικανικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες και οργανισμούς.

Από το 2003 μέχρι και σήμερα το δημοτικό σχολείο βαθμολογείται από την αρμόδια κρατική επιτροπή είτε ως πρώτο, δεύτερο ή τρίτο στην περιοχή του Μαϊάμι. Το σχολείο συνολικά βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα των κορυφαίων σχολείων στην πολιτεία της Φλόριντα, ο πληθυσμός της οποίας είναι 18.000.000. Σε σχετική λίστα που δημοσίευσε η εφημερίδα Washington Post, το λύκειο του ελληνικού σχολείου του Μαϊάμι κατατάσσεται μεταξύ των 20 κορυφαίων λυκείων, δημοσίων και ιδιωτικών, των ΗΠΑ. Οι μαθητές του έχουν κερδίσει πολλές διακρίσεις σε μαθηματικούς και επιστημονικούς διαγωνισμούς σε ολόκληρη την πολιτεία, ενώ το σχολείο έχει κερδίσει αναγνωρίσεις και διακρίσεις από το υπουργείο παιδείας των ΗΠΑ. Το 2015, σχεδόν το 22% των αποφοίτων του λυκείου έγιναν δεκτοί στα δέκα κορυφαία ιδιωτικά και δημόσια πανεπιστήμια των ΗΠΑ ξεπερνώντας ακόμα και τα ιδιωτικά σχολεία της πολιτείας. Επιπλέον το μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων εισάγεται σε κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας. Πρόσφατα το σχολείο έλαβε μια ειδική αναγνώριση από τον αρμόδιο οργανισμό SACS (Southern Association of Colleges and Schools) που του επιτρέπει να ανοίξει αναγνωρισμένα παραρτήματα σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ! Αυτή η αναγνώριση αυξάνει την φήμη και την αξιοπιστία του σχολείου μεταξύ των πανεπιστημίων της χώρας αλλά και μεταξύ των γονέων. Η εκπαιδευτική του λειτουργία παράγει χιλιάδες νέους, μορφωμένους αμερικανούς φιλέλληνες οι οποίοι γίνονται παραγωγικά μέλη της αμερικανικής κοινωνίας. Τα οφέλη για τους Έλληνες και την Ελλάδα είναι προφανή…

Η ελληνική παιδεία ως διεθνές αγαθό

Όλοι οι εμπλεκόμενοι κερδίζουν από την ύπαρξη αυτού του μοναδικού εκπαιδευτικού ιδρύματος το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει έμπνευση και για την ανάληψη παρόμοιων ελληνικών πρωτοβουλίων στα Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και στον παρευξείνιο χώρο. Με την συνεργασία επαγγελματιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης και την στήριξη της πολιτείας, είναι εφικτή η ίδρυση ενός δικτύου ελληνικών εκπαιδευτηρίων σε διάφορες χώρες. Προσαρμόζοντας το μοντέλο του ελληνικού σχολείου του Μαϊάμι στα δεδομένα της περιοχής μας, τα σχολεία αυτά μπορούν να γίνουν brand names που θα έλκουν χιλιάδες μαθητές. Μέσα από την εκπαίδευση μπορούμε σε λίγα χρόνια να δημιουργήσουμε παραγωγικούς, κοσμοπολίτικους και φιλικούς σε εμάς πληθυσμούς που μιλούν και ελληνικά. Η εκπαίδευση είναι μια επένδυση με μεγάλο εύρος που αποδίδει πολλαπλά και σε βάθος χρόνου. Δεν είναι σαν τις τράπεζες που όταν καταρρέουν και αποσύρονται παύει και η όποια επιρροή… Η παιδεία μας ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής μας. Πρόκειται για μια «ρεαλιστική ουτοπία», αρκεί να την πιστέψουμε και να δουλέψουμε με πάθος. Άλλωστε και ο μικρασιάτης Γιάννης Χαραλαμπίδης ξεκίνησε ολομόναχος και είχε απέναντί του πολλούς. Όμως νίκησε. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν υπερήφανος για το σχολείο των ονείρων του. Το παράδειγμα και η οραματική του διάθεση αποτελούν έμπνευση για όσους αγαπούν την ελληνική παιδεία και πιστεύουν στη διεθνοποίησή της.

*
Ο Νίκος Κ. Μιχαηλίδης είναι διδάκτορας ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου

EDITORiIAL COMMENT
The above article cites another example of a very successful Greek Charter School, which is a public school; this one is operated in the State of Florida. We remind our readers the case of the Odyssey Charter School of Wilmington, DE (OCS), which we presented through the columns of the Bulletin in detail only a few months ago (Report Card of a Greek School in America, issue No. 148, June 2017). These examples, in our view, portend most significant strides forward for the Hellenic education in USA, tormented for a long time by intractable problems. The charter schools in question have demonstrated a remarkable ability to undertake strategic initiatives that led to well documented academic achievements of their students, to wit substantially superior than the standards required by their respective State Departments of Education. In the critical area of finances, they have mastered stability over a long period of operation, which allowed their growth, not only in quality of scholarly output but also structurally and quantitatively. Tangible example is the OCS of Wilmington that opened with a couple of kindergarten and elementary school classes and in a course of ten years assumed the role of a model triple school (Prmary, Middle, High School) in the State with 1500 matriculated pupils, a “queue” of over 1200 waiting at the door for admission, and with an enviable 34-acre campus and facilities. As to the scope and value of the Hellenic Studies offered by Greek Charter schools, contrary to the concern expressed by some circles in the community that these schools necessarily would lead to a dilution of the Greek ethnicity in the USA, quite the opposite has occurred. The teaching and learning of the Greek language and the transmission of the Hellenic Heritage to the younger generation are being conducted with such care and in such depth that result in a conscious durable assimilation, surprisingly imparted to both students of Greek origin and all others, irrespective of their ethnic origin or creed. Indeed, it is not too early or premature for the Greek community to set its planning sights higher now to the endeavor of imparting (or re-imparting) Hellenic education in American Paideia systemically. The value of Hellenic education has been already appreciated as a true gift in many lands around the world. The Russian Federation in order to empower its society with the knowledge of the Greek language and Culture, effective this year 2017, has made the learning of the Greek language as a second foreign language a national education must. In China, it has become known that at least 15 universities have introduced intensive Hellenic Studies.
The bright future of Hellenic Education in the USA is ensured by the solid underpinning of the curricula and programs of schools such as the Archimedean Academy and the Odyssey Charter School by partnerships with universities which offer expert guidance. The OCS particularly receives such guidance jointly from the Aristotle University of Thessaloniki (see Message of the Rector in Bulletin No. 151, October 2017), the Universities of Delaware, Patras, Stony Brook, Queens College as well as the Department of Education of the State of Delaware. These collaborative interactions involve development and refinement of curricula pre-K -12, didactic content, special summer courses, continuation education for teachers of Greek, publication of manuals, linguistics, pedagogy research, etc
The expansion of such Greek schools to every State of the Union beyond Delaware, Florida, New York that already have them, would be a most commendable feat signifying a benevolent educational transformation embracing the entire country with the widest possible socioeconomic impact. The pioneer engineers who strive with principled enthusiasm to bring about the transformation are plain but visionary immigrants from Greece (proving themselves to be real nobility of their country) and their progeny. We all owe them our sincere and huge gratitude for what they have offered to the country.
CJE
———————————————————

Με αυξανόμενο παροξυσμό παρανοϊκής εξαλλοσύνης κατά της Ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας αλλά και εξάλειψης παντός Ελληνικού και Χριστιανικού καταλοίπου άπό την επικράτειά τους, εκ μέρους της ηγεσίας και εκπροσώπων της κοινής γνώμης στην γειτονική της Ελλάδος Τουρκία,είναι πράγματι πρωτόγνωρο και εξόχως ενδιαφέρον το ακόλουθο άρθρο που αφιέρωσε στα μνημεία της Κωνσταντινούπολης Τούρκος δημοσιογράφος. Μας το υπέδειξαν αναγνώστες μας. Ας το προσέξουμε για να διαπιστώσουμε στη συνέχεια αν πρόκειται για προάγγελο μεταβολής νοοτροπίας που θα ήταν ευπρόσδεκτη ή απλώς για μεμονωμένη γνώμη χωρίς αντίκρυσμα στην Τουρκική πραγματικότητα
Ιδού το άρθρο:

ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΟΒΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ «ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ» ΣΤΟ…ΒΥΖΑΝΤΙΟ!!!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ • 30 ΟΚΤ. 2017

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Με ένα πραγματικά καταπληκτικό άρθρο ο Τούρκος αρθογράφος της εφημερίδας Sabah, Hasan Bülent Kahraman, αφού κάνει μια μακρά περιγραφή της μεγάλης βυζαντινής κληρονομιάς της Κωνσταντινούπολης, ζητεί με ξεκάθαρο τρόπο την επαναφορά και αναβίωση αυτής της κληρονομιάς που σήμερα είναι καλυμμένη κάτω από τους μουσουλμανικούς σοβάδες που καλύπτουν τους τοίχους των εκκλησιών που έγιναν τζαμιά.
Ο Hasan Kahraman αρχίζει το άρθρο του κάνοντας εκτενή αναφορά στην μονή του Παντοκράτορος και στην εκκλησία της Παμμακάριστου που σήμερα είναι το Fethiye τζαμί. Ενώ το βυζαντινό αυτό περίτεχνο κτίσμα πριν από 20 χρόνια ανακηρύχτηκε από την UNESCO σαν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, ο Kahraman κατηγορεί τις τουρκικές πολιτιστικές

αρχές ότι δεν έκαναν τίποτα από τότε για να αξιοποιήσουν αυτό το θαυμάσιο βυζαντινό μνημείο με τόσο μεγάλη παγκόσμια προβολή.

Σήμερα, όπως παραδέχεται ο Τούρκος αρθογράφος, ζούμε σε μια Κωνσταντινούπολη όπου κυριαρχούν τα ισλαμικά σύμβολα αλλά στο υπόβαθρο αυτής της προαιώνιας πόλης υπάρχει μια τεράστια βυζαντινή πολιτική κληρονομιά, την οποία σκεπάζουν τα σύγχρονα μνημεία και την οποία αγνοούμε. –Που είναι αυτός ο Βυζαντινός πολιτισμός ; αναρωτιέται με θλίψη, -Που είναι το Βυζάντιο ; το οποίο, όπως παραδέχεται, έχει γίνει το αντικείμενο μελέτης για την συμβολή του στον παγκόσμιο πολιτισμό από Ευρωπαίους και Αμερικανικούς, αλλά αγνοείτε σκόπιμα από τους σημερινούς κατοίκους της Πόλης.

Συνεχίζοντας ο Hasan Kahraman στο εκπληκτικό αυτό άρθρο που δείχνει για άλλη μια φορά την ψυχική αναζήτηση των σημερινών Τούρκων στο βυζαντινό παρελθόν πάνω στο οποίο ζουν και κινούνται, κάνει έκκληση στις τουρκικές αρχές να επέμβουν στις εκκλησίες της Παμμακάριστου που είναι Fethiye τζαμί, στο Feneri İsa Camisi και στο Kalenterhane Camisi που είναι η βυζαντινή εκκλησία της Θεοτόκου και να τα μετατρέψουν από τζαμιά σε μουσεία.
Σαν πρώτο σημαντικό βήμα στην ανάδειξη της βυζαντινής πολιτιστικής τους κληρονομιάς, προτείνει να βγάλουν τους σοβάδες που καλύπτουν τους τοίχους αυτών των τζαμιών για να αποκαλυφτούν τα υπέροχα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, βυζαντινά μωσαϊκά που κρύβονται εξ αιτίας της χρήσης αυτών των χωρών σαν τόπους ισλαμικής λατρείας.
Όπως γράφει με χαρακτηριστικό τρόπο, «ο Μωάμεθ ο Πορθητής κατέλαβε την πόλη και στην συνέχεια κάναμε τις βυζαντινές εκκλησίες τζαμιά, βγάλαμε τις εικόνες και σκεπάσαμε τα ψηφιδωτά καταργώντας έτσι την βυζαντινή πολιτιστική κληρονομιά που επί αιώνες άνθησε στην Κωνσταντινούπολη». Η αναβίωση του Βυζαντίου στην Κωνσταντινούπολη, συμπεραίνει ο Hasan Kahraman, δεν αντιτάσσεται στην ισλαμική παρουσία στην βασιλεύουσα και παράλληλα θα συμβάλλει στην πολιτιστική ανάδειξη και παγκόσμια προβολή της Πόλης
Αυτά τα καταπληκτικά από ένα επώνυμο Τούρκο αρθρογράφο! Εμείς που βρισκόμαστε ;
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος www.nikosxeiladakis.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Φέρεται εις γνώσιν των μελών του Ελληνικού Συνδέσμου ότι κατά τον μήνα Δεκέμβριον 2017 θα λάβει χώραν η εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου. Ως γνωστόν,λόγω της γεωγραφικής διασποράς των μελών, η εκλογική διαδικασία θα διεξαχθεί ταχυδρομικά. Παρακαλούνται τα μέλη να ανταποκριθούν άμεσα στην σχετική αλληλογρφία της Εκλογικής Επιτροπής, έτσι ώστε να ληφθούν εγκαίρως οι ψήφοι για την ταχεία εξαγωγή των αποτελεσμάτων που θα αναδείξουν το νέο Συμβούλιο

Απουσία Ελληνικών νησιών από σχολικούς χάρτες
Το άρθρο-είδηση που ακολουθεί φανερώνει τον βαθμό της κρίσης που διέρχεται η εθνική παδεία της Ελλάδος και πόσο απρόσεκτη είναι η φροντίδα μας να ενσταλλάξουμε πατριδογνωσία και αγάπη για την πατρίδα στα παιδιά μας. Αλλά οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών ας μην αποθαρρύνωνται: αν τους παραβλέπουν μερικοί αδιάφοροι γραφειοκράτες, θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι βρίσκονται, ιδιαίτερα στους δύσκολους σημερινούς καιρούς, στο κέντρο του ενδιαφέροντος και της αγάπης των πανελλήνων, εντός και εκτός της Ελλάδος. Το δικό τους ενδιαφέρον τελικά θα συνετίσει τους αδιάφορους «αρμοδίους».

ημερωτικό Ιστολόγιο με Βαρύτητα σε Θέματα Διεθνών Σχέσεων, Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας

Βιβλιοπωλείο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΙνφογνώμων Πολιτικά

30/11/17
Ελληνικοί χάρτες χωρίς Γαύδο και Καστελόριζο σε σχολικά βιβλία

Με δήλωσή του, που μας απέστειλε, ο Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Καμμένος επισημαίνει κάτι για το οποίο εμείς στο www.greekteachers.gr έχουμε κάνει μεγάλο αγώνα : Την επαναφορά των ακριτικών νησιών μας στους χάρτες των σχολικών βιβλίων από τα οποία απουσιάζουν.

Διαβάστε το άρθρο μας : Είμαστε περήφανοι!! Το Καστελλόριζο σε όλους τους χάρτες της Ε΄Δημοτικού!

Διαβάστε τη σημερινή δήλωση του Αντιπροέδρου της Βουλής και τη δέσμευση του Υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου :

«Είναι αδιανόητο την ώρα που ζητάμε τη διόρθωση των σχολικών βιβλίων της Αλβανίας και των Σκοπίων προκειμένου να επανατυπωθούν χάρτες που εμφάνιζαν ελληνικές περιοχές ως κομμάτι των συνόρων τους με τα σύνορα τους να εκτείνονται μέχρι την Ήπειρο και την Πρέβεζα, εμείς οι ίδιοι να δίνουμε βιβλία σε μαθητές του δημοτικού που εμφανίζουν το χάρτη της Ελλάδας ελλιπή.

Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατη Υπουργική Απόφαση ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου ζητά να διορθωθεί ο χάρτης που εμφανίζει την Ελλάδα χωρίς τη Γαύδο και το Καστελλόριζο στο βιβλίο « Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή» της έκτης δημοτικού. Πρέπει να κινηθούμε άμεσα ώστε να σταματήσουμε να προσβάλλουμε τους Ακρίτες μας.

Και ενώ η απόφαση αυτή είναι προς τη σωστή κατεύθυνση δεν μπορεί κάποιος να μην αναρωτηθεί πόσα χρόνια εμφανίζεται λάθος αυτός ο χάρτης στο βιβλίο.

Βούτυρο στο ψωμί των γειτόνων μας με αλυτρωτικές διαθέσεις που ονειρεύονται μεγάλη Αλβανία, Τσαμουριά, επέκταση των συνόρων τους και προσβάλλουν τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων ενώ εμείς δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα με τον πλέον τυπικό και ουσιαστικό τρόπο. Μέσα από τα σχολικά βιβλία που διδάσκονται τα παιδιά μας.

Είναι αυτονόητο ότι στηρίζω και επικροτώ την αξιέπαινη προσπάθεια του Υπουργού μας κ. Γαβρόγλου για την οποία του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και ευελπιστώ να μην υπάρχουν ανάλογοι χάρτες σε άλλα σχολικά βιβλία.»

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Κ. ΚΑΜΜΕΝΟΣ

Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων – Βουλευτής Β’ Πειραιώς
greekteachers.gr/

HELLENIC LINK, Inc.
A NON PROFIT CULTURAL AND SCIENTIFIC ASSOCIATION
OF HELLENES AND PHILHELLENES INCORPORATED IN DELAWAREe
Suite No. 278, 38-11 Ditmars Blvd, Astoria, New York 11105
WebSite: http://www.helleniclink.org Email: info@helleniclink.org
Contact Telephone: (718) 217- 0430

Bulletin 151   October 2017

                             Ανταύγειες 28ης Οκτωβρίου 1940

Πολλές δεκαετίες πέρασαν από την ημέρα που οι Έλληνες δεχτήκαμε το ηλιόλουστο πρωινό της 28ης

Οκτωβρίου του1940, το δωρικό εγερτήριο, Την ημέρα αυτή όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ελλάδος, ο Μοσσολίνι είχε οκτώ εκατομμύρια λόγχες, τόσα αεροπλάνα ώστε να σκεπάσει τον ήλιο και στόλο που κυριαρχούσε στη Μεσόγειο που την έλεγε Mare Nostrum, (η θάλασσά μας). Και η Ελλάδα τινάχτηκε περήφανη και γέμισε η χώρα δάφνες και δόξα, Και οι Έλληνες τι είχαμε;

Είχαμε κι εμείς τον λιγοστό στρατό μας, τα ελάχιστα καράβια μας και τα ακόμη πιο λίγα και μάλιστα παλαιά αεροπλάνα μας, Είχαμε όμως το ένα: Την ψυχή πού μπροστά της δεν άξιζαν τίποτα τα μεγεθήρια

του Ιταλού. Το γεγονός ότι  τα παιδιά της Ελλάδος πήγαιναν στο μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη, αυτό έδειχνε την ψυχή τους, την ψυχή που έδινε τα πάντα για την Ελλάδα. Και μία τέτοια απόφαση μπορούσε ν’ αντέξει στις χειρότερες συνθήκες, με την βροχή, το χιόνι, τον παγωμένο αέρα, τα πάντα.

Γι’ αυτό νικήσαμε τους Ιταλούς. Η ψυχή νίκησε την ύλη .ΟΧΙ! Λιτό το ΟΧΙ του τότε πρωθυπουργού κι ολόκληρου του ελληνικού λαού, Από και το πρώτο ανακοινωθέν.

«Τα ημέτερα τμήματα αμύνονται το» πατρίου εδά-φους. Όλα τα ανακοινωθέντα ήταν κείμενα μεγαλει-

ώδη στην λιτότητά τους, ηρωικά στην γαλήνη τους,θαυμαστά στην αυτοκυριαρχία τους βαθιά και πλούσια

στο περιεχόμενο τους. Τα 40-41 οι Έλληνες έγραψαν με τρία μόνο γράμματα μια ολόλαμπρη Ιστορία 216

ήμερών.                                                                                                                                                                       Στη λεωφόρο της μνήμης βλέπουμε να παρε-λαύνουν οι νέοι του ’40. Βαδίζουν σταθεροί, κυριευμένοι από την επική μέθη,προχωρούν στεφανωμένοι με τα άσπιλα χιόνια από τις κορυφογραμμές των βουνών της Β. Ηπείρου μας, Πάμφωτοι όλοι τους με τα παράσημα της φωτιάς στα στήθη,στο μέτωπο είναι αποτυπωμένο το φίλημα της δόξας κι ο απόηχος της ιαχής τους ΟΧΙ, φτάνει, ως τ’ αυτιά μας σαν πίστη στον θεό. σαν αγάπη στην πατρίδα, σαν σεβασμός στα ιδανικά της φυλής, σαν χρέος στον κόσμο μας, σαν απαίτηση του πολιτισμού. Με βεβαιότητα ότι τον αγώνα τον ευλογεί ο θεός, η Μεγαλόχαρη, η κραυγή ΑΕΡΑ πούβγαινε από το στήθη των λεβεντόκορμων μαχητών μας έμοιαζε με έκρηξη ηφαιστείου, Ξεπηδούσε σαν λάβα γιατί ξεχυνόταν από ψυχή πυρακτωμένη που έπασχε για την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την υπεράσπιση των ιερών και των οσίων μας, από ψυχή που είχε

βαθύτατα τραυματιστεί ύστερα από το έγκλημα του Ιταλού στ’ αγιασμένα νερά της Τήνου, τον ύπουλο τορπιλισμό και τον αναπάντεχο πνιγμό της Έλλης μας.

Το 1821 ο Ελληνισμός παλλόταν από το πάθος της ελευθερίας.

Τα 1940 κόχλαζε από οργή που μεταβλήθηκε σε ενθουσιασμό όταν ο εχθρός επετέθη. Ενθουσιασμό τόσο πηγαίο και γνήσιο, ώστε ήταν χαρούμενοι όσοι έφευγαν για να αντιμετωπίσουν ένα πολύ πιθανό θάνατο και θλιμμένοι όσοι δεν θα είχαν αυτήν την ευτυχία. Ποτέ έθνος δεν δέχτηκε με τέτοιο ενθουσιασμό το άγγελμα, πως έφτασε μια φοβερή δοκιμασία. Ίσως μια μοναδική στιγμή ήταν αυτή στην μακραίωνη ιστορία μας ακόμη κι αν ανατρέξουμε στις ενδοξότερες σελίδες των αρχαίων.

Στον Μαραθώνα εκδηλώνονται δισταγμοί κι αναβλητικότης κι ο Μιλτιάδης μεταχειρίζεται όλη του την πειθώ για να αποφασίσει ο πολέμαρχος Καλλίμαχος να δώσει μάχη. Στη Σαλαμίνα είναι γνωστές οξύτατες διαφωνίες που καταπαύουν μόνον όταν ο εχθρικός στόλος κυκλώνει τους Έλληνες συμμάχους στα στενά νερά και τους αναγκάζει να τα καταστήσουν εσαεί ένδοξα.

Το 1940 σύσσωμο το έθνος ορθώθηκε εναντίον του εχθρού. Άνδρες, γυναίκες, μια θέληση και μια φωνή. Δεν βρέθηκε γυναίκα που να έμεινε αργή, παθητική μοιρολάτρης. Καμμιά δεν υστέρησε σε ακάματη δουλειά. Από τα χωράφια ως τα νοσοκομεία. Από τα εργοστάσια έως τα προχωρημένα συσσίτια, στις ζώνες των πρόσω. Και δεν υπήρχε χέρι γυναικείο που να μη πλέκει κάλτσα ή περιλαίμιο για τον στρατιώτη της Αλβανίας.

Πρώτες από όλες οι γυναίκες της Πίνδου που μετέφεραν πολεμοφόδια, τροφές κι ό,τι άλλο για την χρήση των πολεμιστών.

Τόση ήταν λοιπόν η έλλειψη μεταφορικών μέσων; Ναι. Ήταν τόση, ώστε οι δραματικές περιστάσεις απαιτούσαν και δραματικές αποφάσεις. Επειδή όμως ο χώρος της εποποιίας του 40 είναι απέραντος σε ηθική έκταση θα προσπαθήσουμε να ανθολογήσουμε περιστατικά ηρωισμού και μεγαλείου ως νικητήρια βαγιόκλαρα. Έτσι η μνήμη του έπους του ’40 θα μας βοηθήσει να διασφαλίσουμε την ταυτότητα και αξιοπρέπειά μας λέγοντας ΟΧΙ σε κάθε μορφή δουλείας.  Για να υψώσουμε την συνείδηση και να αντικρύσουμε την Ελλάδα σε όλη της την πνευματική, ιδεολογική και εθνική σημασία. Να βρούμε πάλι τον εαυτό μας και να συνειδητοποιήσουμε το χρέος μας.

Ξεκινάμε λοιπόν με τα «ματωμένα, φτερά» προτάσσοντας ένα ποίημα που έγραψε ένας πατέρας, ό Αρι-

στοτέλης Σακελλαρίου στην Αθήνα, στις 4 Νοεμβρίου του 1940.

Στον Γιάννη μου, τον Αεροπόρο.

Από ψηλά στα Γιάννενα φωνή αγγέλου φτάνει.

-Ετοίμασε, πατέρα μου, το δάφνινο στεφάνι.

Τις αδελφές μου φίλησε, τής μάννας μου το χέρι

στάσου στη θέση μου πιστός σε κάθε θέλημα της

και πες της υπερήφανη πρώτη αυτή να ξέρει.

πως άλλη μάννα, η Ελλάς, με κράτησε κοντά της

Με το λιτό αυτό ποίημα εξέφρασε τον πόνο και την περηφάνια του για την θυσία του γιου του υποσμηναγού Ιωάννου Σακελλαρίου, ο ευγενής πατέρας του. Ο γυιός του έπεσε σε αερομαχία επάνω από τα Ιωάννινα στις 2 Νοεμβρίου του 1940.

Οι σημερινοί νέοι κι έφηβοι δεν δοκίμασαν την πίκρα που γεύτηκαν τα παιδιά του “40-45. Δεν τους δόθηκαν οι ευκαιρίες να ζήσουν γεγονότα που συγκλονίζουν τον άνθρωπο και τον κάνουν να ριγήση από άγιους ενθουσιασμούς για την πατρίδα.

Αξίζει λοιπόν να μεταφέρουμε εδώ το παράδειγμα ενός μικρού παιδιού από εκείνα που στο χρόνια του 40 έως 45 είχαν μεταβληθεί σε πραγματικούς γίγαντες. Κοιμήθηκαν παιδιά και ξύπνησαν ώριμοι άνδρες.

Στα μέσα Νοεμβρίου του 41 ήρθε από την Κέρκυρα στην πρωτεύουσα ο Σπύρος. Ένα παιδάκι δώδεκα χρονών. Είχε τραυματισθεί τα Χριστούγεννα του προηγούμενου έτους 1940 κατά την διάρκεια του φοβερού ιταλικού βομβαρδισμού. Το πρωί των Χριστουγέννων του 40 ήρθαν και πάλι οι Ιταλοί καβάλα στα σιδερένια πουλιά τους. Που να φανταστούν οι Έλληνες ότι θα σκόρπιζαν τον όλεθρο και την καταστροφή και την ημέρα που αντήχησε το «επί γης ειρήνη» των αγγέλων.

     Τα παιδάκια που ανυποψίαστα χύθηκαν στους δρόμους για να παίξουν, δέχθηκαν βροχή από σφαίρες.

Τότε ήταν που ο μικρός Σπύρος έχασε το δεξί του χέρι. Μόλις τον Νοέμβριο του 41 κατάφερε με μύριες δύσκολες ταλαιπωρίες να φτάσει με τη μητέρα του στο Νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αθηνών,για να του βάλουν ένα προσθετικό μηχάνημα» επειδή το χεράκι του είχε κοπεί από ψηλά. Γιατροί, αδελφές, υπηρετικό προσωπικό πρόσφεραν τις επιστημονικές τους γνώσεις, τη νοσηλεία, τις φροντίδες, με ιδιαίτερη στοργή στον Σπύρο. Ο ίδιος όμως είχε τέτοια διάθεση που όλοι τον κοίταζαν απορημένοι κι όταν με κάποια τρυφερά λόγια προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν γιατί θάμενε ανάπηρος από τέτοια ηλικία, ο Σπύρος που είχε το όνομα του μεγάλου Αγίου της Κερκύρας, άνοιγε διάπλατα τα μεγάλα. λαμπερά, ματάκια του,κάρφωνε το καθαρό βλέμμα του σε γιατρούς κι αδελφές κι απαντούσε θυμόσοφα:

–Δεν πειράζει. Στην Κέρκυρα, ξέρετε, υποχρεώνουν οι

Ιταλοί όλο τον κόσμο να χαιρετάει σηκώνοντας ψηλά το

δεξί τους χέρι για το Saluto Romano κι εγώ γλίτωσα από

αυτήν την αγγαρεία.

Τους την-έφτιαξα των Ιταλών!

Τέτοιος ο λαός μας, τέτοια και τα παιδιά του, Σ’ αυτόν τον πόλεμο οι Έλληνες πρωταγωνίστησαν όχι μόνον με την ανδρεία, αλλά και με την μεγαλοκαρδία, την ευγένεια την αξιοπρέπεια, το ήθος τους.

Στο κείμενο αυτό θα μεταφερθούμε στα άγρια χιονισμένα βουνά της Πίνδου. Ήταν 21η Νοεμβρίου 1940, Ημέρα που η εκκλησία μας γιορτάζει τη μεγάλη γιορτή των Εισοδίων της  Θεοτόκου στο Ναό του Σολομώντος. Είναι η γιορτή που αποτελεί «το προοίμιον της ευδοκίας του Θεού» στον άνθρωπο! Ενώ όμως στα μετόπισθεν γιόρταζαν τη μεγάλη Θεομητορική γιορτή, αναπέμποντας θερμή ικεσία στη σκέπη τού έθνους υπέρ του αγωνιζομένου στρατού μας, οι γιγαντομάχοι μας πολεμούσαν για την ελευθερία της πατρίδος.

Εκείνη την ημέρα είχαν διακομισθεί στο μικρό χωριό Ελεύθερο, που είχε καταυλισθεί το 11 β’ Ορεινό χει-

ρουργείο έξι ιταλοί τραυματίες, Μεταξύ τους ο στρατιώτης Παβολίνι Μαρκήσιος του Γκιουζέπε. Ανήκε στο 8^ο σύνταγμα αλπινιστών της 3ης Μεραρχίας Τζούλια. Καταγόταν από την πόλη Ούντινε της Ιταλίας. Ο Ιταλός τραυματίας παρουσίαζε όπως διηγείται ο τότε στρατιωτικής ιατρός Βασίλειος Ν. Κρεμμύδας, «προχωρημένη αεριογόνο γάγγραινα στο δεξί σκέλος, από ανοικτό συντριπτικό κάταγμα της κνήμης και η κατάσταση του ήταν κρίσιμη»,ο στρατιωτικός ιατρός έκανε ότι του ήταν δυνατό για να σώσει τη ζωή του Ιταλού τραυματία και όταν η κατάσταση σταθεροποιήθηκε κάπως, προχώρησε «σε ακρωτηριασμό στο ύψος ταυ μηρού».

     Επειδή όμως η μονάδα τον βρισκόταν σε διαρκή μετακίνηση αποφάσισε τη διακομιδή του Ιταλού στο πεδινό χειρουργείο της Κόνιτσας.

     Οι έξι τραυματιοφορείς, πού επιφορτίστηκαν για τη μεταφορά του, εβάδιζαν δύο μέρες μέχρις ότου φθά-

σουν στην Κόνιτσα. Ό επικεφαλής των τραυματιοφορέων Δημήτρης Βιτζηλαίος έγραψε στην αναφορά του: «Βαρύ χειμωνιάτικο δειλινό ξεκινήσαμε με εκνευριστικό ψιλοβρόχι, μένα σε πυκνή καταχνιά, που αφαιρούσε και τα ελάχιστα ίχνη ορατότητας. Με τις τρεις κουβέρτες που αποτελούσαν την πανοπλία μας σε υψόμετρο πάνω από1600 μέτρα, είχαμε σκεπάσει τον τραυματία. Και το κονιάκ, που διαθέταμε σαν μοναδικό όπλο ενάντια στη νυχτερινή παγωνιά, το δίναμε λίγο-λίγο στον Παζολίνι.

     Στο «Μάμα μία» που κάθε τόσο ξεφώνιζε, του απαντούσαμε με στοργή και του δίναμε θάρρος,συνεχίζαμε την πορεία μας, ανοίγοντας περάσματα ανάμεσα από βράχια και πυκνές φυλλωσιές, μέσα από κακοτοπιές, το πρωί της τρίτης ημέρας αντικρίσαμε την πολιτεία του λυτρωμού.

     Την ώρα του αποχαιρετισμού, βάλαμε στην τσέπη του χιτωνίου του τη διεύθυνσή μας. Την είχε ζητήσει κλαίγοντας…

     Ο Παβολίνι τελικά σώθηκε, επαναπατρίστηκε και ζούσε στην πόλη του Ούντινε, όπου ήταν γνωστός «Ο ανάπηρος με το ένα πόδι»…

     Είχε οργανωθεί από τον ΕΕΣ η υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος. Ουρές από νέους, κοπέλλες, γυναίκες, μαθητές παιδιά, περίμεναν στη σειρά τους. Μια μέρα ο επί της αιμοδοσίας γιατρός είδε στην ουρά των αιμοδοτών ένα γεροντάκι..

-Εσύ παππούλη, του είπε ενοχλημένα, τι θέλεις εδώ; Ο γέρος απάντησε δειλά:

-Ήρθα κι εγώ για να δώσω αίμα Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση, Ο γέρος παρεξήγησε τον δι-

σταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή.

-Μη με βλέπεις έτσι γιατρέ μου, είμαι γερός, το αίμα μου είναι καθαρό. Κι ακόμα, ποτές μου δεν αρρώστησα

Είχα τρεις γυιούς. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Όμως μου είπαν πως οι δυο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στην γυναίκα μου. Θάνε κι άλλοι πατεράδες που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους γιατί δεν θάχουν οι γιατροί αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου;

-Άιντε, πήγαινε γέρο μου, μου είπε, κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα.

Τέτοια περιστατικά ανδρείας και ήθους έπρεπε να διανθίζουν τα εκπαιδευτικά μας βιβλία. Τέτοιες πράξεις

ποιότητας ζωής έπρεπε να προβάλλονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αλλά ενώ τότε η αναγνώριση ήταν γενική και υπερθετικοί της Ελλάδος οι έπαινοι, ενώ οΤσώρτσιλ δήλωνε ότι δεν θα λέγεται πλέον ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, τώρα στις ημέρες μας μεγάλη είναι ή απορία του Έλληνα αναγνώστη όταν ανοίγει τις μεταπολεμικές εγκυκλοπαίδειες και ιστορίες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και διαπιστώνει ότι για την αποφασιστική αυτή καμπή του πολέμου αφιερώνονται ελάχιστες διαλειπτικές φράσεις όπως οι ακόλουθες·

«1940.28-10. Απόρριψη υπό της Ελλάδος του τελεσιγράφου του Μουσσολίνι». Ή: «1940 Οκτώβριος. Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος»..

Οι νεκροί της Ελλάδος δεν έπεσαν επί ματαίω. Η θυσία τους έσωσε το Ιράκ, την Συρία την Μόσχα.Τη Μόσχα; Ναι, τη Μόσχα. Και ο Αμερικανός :Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ έλεγε πιο υπεύθυνα:

-Όταν πολλοί άνθρωποι είχαν απολέσει σχεδόν κάθε ελπίδα για τη νίκη, ο ελληνικές λαός «τόλμησε νά αμφισβητήσει το αήττητον εις τους Γερμανούς αντιτάσσων έναντίον των απάνθρωπων μηχανημάτων του πολέμου, μόνον το ιδικόν του περήφανον πνεύμα της ελευθερίας.Τέσσερα έτη δουλείας είναι χρόνος μακρός όταν πρέπει κανείς να πεινά και να αποθνήσκει, να βλέπει γυναικόπαιδα να σφάζονται, να βλέπει τα χωριά να μεταβάλλονται σε ερείπια και στάχτη. Αλλά α χρόνος αυτός δεν στάθηκε αρκετός

για να σβήσει την λαμπερή φλόγα της ελληνικής κληρονομιάς η οποία: δια μέσου των αιώνων εδίδαξε την αξιοπρέπεια στον άνθρωπο. Και επιβάλλεται. Όπως ή Ακρόπολις, συνεχίζει ο Ρούσβελτ, επί εικοσιπέντε αιώνες υπήρξε το σύμβολο των ανθρώπινων ανδραγαθημάτων μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης ελευθερίας, να καταστεί και πάλιν ο φάρος της πίστεως δια το μέλλον.

Η ιστορία μας μπορεί να διαβεβαιώνει τον ευγενή αμερικάνικο λαό, έλεγαν τότε, ότι ουδέποτε θα αποβάλλει το ελληνικό έθνος την αξιοπρέπεια που αυτό το ίδιο εδίδαξε πράγματι δια μέσου των αιώνων. Και διά Τον άνθρωπο με Α κεφαλαίο όπως είχε διακηρύξει ο Ρούσβελτ,

ότι δεν θα σβήσει ποτέ από δική μας προδοσία πάνω στην Ακρόπολη των Αθηνών ό φάρος της πίστεως για το μέλλον της πολιτισμένης ανθρωπότητας.Είκοσι πέντε αιώνων αφοσιωμένη υπηρεσία φαροφύλακα το εγγυάται.

Κυρίες και κύριοι, η σημερινή επέτειος είναι αφορμή να ακούσουμε άλλη μία φορά τους ήχους του 40.

Στο υπέροχο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας,το ποιητικό αυτό σύμβολο του ελευθέρου αγωνιστικού φρονήματος του ανθρώπου, της ψυχικής ανάτασης μπροστά στους κινδύνους και τις απειλές κατά του ανθρωπισμού, διαβάζουμε αποσπασματικά:

«Τώρα χτυπάει πιο -γρήγορα το όνειρο μες στο αίμα.

Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει.

Ελευθερία!

Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο.

Ελευθερία!

Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος.

Παιδιά, δεν είναι άλλη γη ωραιότερη

του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει.

Με βήμα πρωινό στη χλόη που μεγαλώνει

ολοένα εκείνος ανεβαίνει.

Τώρα λάμπουνε γύρω του οι πόθοι,

πού ήταν μια φορά χαμένοι

μες στης αμαρτίας τη μοναξιά.

Γειτόνοι της καρδιάς του οι πόθοι φλέγονται

πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδελφάκια του,

άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του».

-Πουλιά, καλά πουλιά μου, εδώ τελειώνει ο θάνατος.

Σύντροφοι, σύντροφοι καλοί μου, εδώ η ζωή αρχίζει

Αγιάζι ουράνιας ομορφιάς γυαλίζει στα μαλλιά του,

Μακριά χτυπούν καμπάνες, καμπάνες από κρύσταλλο

αύριο, αύριο, αύριο,…το Πάσχα τον Θεού.

Οι καμπάνες λένε γι αυτόν που μήτε καν πρόφτασε να τελέψει

για τα μεγάλα μάτια του όπου χώρεσε η ζωή,

τόσο βαθειά που πια να μη μπορεί να βγει ποτέ της.

Ο Ήρωας ανθυπολοχαγός που έπεσε στην Αλβανία

και ο κάθε Έλληνας πολεμιστής που έπεσε για την πατρίδα

ανεβαίνει μοναχός κι ολόλαμπρος

τόσο πιωμένος από φως που φαίνεται η καρδιά του.

Φαίνεται μες στα σύννεφα ο Όλυμπος ο αληθινός

και στον αέρα ολόγυρα ο αίνος των συντρόφων

Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ’ όνειρο από το αίμα

Μακριά χτυπ ούν καμπάνες από κρύσταλλο

ιο, αύριο, αύριο λένε…. το Πάσχα του Ουρανού».

Ας αφουγκραστούμε τους ήχους της καμπάνας για τηs λευτεριά.                                                                                  Μας χρειάζονται και σήμερα.

Μαρία-Ελευθερία Γιατράκου, Δρ. Φιλολογίας

(Ανατύπωση από τους  «Δρόμους της Ψυχής», # 74, 2017)

Πρόσφατη Συνάντηση του Τμήματος Ελληνικού Συνδέσμου Αθηνών

Ο κ. Κόλιας εξήγησε ότι ο «Οδηγός» θα περιλαμβάνει δέκα περίπου «κεφάλαια» που θα ανσφέρωνται σε ισάριθμες πτυχές-εκφάνσεις του Βυζαντινού Πολιτισμού. Για τον  Αμερικανό μαθητή, οι διδακτικές  «μονάδες» θα αποτελέσουν βάσεις για συγκριτική θεώρηση της καθημερινότητος του κράτους και της κοινωνικής ζωής της πατρίδος του και εκείνης του Βυζαντίου.  Με συγκεκριμένα αντικειμενικά παραδείγματα, θεμελιωμένα στην ιστορική έρευνα, θα προβληματισθεί και θα ενδιαφερθεί να αντιληφθεί πως αντιμετωπίζονται καυτά προβλήματα στην πατρίδα του που είναι πολύ μεγάλη παγκόσμια δύναμη και πως τα ίδια  ή παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζονταν στην επικράτεια του Βυζαντίου, το οποίον βέβαια στη παγκόσμια σκηνή  παρέμεινε «υπερδύναμη» για πολλούς αιώνες. Μέσα από τη σύγκριση αυτή, ο μαθητής θα αντιληφθεί και τον ρόλο του Βυζαντίου στην εξελικτική μετάβαση από τον Αρχαίο Κλασσικό και κατόπιν Ρωμαιο-Ελληνιστικό Πολιτισμό στο δικό του, Δυτικο-Ευρωπαϊκό.  Συγγραφείς του Οδηγού είναι ειδικοί  ερευνητές, στελέχη ή συνεργάτες του ΕΙΕ καθώς και Βυζαντιολόγοι  συνάδελφοι του ΕΣ.

Ο κ.Ευθυμίου σημείωσε ότι πριν  απο την δημοσίευση του τελικού κειμένου, ο Οδηγός  προβλέπεται  να δοκιμασθεί σε Γυμνάσια και Λύκεια της Νέας Υόρκης εις το πλαίσιο των διδακτικών τους  προγραμμάτων (curricula) Κοινωνικών Σπουδών (Social Studies).

  Ειδικά για τον Εληνοαμερικανό μαθητή, πιστεύομε ότι η διδασκαλία αυτή θα τονώσει την αυτοεκτίμησή του για την καταγωγή του και την πολιτισμική του κληρονομιά.

Στο σημείο αυτό, ο κ. Ευθυμίου δέχθηκε ερωτήσεις από τους συμμετέχοντας στην συνάντηση.

Κα Μαρία Κριμιζή: Η όλη συγγραφή του Οδηγού θα είναι στα Αγγλικά;

Κ. Ευθυμίου:  Ναι, γιατι την βελτίωση της Ελληνικής Παιδείας νοούμεν μέσα στο μεγάλο πλαίσιο του Αμερικανικού συστήματος εκπαιδεύσεως. Αλλωστε, για χρήση σε αμιγώς Ελληνικά σχολεία οπουδήποτε, ο Οδηγός μπορεί να μεταφρασθεί στα Ελληνικά.

Κα Μαρία Κριμιζή:  (Στα θέματα του Οδηγού) έχετε περιλάβει την επίδραση της Βυζαντινής                      Λογοτεχνίας σε αυτήν της Δύσης;

Τ. Κόλιας  Οχι, διότι θεωρήσαμε πως δεν θα είχε ενδιαφέρον  για εφήβους. Επί μέρους αναφορές γίνονται στο κεφάλαιο για την Αναγέννηση της Δύσης .                                                                                                                                 . Κ.Ευθυμίου   Υπάρχουν  και  άλλα ειδικά θέματα που  μπορούν  να περιληφθούν, όπως το της επίδρασης  της Βυζαντινής  Μουσικής στην εμφάνιση και  εξέλιξη  της μουσικής της Δύσης. Αυτά τα θέματα μπορούν  να προβληθούν  αργότερα.

Στο τέλος της ομιλίας δόθηκε ευκαιρία αλληλογνωριμίας με τα νέα μέλη του ΕΣ. Ο καθηγ. Ευθυμίου ενεθάρρυνε όλους, νέα και παλαιά μέλη να εντείνουν την συνεργασίαν σε εκδηλώσεις, όπως η κοινοποίηση δραστηριοτήτων, η συγγραφή άρθρων για τις ηλεκτρονικές μας εκδόσεις, συναντήσεις συνδυασμένες με ομιλίες, σχεδιασμός και προώθηση  καινοτόμων προτάσεων.

Ολα αυτά θα βοηθήσουν την ανάπτυξη του ΕΣ στο σύνολό του.

H Συνέλευση έκλεισε την 12 μμ

Ευαγγελία Γεωργουλέα                                    Καθηγ. Παναγιώτης  Α. Σίσκος                                                      Γραμματεύς  ΕΣ Αθηνών                                          Συντονιστής ΕΣ Ελλάδος

——————————————————————————————————-

 The Message of the Rector of Aristotle U. of Thessaloniki

Dear Colleagues and Friends,

I would like to express my warmest thanks for your invitation to participate in your meeting.

In the framework of long-established initiatives of our School of Modern Greek Language at Aristotle University of Thessaloniki (AUTh), I had – during my trip to the USA in November 2016 – the opportunity to meet a number of colleagues who expressed their interest in collaborating with AUTh, either through the enrichment of established agreements or by initiating new partnerships. We have already started working on those proposals.

The following list is a summary of our main objectives:

• The establishment of an AUTh teacher training center for teachers of Greek as a second/foreign language (GFL) in public and private schools in North America

• Authoring and publishing GFL textbooks especially designed for American learners of Greek

• The development of educational and research activities undertaken jointly by AUTh and the Universities of Delaware, Stony Brook, Queens College and possibly other Universities or agencies, including the State of Delaware Department of Education

• Training of US based teachers of GFL at the School of Modern Greek Language at AUTh · Organization (by AUTh) of a conference for American charter schools

• The organization of summer schools in 2018, in collaboration with Stony Brook University and Odyssey Charter School

• The organization of summer Schools addressed to US University students: these include the 2nd International Summer School of Archaeology and Greek Language and the Summer School on Sustainable Tourism Development and Cultural Heritage.

I am looking forward to continuing and promoting our collaboration and I will be happy to explore any further suggestions. I wish you a successful meeting.

Warmest regards,

The Rector of AUTh

Professor Pericles A. Mitkas

Θεσσαλονίκη, 26 Σεπτεμβρίου 201

Προς

Τα μέλη του Ελληνικού Συνδέσμου

Χαιρετισμός Πρύτανη ΑΠΘ για τη συνάντηση του Ελληνικού Συνδέσμου Αθήνα, 28.9.2017

Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι,

Θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για την -εξ αποστάσεως- συμμετοχή μου στη σημερινή σας συνάντηση.

Στο πλαίσιο της πολύχρονης λειτουργίας του Σχολείου Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είχα -κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου στην Αμερική το Νοέμβριο του 2016- την ευκαιρία να συναντηθώ με αρκετούς συναδέλφους που εξέφρασαν την επιθυμία είτε για την ενίσχυση υφιστάμενων συνεργασιών, είτε για την έναρξη νέων με το Πανεπιστήμιό μας. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να εργαζόμαστε πάνω σ’ εκείνες τις προτάσεις.

Οι κυριότεροι στόχοι μας συνοψίζονται παρακάτω:

• Ίδρυση από το Α.Π.Θ. κέντρου εκπαίδευσης καθηγητών στη διδασκαλία της νέας ελληνικής ως 2η/ξένη γλώσσα σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της Β. Αμερικής
• Συγγραφή και έκδοση διδακτικών εγχειριδίων ειδικά σχεδιασμένων για μαθητές σχολείων της Αμερικής
• Ανάπτυξη εκπαιδευτικών-ερευνητικών δραστηριοτήτων από κοινού με τα Πανεπιστήμιο Delaware, Stony Brook, Queens College και άλλων πανεπιστημίων ή φορέων συμπεριλαμβανομένου του Παιδαγωγικού Τμήματος του State of Delaware.
• Επιμόρφωση διδασκόντων την νέα ελληνική ως 2η/ξένη γλώσσα στο Σχολείο Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Α.Π.Θ.
• Οργάνωση συνεδρίου από το Α.Π.Θ. για τα American charter schools
• Διοργάνωση θερινών σχολείων το 2018, σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια Stony Brook (MoU) και Odyssey Charter School
• Διοργάνωση θερινών σχολείων το 2018, απευθυνόμενα σε φοιτητές/τριες Αμερικάνικων Πανεπιστημίων: 2nd International summer school of Archaeology and Greek Language και Sustainable Tourism Development and Cultural Heritage

Ευελπιστώ στη συνέχιση και περαιτέρω διεύρυνση της συνεργασίας μας, παραμένω πάντα στη διάθεσή σας για την εξέταση και άλλων γόνιμων προτάσεων και εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες σας.

 Νέα Θερινά Προγράμματα στο ΑΠΘ για Ευρωπαίους και μη Σπουδαστές στη  Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική τον Ιούνιο-Ιούλιο 2018

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (Σχολείο Νεολληνικής Γλώσσας) έρχεται φέτος με πολύ διευρυμένο πρόγραμμα για το καλοκαίρι του 2018.         Έμφαση σ’αυτό έχουν μαθήματα εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας  αλλά σε συνδυασμό με άλλες διεπιστημονικές γνώσεις, Σύμφωνα με το Μήνυμα του Πρύτανη που παραθέτουμε ανωτέρω καθώς και τις πληροφορίες που .μόλις λάβαμε από το Σχολείο, ο φοιτητικός κόσμος αντικρύζει στο 2018 μια πραγματική άνθηση μαθημάτων χρήσιμων για επικοινωνία και επί πλέον για πρόοδο σε άλλους κύκλους σπουδών. Περιλαμβάνονται,

• Ένα νέο Θερινό Σχολείο για Ανάπτυξη Τουρισμού Διαρκείας και Πολιτιστικής Κληρονομιάς
• Ένα δεύτερο νέο Θερινό Σχολείο για την Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό σχεδιασμένο να ικανοποιήσει διδακτικές προδιαγραφές του Stony Brook University,NY για τους φοιτητές του,
• Και το Διεθνές Θερινό Σχολείο Αρχαιολογίας και Ελληνικής Γλώσσας.Επαναλαμβάνεται μετά την λαμπρή επιτυχία που εγνώρισε φέτος σε συμμετοχή φοιτητών από το εξωτερικό της Ελλάδος και ανταπόκριση εκ μέρους των.

Πληροφορίες για τα Σχολεία αυτά περιέχει η Ανακοίνωση του Πανεπιστημίου στο τέλος του παρόντος τεύχους.

  The School of Modern Greek Language will organize summer schools during summer 2018 for EU and non EU students. The summer courses offer a variety of seminars, language courses, cultural activities, educational trips and workshops.

More specifically:

                     1.”Sustainable Tourism Development and

                      Cultural Heritage

This summer school will be conducted by the newly established “European Silk Road Interdisciplinary Tourism Centre”. It is an interdisciplinary program addressed to EU and non-EU students where students will attend lectures related to the fields of Architecture, Medicine, Law, Economic Sciences, Sports etc. The course also includes Modern Greek language courses for the developmeralnt of every day communication skills, language lab and cultural workshops.

Duration: 10-19/6/2018 (10 days) Number of participants: 40

Place: Auth Camping – Poseidi Chalkidiki Language: Greek and English

Website: http://smg.web.auth.gr/wordpress/?page_id=6799&lang=en

2.”Memorandum of Cooperation: Stony Brook University – Aristotle University”

The course is part of the Memorandum of Cooperation between Stony Brook University and Aristotle University of Thessaloniki. It is addressed to students of Stony Brook University and includes Modern Greek language courses for the development of every day communication skills, language lab and cultural workshops. It also includes seminars in the field of  Mythology and trips or guided tours to museums and places of archaeological interest near Thessaloniki.

Duration: 1-15/7/2018 Number of participants: 20

Place: Aristotle University campus at Thessaloniki Language: Greek and English

Website: http://smg.web.auth.gr/wordpress/?page_id=6799&lang=en

3.International Summer School of Archaeology and Greek language”

The Summer School of Archaeology in Thessaloniki is an innovative program offered by the Department of Archaeology and the School of Modern Greek Language of tterhe Aristotle University. The program was organized during July 2017 with great success and very positive impressions from all students.

 Duration: 9-27 July 2018 (3 weeks)

Relating fields: Archaeology, History of Art, Anthropology, Classics and History Level: Preferably advanced undergraduate and graduate students    Number of participants: 15

Language: Greek and English    ECTS:5.5

Toumba excavation: http://toumba.web.auth.gr

Website: http://smg.web.auth.gr/wordpress/?page_id=6799&lang=en

THE HELLENIC LINK, Inc.

Member Update– Bulletin

Ενημέρωση Μελών, Φίλων, και Συνεργατών του Συνδέσμου

Bulletin 150   September, 2017

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΉ  ΕΠΚΑΙΡΌΤΗΤΑ

Το rαγδαία μεταβαλλόμενο σκηνικό της ενέργειας στον Κόσμο και στην        Ανατολική Μεσόγειο

Αχιλλέα Γ. Αδαμαντιάδη* (Αύγουστος 2017)

Έχει γίνει ευρύτατα γνωστό πως το σκηνικό της ενέργειας έχει μεταβληθεί ριζικά, και συνεχίζεται να μεταβάλλεται ραγδαιώτατα στον κόσμο σήμερα, με πολλές αλλαγές στην οικονομική, κοινωνική, και κοσμο-πολιτική σκηνή, τόσο που έχουν επέλθει τεράστιες συγκρούσεις και ανακατατάξεις στις διεθνείς σχέσεις και στους διεθνείς σχηματισμούς συμμάχων και αντιπάλων. Το παρόν άρθρο επιχειρεί μία γενική ανασκόπηση των μεταβολών αυτών και ιδιαίτερα το είδος και την έκταση που επηρεάζουν το σκηνικό της Ανατολικής Μεσογείου, με επίκεντρο την Κύπρο και την Ελλάδα, και μάλιστα με ενημέρωση σε τελευταία συμβάντα μέσα στο τελευταίο διάστημα μερικών μηνών.[1]

1. Γενικά.

Στο άρθρο αυτό θα συνοψίσω όσα έμαθα τα τελευταία χρόνια επάνω στο σύμπλοκο: «ενέργεια, περιβάλλον, οικονομία, και πολιτική.»  Τα τελευταία χρόνια, η ζωή του κόσμου έγινε εστία μεγάλων συγκρούσεων και πολλαπλών γεωπολιτικών ανταγωνισμών, ιδιαίτερα σε μία πολύ εύφλεκτη περιοχή (την Μέση Ανατολή). Στην δεκαετία του 1980, συμφωνήθηκε μια σημαντική συνθήκη που είναι γνωστή σαν «ο Νόμος της Θάλασσας»[2] η οποία έφερε ριζικές, νέες συνθήκες στα ενεργειακά αποθέματα με την εισαγωγή της έννοιας της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) όλων των χωρών του κόσμου, η οποία καθιερώνει και επηρεάζει, θεμελιακά, τα δικαιώματα των χωρών που πρέπει τώρα να προσαρμόσουν τις διεθνείς τους σχέσεις και, ιδίως τις απαιτήσεις τους. Αυτή η σημαντική εξέλιξη αφορά σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Θα αναφέρω μερικές απόψεις σχετικά με την ΑΟΖ αλλά το θέμα είναι τεράστιο και δεν μπορεί να καλυφθεί πλήρως στο παρόν άρθρο.

2. Οι ενεργειακές Πηγές και οι προοπτικές τους

(α)  Η Ενέργεια, ιδιαίτερα ο άνθρακας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ενέργεια είναι ζωτικής σημασίας αγαθό που έχει αυξηθεί τα μέγιστα από τον 19^ο αιώνα, μέχρι σήμερα, όταν άρχισε η εξόρυξη του άνθρακα που έκανε δυνατή την αντικατάσταση της χειρωνακτικής ανθρώπινης και της ζωϊκής εργασίας με την ενέργεια που προέρχεται από την καύση του άνθρακα και, αργότερα, του πετρελαίου. Σήμερα όμως, άρχισε να φαίνεται ότι η εποχή του άνθρακα έχει φθάσει προς το τέλος της. Για παράδειγμα, από ένα ποσοστό 50% στην συνολική ενέργεια στις Η.Π.Α, εδώ και λίγες δεκαετίες, έχει ήδη δείξει πτώση στο 30-35% και παρατηρείται ταχύτατη περαιτέρω πτώση (κυρίως, για οικονομικούς και περιβαλλοντικούς λόγους). Παρόμοια πτώση παρατηρείται και στην επόμενη μεγάλη καταναλώτρια χώρα, την Κίνα, στην οποία από 80% (εδώ και λίγα έτη) συνολικής συμβολής στην ενέργεια της χώρας, ο άνθρακας πέφτει ταχύτατα, τώρα στο 50% περίπου, με πτώση που προχωρεί ραγδαία προς τα κάτω. Ο άνθρακας σε όλες του τις μορφές (λιθάνθρακας, λιγνίτης, τύρφη, κλπ.), είναι πολύ βλαπτικός στο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, με όλες του τις διάφορες εκλύσεις, ιδιαίτερα, με μεγάλες απώλειες ανθρώπινης ζωής χιλιάδων κατ’ έτος, (σε μερικά κράτη όπως η Κίνα), μεταξύ ανθρακωρύχων. Για πολιτικούς λόγους, ο άνθρακας έχει γίνει πολιτική μπάλα σε πολλές χώρες, ιδίως στις Η.Π.Α (2016-2017.)

(β)  Το πετρέλαιο θα συνεχίσει την άνοδό του διότι είναι αναγκαίο στις μεταφορές διαφόρων ειδών (επίγειες, θαλάσσιες, και αεροπορικές) αν και αυτή ή άνοδος απειλείται με την σημαντική αύξηση της αποδοτικότητας των κινητήρων, που έχει ισχυρό κίνητρο στην επιταγή της μείωσης των εκλύσεων όχι μόνο μέσα στις πόλεις αλλά και στη χρήση του στις θαλάσσιες και εναέριες μεταφορές. Η άλλη αιτία μείωσης είναι οι νέες τεχνολογίες, όπως το ηλεκτρικό αυτοκίνητο, που η χρήση του αυξάνεται ταχύτατα και η αύξηση της παραγωγής με νέες τεχνολογίες, όπως το λεγόμενο fracking. Από τη μία άποψη, η ζήτηση θα αυξάνεται για μερικές δεκαετίες, με την σημαντική αύξηση του πληθυσμού, και από την άλλη, θα μειώνεται με την αύξηση της αποδοτικότητας των κινητήρων και την προσπάθεια να μειωθεί η κατανάλωση (εξοικονόμηση) ώστε να μειωθεί το κόστος της αυτοκίνησης, της θέρμανσης, του κλιματισμού και των πολλών βιομηχανικών διεργασιών. Το πετρέλαιο έχει ακόμη περιθώριο μερικών δεκαετιών, μέχρι το 2100 αλλά, στην τελειωτική του προοπτική, δεν έχει μέλλον, διότι, τα αποθέματα εξαντλούνται αναπόφευκτα, και η επιθυμία αποφυγής της εξάρτησης καταναλωτικών κρατών από τα παραγωγικά κράτη θα οδηγήσει, επίσης αναπόφευκτα, σε άλλες πηγές ενέργειας, μέτρα υψηλότερης εξοικονόμησης, και από την ήδη παρατηρούμενη εισαγωγή νεότερων τεχνολογιών, συγκεκριμένα, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την τώρα παρατηρούμενη εκθετική ανάπτυξη νέων τεχνολογιών διακίνησης και άλλης χρήσης.

(γ)  Ανανεώσιμες πηγές.  Το τελευταίο αυτό σημείο απαιτεί, ασφαλώς, μεγάλη προσοχή και κάλυψη, και δεν μπορεί, βέβαια, να εξαντληθεί μέσα σε ένα σύντομο και γενικό άρθρο. Η πηγή αυτή είναι η μόνη  που παρέχει μερικά σπουδαιότατα οφέλη, (1) «αειφορία,» δηλαδή τη χωρίς χρονικό όριο χρήση, (2) απαλλαγή από την εξάρτηση καυσίμου υλικού, (3) εύκολη διαθεσιμότητα σε όλα σχεδόν τα κράτη της γης, και (3) μηδαμινές εκλύσεις, που κυρίως προκαλούν την κλιματική αλλαγή, η οποία τα τελευτα χρόνια έγινε μείζον πρόβλημα για την παγκόσμια κοινότητα,  που υποχρεώθηκε να καταλήξει στη διεθνή συμφωνία του Παρισιού (Δεκ. 2015) για τον περιορισμό των καυσαερίων του θερμοκηπίου – 194 χώρες έχουν υπογράψει τη συνθήκη και 147 την έχουν επικυρώσει, δηλαδή την δέχονται σαν δεσμευτική, και αναμένεται ότι θα φθάσει στο 100% πολύ σύντομα.[3]  Πρέπει όμως να τονισθεί ότι οι ανανεώσιμες πηγές είναι οι μόνες που δεν εξαντλούνται, είναι παγκόσμια διαδεδομένες, περισσότερο σε πτωχότερες χώρες, όπως εκείνες της Αφρικής, και το κόστος της κατασκευής και εγκατάστασής τους ήδη μειώνεται ραγδαία, όπως παρατηρείται σήμερα με την πτώση του κόστους στη Κίνα, που διαθέτει, προσωρινά τουλάχιστον, χαμηλό κόστος εργασίας και διαθέτει μεγάλες δυνάμεις και επενδύσεις στη εξάπλωσή τους. Δεν αμφισβητεί πλέον κανείς, εκτός από μερικούς φανατικούς ιδεολόγους, ότι το ενεργειακό μέλλον της υφηλίου θα βασιστεί στις ανανεώσιμες πηγές.

(δ)  Η Κλιματική Αλλαγή και η Συνθήκη του Παρισιού. Αυτή είναι γνωστή ευρύτατα, ιδίως από την ημέρα εκλογής του νέου προέδρου των Η.Π.Α. Ακολουθώντας μία λαϊκίστικη πολιτική και μηνύματα στην προεκλογική του εκστρατεία, απαντώντας στα διάφορα αιτήματα αμόρφωτων ψηφοφόρων που δεν έχουν την κατάλληλη πρόσβαση και τη διανοητική ικανότητα να βλέπουν το πρόβλημα σε βάση επιστημονικών δεδομένων, μετρήσεων, και λεπτομερών αναλύσεων, και θέλοντας να βρεθεί σαν συνεπής στις υποσχέσεις του, αγνοεί όλες τις προβλέψεις για μια σοβαρή κλιματική αλλαγή που θα επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπων, ιδιαίτερα εκείνων που δεν βρίσκονται σε θέση να πάρουν αμυντικά μέτρα,  όπως οι λαοί της υπο-σαχάρειας Αφρικής, μικρών νήσων των ωκεανών και παρακτίων πόλεων και πολιτειών. Όπως το είχε υποσχεθεί στην προεκλογική του εκστρατεία, ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, ανακοίνωσε ότι οι Η.Π.Α. ανακαλούν την υπογραφή τους στη συνθήκη του Παρισιού (το έκανε στην 1 Ιουνίου 2017) και έχει δώσει εντολές στους συνεργάτες του να μην την λαμβάνουν υπ’ όψη τους στους προγραμματισμούς των έργων τους, καθώς, ακόμη, να μην εφαρμόζουν τα ευεργετικά γιά το περιβάλλον μέτρα που επρότεινε και εφήρμοσε ο προηγούμενος Πρόεδρος Ομπάμα.

(ε)   Υδροηλεκτρική (μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας). Μία σημαντική πηγή η οποία έχει παίξει μεγάλο ρόλο σε πολλές γεωγραφικές περιοχές του κόσμου, για πολλές δεκαετίες, και συνεχίζει να παίζει ρόλο σήμερα, είναι η υδροηλεκτρική ενέργεια. Υπάρχουν πολλά υδροηλεκτρικά έργα σε πολλές περιοχές και χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Σε αναπτυγμένες χώρες, η υδραυλική ενέργεια έχει φθάσει σχεδόν το όριο της ανάπτυξής της, κυρίως για λόγους περιορισμένης έκτασης διαθέσιμης γης, σοβαρών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (αρνητική επίδραση σε υδατικά ρεύματα, φυτικά και ζωϊκά είδη, μετατόπιση μεγάλων αριθμών κατοίκων (π.χ. 1,2 εκατομμ. γεωργών στην περίπτωση του μεγαλύτερου, σήμερα, και περίφημου τεράστιου φράγματος των Τριών Αυχένων (Three Gorges Dam) της Κίνας), και προβλήματα της συνόλης ηλεκτρικής ισορροπίας του συστήματος. Για παράδειγμα, αναφέρω την περίπτωση της Βραζιλίας, η οποία εξαρτάται, παληότερα, σε ποσοστό μέχρι 80% από την υδροηλεκτρική ενέργεια, αλλά αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα, εδώ και μερικές δεκαετίες, όταν δεν διέθετε αρκετή για τίς ανάγκες της ηλεκτρική ενέργεια, λόγω μεγάλης και παρατεταμένης ανομβρίας, και αναγκάστηκε να προσφύγει στην πυρηνική ενέργεια, τους υδρογονάνθρακες, και τις ανανεώσιμες και οι οποίες, δεν εξαρτώνται, εκτός των ανανεώσιμων,  καθόλου από την βροχόπτωση ή το κλίμα.

(στ)            Η πυρηνική ενέργεια. Επάνω σε αυτήν, η οποία είναι και το πεδίο της δικής μου ειδικότητας, ας αναφέρω μερικές μόνον απόψεις. Η πρώτη, και λιγότερη σημαντική, είναι πως εξαρτάται από γεωλογικές ουσίες, δηλαδή το ουράνιο, το οποίο, υπό ορισμένες συνθήκες (σχάση), μπορεί να παράγει ενέργεια, αλλά είναι περιορισμένο και όχι με ευρεία γεωγραφική εξάπλωση, επομένως όχι αειφόρο, αν και το διάστημα επάρκειας είναι μεγάλο (μερικές εκατονταετίες.) Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι συνέβησαν τρία πολύ μεγάλα ατυχήματα: (1) το Ατύχημα στο Three-mile Island (1979), (2) το μεγάλο ατύχημα στη μονάδα 4 του σταθμού Chernobyl της Ουκρανίας (1986), και (3) το τελευταίο, στην Fukushima (2011) της Ιαπωνίας.  (Με τα δύο πρώτα, είχα άμεση, κατ’ευθείαν ανάμιξη με την αντιμετώπισή τους). Το τρίτο σημαντικό πρόβλημα είναι η μη επιτυχής και ευρέως αποδεκτή επίλυση της αποθήκευσης των πυρηνικών καταλοίπων, το οποίο έχει μεν επιλυθεί ικανοποιητικά, τουλάχιστον στη Γαλλία, Ρωσία, και Σουηδία αλλά όχι στις Η.Π.Α. που κατέχει σήμερα 99 μονάδες στο σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (και παράγει το 20% των συνολικών αναγκών της από την πυρηνική, ενώ η παγκόσμια συμβολή της πυρηνικής είναι 11% ) αλλά δεν έχει επιλύσει οριστικά και αποτελεσματικά το ζήτημα της διάθεσης των πυρηνικών καταλοίπων (αμυντικών και πολιτικών) λόγω συνεχιζόμενης πολιτικής διαφωνίας.  Ας παρεμβάλλω εδώ μια προσωπική παρένθεση, ότι μου είχε ζητηθεί από Έλληνες υπευθύνους η γνώμη (γύρω στο 1990) για το επιθυμητόν ή μη, της εγκατάστασης πυρηνικών αντιδραστήρων στην Ελλάδα. Ενώ στην αρχή είχα θετική γνώμη, αργότερα την άλλαξα με τον εξής λόγο: ότι η πυρηνική τεχνολογία είναι πολύ απαιτητική, σε εκπαίδευση ανθρώπινου προσωπικού, οικονομικά μέσα, τεχνολογία, και κυρίως σε ένα πνεύμα αφιερώσεως στην ασφάλεια, πάνω απ’ όλα, στην πειθαρχία, και στην υπακοή στους κανόνες. Όλα αυτά τα στοιχεία απουσίαζαν τότε, όπως, δυστυχώς, απουσιάζουν και σήμερα, στην Ελλάδα και, επομένως, η πυρηνική τεχνολογία δεν μου φαινόταν καθόλου επιθυμητή για την παραγωγή ενέργειας στην Ελλάδα – υπάρχουν άλλοι τρόποι που είναι πιό πρόσφοροι. Το τέταρτο, και ίσως πιο αποφασιστικό πρόβλημα έχει γίνει το αυξανόμενο κόστος και οι μεγάλες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση,τελευταίως ιδίως, σταθμών που οδήγησε στην πλήρη διαγραφή δύο μεγάλων μονάδων στην Νότια Καρολίνα και στην χρεωκοπία της μεγάλης εταιρίας κατασκευής πυρηνικών σταθμών, Westinghouse (τώρα, ιδιοκτησία της Toshiba) . Συμπερασματικά, η πυρηνική ενέργεια έχει χάσει την αίγλη που είχε παλαιότερα, οπωσδήποτε στην Αμερική και Ευρώπη, αλλά προχωρεί δυναμικά στην Ρωσία και τους πρώην εταίρους της στην Σοβιετική Ένωση (έχει αναλάβει, μεταξύ άλλων, κατασκευή Τουρκικού πυρηνικού σταθμού στη θέση Akkuyu[4], ι) και ακόμα περισσότερο στην Ασία, ιδιαίτερα στην Κίνα, η οποία έχει, σήμερα, 20 πυρηνικές μονάδες υπό κατασκευή.

(ζ)   Το φυσικό αέριο. Το υλικό αυτό είναι σήμερα το περισσότερο συζητούμενο σε παγκόσμια κλίμακα για πολλούς λόγους. Υπάρχουν, και είναι γνωστά από πολύ καιρό, τεράστια αποθέματα σε μεγάλες χώρες, όπως η Ρωσία, το Ιράν, το Κατάρ και άλλες αραβικές χώρες, οι Παρακάσπιες χώρες, κλπ. Πιο σπουδαίο είναι ότι, εδώ και μερικές δεκαετίες, έχουν ανακαλυφθεί νέα και μεγάλα αποθέματα σε πολλές περιοχές και κράτη της υφηλίου και έχουν πιστοποιηθεί τα αποθέματα αυτά με διάφορους νέους τρόπους, όπως με ακτίνες μεγάλης εμβέλειας από το διάστημα, με την χρήση κρατικών και ιδιωτικών δορυφόρων. Επί πλέον, έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνολογίες εξόρυξης με κάθετα και κατευθυνόμενα οριζόντια γεωτρύπανα και το λεγόμενο fracking, τα οποία προσεγγίζουν περισσότερα  στρώματα με ένα μόνον επιφανειακό σημείο εξόρυξης, που μειώνει το κόστος και αυξάνει το πεδίο προσέγγισης και το μέγεθος της παραγωγής (Σχήμα 1).

3. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)

Η διεθνής Συμφωνία της Θάλασσας (1982 με επικύρωση το 2010) έχει ανοίξει μεγάλες υπεράκτειες περιοχές της γής σε ανακάλυψη, εξερεύνηση και εκμετάλλευση με αποκλειστικά δικαιώματα των χωρών (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη – ΑΟΖ) τόσο στη θαλάσσια μάζα των 200 ναυτικών μιλίων αλλά και στο υπέδαφος κάτω του πυθμένα της θάλασσας, εις τον εναέριο χώρο, δικαιώματα σε όλα τα έμβια όντα της θαλάσσιας περιοχής και υπευθυνότητα για το περιβάλλον μέσα σε ολόκληρη την περιοχή της. Επειδή το θέμα του Διεθνούς Νόμου της Θάλασσας[5] είναι τόσο σημαντικό και έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την Κύπρο και την Ελλάδα, και αφορά τις προοπτικές γιά οικονομική ανάπτυξη, αφιερώνονται μερικές πληροφορίες για την ΑΟΖ, στο σημείο αυτό.

• Είναι ένας πολύ σπουδαίος διεθνής νόμος με ανάλογο κύρος
• Ενδιαφέρει μέγιστα Κύπρο και Ελλάδα, διότι έχουν σχετικά μεγάλες ΑΟΖ
• Η μόνη σημαντική χώρα που δεν την έχει υπογράψει είναι η Τουρκία (πολύ μικρή ΑΟΖ σχετικά με την στερεά της επικράτεια, αλλά δεν αναγνωρίζει τις ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου)
• Ευνοεί ισχυρά την Ελλάδα διότι αναγνωρίζει ΑΟΖ γιά όλα τα νησιά (υπό όρους-που εγκλείει το Καστελλόριζο)
• Βασικός όρος είναι πως η έκταση της ΑΟΖ εκτείνεται σε απόσταση 200 ναυτ. μιλίων από τις ακτές της χώρας

Μερικές ακόμη σπουδαίες προβλέψεις της Συνθήκης:

• Αρχή της ίσης απόστασης από τις δύο ακτές (μέση γραμμή).
• Όροι της Σύμβασης του Νόμου της Θάλασσας (UNCLOS – ΟΗΕ 1982, τροποποιήσεις, 1994)
• Αίγυπτος, Ισραήλ, Λίβανος, Τουρκία δεν έχουν υπογράψει (αλλά την χρησιμοποιούν)
• Όλες οι 28 χώρες της ΕΕ έχουν υπογράψει και επικυρώσει την σύμβαση UNCLOS
• Η Κύπρος επικύρωσε την UNCLOS to 1988 – σταθεροποιητικός ρόλος
• Βραχονησίδες που δεν μπορούν να στηρίξουν ανθρώπινη κατοικία ή οικονομική δραστηριότητα από μόνες τους δεν έχουν δική τους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) ή υφαλοκρηπίδα.

4. Η Ελληνική εικόνα των αποθεμάτων αερίου.

Η Ελλάδα έχει τώρα αρχίσει να εξετάζει τις δυνατότητές της στα σοβαρά. Αρχίζει να εξετάζει την εσωτερική της ζήτηση αερίου. Η εικόνα της συνολικής ζήτησης εκτιμάται (2016) στα 6.0-6.5 δκμ (bcm), ίσως λιγότερο λόγω κρίσης,) εκ τών οποίων προσπορίζεται περίπου 75% μέσω αγωγών (από Ρωσία και Αζερμπαϊτζάν, μέσω Τουρκίας), και 25% διά θαλάσσης (LNG). Εκτός των υδάτων νότια της Θράκης, λίγη έρευνα έχει γίνει ενώ νέες τεχνολογίες έχουν ήδη εισαχθεί. Υπάρχουν όμως σοβαρές ενδείξεις πως αποθέματα υπάρχουν νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο, όχι τόσο στο Αιγαίο. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ανακηρύξει τη δική της ΑΟΖ (ενώ θα μπορούσε να το κάνει αυτοδικαίως, προφανώς, από ένα φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας). Είναι γεγονός πως η Ελλάδα έχει τώρα αρχίσει σοβαρά την διερεύνηση των εθνικών της πηγών πετρελαίου και αερίου.

Πρόσκληση γιά την έκφραση ενδιαφέροντος έγινε το 2012 και ένας σημαντικός αριθμός εταιριών, μεσαίου μεγέθους εξέφρασας ενδιαφέρον γιά την εκτέλεση σεισμικών ερευνών, κυρίως στις περιοχές δυτικά της ηπειρωτικής Ελλάδας, το Ιόνιο, και δυτικά της Κρήτης. Επίσης στην περιοχή Ιωαννίνων, του Κόλπου της Πάτρας και το Κατάκολο.

• Η εξερεύνηση των αποθεμάτων έχει ήδη ανατεθεί με συμβόλαιο.
• Βέβαια, θα απαιτηθεί χρόνος ώστε η διαδικασία να δώσει αποτελέσματα με αρκετή βεβαιότητα γιά να αρχίσει η εκμετάλλευση.
• Το εκτιμούμενο δυναμικό είναι της τάξης των: 250-300 εκατομμ. βαρελίων πετρελαίου τα επόμενα 15-20 χρόνια.
• Υποθετικά, εκτιμάται ότι η Ελλάδα θα μπορεί, σε περίπου 15 χρόνια να καλύψει το 30-40% της κατανάλωσης από δικές της πηγές.

5. Τα αποθέματα της Κύπρου

Η Κύπρος βρίσκεται σήμερα, σε πρωτοπορία σχετικά με την Ελλάδα και έχει ήδη κάνει πολλά συστηματικά βήματα που έχουν αρχίσει να δίνουν καρπούς. Ξεκίνησε με την έρευνα, έπειτα πήγε στην δοκιμαστική γεώτρηση, ακολούθησε με την αξιολόγηση, και προχώρησε σε συμβόλαια γιά την εκμετάλλευση. Η Ελλλάδα πρέπει να επιταχύνει τη διαδικασία αυτή, και να  προχωρήσει χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις. Όμως. φαίνεται πως, τώρα, η Ελλάδα προχωρεί με βήμα ταχύ και με παρόμοιες αξιόπιστες εταιρίες υδρογονανθράκων.

Η Κύπρος έχει ήδη κάνει σοβαρές εκτιμήσεις των αποθεμάτων του κοιτάσματος της Αφροδίτης, και έχει αναθέσει την εξερεύνηση και προσθέτων κοιτασμάτων σε μεγάλες διεθνείς και έμπειρες εταιρίες με μεγάλο διεθνές κύρος, όπως η εταιρία Exxon/Mobil, η εταιρία TOTAL της Γαλλίας, και η KOGAS της Κορέας. Βρίσκεται και στο στάδιο να αρχίσει την εκμετάλευση των κοιτασμάτων και την εξαγωγή τους προς την Ευρώπη και άλλες καταναλώτριες χώρες. Στις Κυπριακές προσπάθειες, δεν επεκτείνεται το παρόν άρθρο, λόγω περιορισμένου χώρου, αλλά περισσότερες πληροφορίες, διαγράμματα, και εικόνες, μαζί με πηροφορίες γιά την ΑΟΖ, και ελληνικές ενέργειες, είναι προσβάσιμες στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Συνδέσμου.[6]

6. Συμπεράσματα (Ελληνική προοπτική)

• H Ελλάδα μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο στην περιοχή με βάση το ενεργειακό δυναμικό της, την κρίσιμη θέση στην γεωγραφική περιφέρεια και τα μεγάλα στρατηγικά της πλεονεκτήματα (μέλος της Ε.Ε., μέλος του ΝΑΤΟ).
• Nαυτική βάση στην Κρήτη και η στενή συμμαχία με τις Η.Π.Α.
• Η θέση της σαν μέλος της ΕΕ και η δυνατότητα να βοηθήσει αποφασιστικά τους ενεργειακούς και πολιτικούς στόχους της.
• Η θετική και ισχυρή συμμαχία και συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, και, φυσικά, την Κύπρο (πρόσφατες τριμερείς συναντήσεις ηγετών, στο Tel Aviv, Cairo, Θεσσαλονίκη.)
• Η σχέση και κοινά συμφέροντα με διεθνείς ενεργειακές εταιρίες (NOBLE) και EXXON-Mobil, τη Γαλλική TOTAL, την Ιταλική ΕΝΙ, καθώς και την Νοτιοκορεάτικη KOGAS.
• Τέλος, η δύσκολη στιγμή της Τουρκίας και η πεποίθηση των ισχυρών εθνών (Γερμανία και Η.Π.Α.) πως δεν είναι πλέον αξιόπιστος εταίρος (πρόσφατη σύγκρουση με Γερμανία και με τις ΗΠΑ λόγω του Κουρδικού στην Συρία.)
• Το διεθνές κύρος της Σύμβασης του Νόμου της Θάλασσας (UNCLOS) ενισχύει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο.
• Δίνει κίνητρα και ώθηση γιά μιά δυναμικότερη δράση απ’ το Ελληνικό κράτος.
• Οι μέχρι σήμερα επιτυχίες της Κύπρου δίνουν κίνητρα και ώθηση στην Ελλάδα γιά μιά δυναμικότερη δράση για διακήρυξη (αυτοδικαίως) της δικής της ΑΟΖ (ο Ελληνας πρωθυπουργός μίλησε, (επί τέλους) πρόσφατα και δημόσια στη Θεσσαλονίκη, γιά την Ελληνική ΑΟΖ.)

7. Συμπεράσματα-Γενικά

• Οι τελευταίες ανακαλύψεις φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο (Α.Μ.) είναι εξέλιξη τεράστας σημασίας γιά τις χώρες της περιοχής αλλά και γενικώτερα
• Το φυσικό αέριο θα παραμείνει το καύσιμο επιλογής γιά τις επόμενες δεκαετίες με τις ευνοϊκές του ιδιότητες (ευελιξία χρήσης, υψηλή εξοικονόμηση, και εύνοια στο περιβάλλον)
• Το οικονομικό τοπίο και η γεωπολιτική σκηνή αλλάζουν με δραματικό ρυθμό
• Ανοίγουν λεωφόρους στις χώρες της Α. Μ. να εξασκήσουν μεγαλύτερη επιρροή μέσα στην περιοχή τους και μέσα στην Ε.Ε.
• Όλες οι εξελίξεις θα λάβουν χώρα μέσα στα ευνοϊκά πλαίσια του Νόμου της Θάλασσας, που έχει μεγάλο κύρος και έχει γίνει αποδεκτός (σχεδόν από όλα, αλλά κυρίως από τα μεγάλα κράτη.)

Επί πλέον, μπορεί να γίνουν καταλυτικοί παράγοντες γιά την επίλυση συγκρούσεων στην περιοχή (Κύπρος-Τουρκία).       

Σχήμα 1.  Νέες τεχνολογίες εξόρυξης

Σχήμα 2. Η ΑΟΖ της Τουρκίας

Σχήμα 3.        Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο (Ελληνική Άποψη).

Σχήμα 4. Ελληνική ΑΟΖ, σύμφωνα με την UNCLOS. Είναι πολύ σημαντική σχετικά με το μέγεθος της στερεάς επιφάνειας (περίπου τρείς φορές).

Σχήμα 5. ΗΕλλάδα εστιάζει την προσοχή της στην περιοχή νότια της Κρήτης και δυτικά της Δυτικής Ελλάδας και των δυτικών νήσων της.

Σχήμα 6. Περιοχές Ανοιχτών Θυρών που έχουν ήδη αρχίσει να ανοίγουν (λίγο παληότερες εικόνες),

*Dr. Achilles Adamantiades was formerly Adj. Professor of Nuclear Engineering and Energy Policy at George Washington University, and Principal Power Engineer of  the World Bank

Vacationing in Porto Heli- Summer 2017

Click on this picture to watch the video.

To bid farewell to the Summer of 2017, recalling nostalgically vivid memories from vacationing  in the Greek open country of dazzling beauty, our co-worker Alex Economides is sending us a video he prepared from viewing Porto Heli and  near-by preferred points of tourist attraction:

[1] Μία πλέον εκτεταμένη παρουσίαση παρουσιάζεται σε μορφή PPTX στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Συνδέσμου (Hellenic Link.) Web Site: http://www.helleniclink.org

[2] Γνωστή με τα λατινικά γράμματα ως United Nations Convention for the Law of the Sea (UNCLOS).

[3] Η Συνθήκη του Παρισιού (the Paris Agreement, συμφωνήθηκε τον Δεκέμβριο του 2015.

[4] Η Ρωσική εταιρία Rosatom έχει συμβληθεί με την Τουρκία για δύο πυρηνικές μονάδες στη νότια ακτή της Τουρκίας, κοντά στην πόλη Μερσίνη, απέναντι της Κύπρου, της οποίας η κατασκευή έχει ήδη αρχίσει. Η Τουρκία έχει ακόμα αρχίσει σύμβαση με γαλλική εταιρία για κατασκευή πυρηνικού σταθμού στον Εύξεινο Πόντο, κοντά στην Σινώπη.

[5] United Nations Convention for the Law of the Sea (UNCLOS). Περισσότερες πληροφορίες

υπάρχουν στην ιστοσελίδα ………………………

[6] Η ιστοσελίδα του Ελληνικού Συνδέσμου είναι προσβάσιμη στο Web Site: http://www.helleniclink.org

                                     Bulletin 149   July–August 2017

                                               Υ Π Ο Μ Ν Η Σ Η

Τα μέλη του Ελληνικού Συνδέσμου (Hellenic Link, Inc.) θα κληθούν εντός

ολίγου χρόνου να εκλέξουν Διοικητικό Συμβούλιο ( Board of Directors)  για

 τριετή θητεία, 2018-2020. Υπενθυμίζεται ότι δικαίωμα υποψηφιότητας και

 συμμετοχής στην ψηφοφορία έχουν τα τακτικά μέλη του Συνδέσμου που

έχουν εκπληρώσει την ετήσια υποχρέωση συνδρομής μέλους.

Όσοι την οφείλουν καλούνται  να την τακτοποιήσουν εγκαίρως, το

 συντομότερο δυνατόν.

                                            A  R E M I N D E R

According to the by-laws, the members of the Hellenic Link, Inc. will be called shortly to elect a new Board of Directors for the next tenure period, 2018-2020. The eligibility to be a candidate, as well as of voting, is reserved for full members who have fulfilled their membership dues obligation. Those who owe this obligation are urged to take care the matter as soon as possible.

Review of Past Issues of the Bulletin

We inform our readers that certain issues of the Bulletin which were not previously available                                 are now archived in the website of the Hellenic Link, Inc. and accessible for review                    ( http://www.helleniclink.org; click  on the left column of the home page). This group                      of issues includes #141 (October-November 2016), #142 (December 2016), #143 (January 2017), # 144 (February 2017), and #145 (March 2017); a brief outline of the content of each of these issues follows as a guide to review:

# 141: The entire issue is devoted to an extraordinary public-school-event celebrating Greek Culture, organized by Greek- Parents-Members of the Multicultural Committee of the East Williston School District, in Long Island. The presentation focuses on the component parts of the event and the roles played and greetings given by the organizers. The issue features also a ten-page pamphlet under the title “It’s All Greek to Me!” developed by the Program Committee and distributed at dinner to all –over 250 – participants; the pamphlet is a kaleidoscopic introduction to Greek Culture, touching on such themes as Greek Traditions and Customs, on Eastern Orthodoxy, Greek Music and Dancing, the Menu of the Dinner with explanatory notations on Greek Cuisine, and info on Travel to and in Greece.

# 142:  This issue reports mainly on a series of five interactive conferences held between the Rector of the Aristotle University of Thessaloniki Professor Pericles Mitkas and the President of the School of Modern Greek Language Professor Marina Mattheoudaki visiting the USA, and representatives of three US academic institutions (Stony Brook U., NY; Queens College, City University of New York; and the University of Delaware) as well as with Administrators of the “Odyssey” Charter School of Wilmington  DE and the Board of Directors  of the Hellenic Link, Inc.; these conferences were aimed at reaching agreement on collaborative programs of education and came to conclude concrete partnerships, detailed in the report. The issue reprinted also the Announcement of the Stavros Niarchos Foundation instituting “Greek Diaspora Fellowships” aimed at alleviating Greece’s  current problematic brain drain.

# 143:  This issue expresses the mourning of the Greek Community of America for the loss of Rev. Demetrios Constantelos, distinguished spiritual leader, academic scholar and teacher. In the same issue, Professor Nicholas Economides of New York University writes on “How Greece’s Troubled Economy Could Turn Around in 2017.”

# 144:   Issue dedicated to Greek Letters and to those who toil promoting and defending them: Archbishop Demetrios Geron of  America pays tribute to the late Rev. Dr. Demetrios Constantelos, author Dr. Maria-Eleftheria Giatrakou contributes a dedicatory article  Ο Ποιητής Οδυσσέας Ελύτης  και Ερμηνευτική.Προσέγγιση στο Ποίημά του Το «Τρελοκάραβο»(The Poet Odysseas Elytis and an Interpretive Approach to his Poem “ The crazy-ship.”

# 145:  This issue presents the innovative summer training program for foreign students of the Aristotle University of Thessaloniki on Applied Archaeology, in combination with a short course of Modern Greek Language. It also cites recent correspondence with members and readers as well as with the Foundation of Hellenic Civilization of Italy and with the Professional Organization of Greek Language and Culture Teachers of New York “Prometheas.”

«Θεοφάνης Σολωμός:  Έφυγε Άξιος Επιστήμονας και Πατριώτης

Μεστός στα 88 του χρόνια, την 11 Ιουνίου 2017 αναχώρησε από τον κόσμο μας ο Θεοφάνης Σολωμός , PhD, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Maryland  στο  College Park, Τμήμα Επιστημών Φυσικών Πόρων και Αρχιτεκτονικής Τοπίου (Landscape).

Ο μεταστάς γεννήθηκε στο Χιλιομόδι Κορινθίας το 1928. Για πανεπιστημιακές σπουδές επέλεξε την Γεωπονίαν : Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών (BS, 1956; MS στη Δενδροκομία, 1957) και στη συνέχεια University of Cambridge (PhD, στη Φυσιολογία Φυτών, 1963).

Μετά από προσωρινές ερευνητικές και διδακτικές θέσεις  στην Αγγλία και Ελλάδα, διορίσθηκε Post-Doctoral Fellow στο Πανεπιστήμιο της Alberta Καναδά (1968-70) και Research Associate στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.

Από το 1975 συνεχίζει πλούσια παραγωγική  ερευνητική και διδακτική εργασία στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Maryland, στην αρχή ως Βοηθός Καθηγητής , εν συνεχεία Αναπληρωτής Καθηγητής και τελικά ως Full Professor, συνολικά για 33 χρόνια.

Στην έρευνά του ιδιαίτερα τον απασχόλησε η βιοχημική ωρίμανση και εξωγενείς παράγοντες που την επηρεάζουν καρπών όπως η μπανάνα ,το αβοκάντο, το μήhλο- και λαχανικών(ντομάτας,πατάτας) και σπόρων , όπως του σιταριού, των φασολιών και σόγιας

Ο πειραματικός προσδιορισμός της επίδρασης  ατμοσφαιρικών συνθηκών αποθήκευσης και διακίνησης  φρούτων και λαχανικών  παρουσιάζει σημαντικό οικονομικό ενδιαφέρον. Την έρευνα αυτή ο Σολωμός διεξήγαγε επάνω σε βιοφυσικό και βιοχημικό βάθρο  προσδιορίζοντας τις επιδράσεις ελεγχομένων ατμοσφαιρών οξυγόνου στην ενεργοποίηση ενζυματικής και φυτορμονικής δράσης στον ρυθμό και βαθμό ωρίμανσης. Σημαντική ήταν η συμβολή του στη βιοχημική απομόνωση και διατήρηση γενετικού υλικού ( cDNA, mRNA ) που καταλυτικά εκφράζει την ρύθμιση ωρίμανσης  προϊόντων, που αναφέρονται παρα πάνω.

Η πανεπιστημιακή έρευνα του καθηγητή Σολωμού υποστηρίχθηκε χρηματικά από μία συνεχή ροή χορηγιών απο το Αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας ( USDA) καθώς και από άλλους φορείς. Η ποιοτική και ποσοτική παραγωγικότητά του αναγνωρίσθηκε με πολλαπλούς τρόπους σε διάφορες περιπτώσεις :

• To Πανεπιστήμιο Maryland τον εβράβευσε για τα έξοχα επιτεύγματά του.
• Σε μείζονα επιστημονικά συνέδρια και συμπόσια του ανατέθηκε η διεύθυνση ή ήταν προσκεκλημένος να προεδρεύσει σε ειδικές συνεδριάσεις (sessions).
• Έγινε τακτικός κριτής υποβαλλομένων προς δημοσίευσιν χειρογράφων έρευνας (manuscripts) σε πέντε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, καθώς και αιτήσεων χορηγήσεως ερευνητικού grant υποβαλλομένων στο Αμερικανικό Ιδρυμα Επιστήμης (Νational Science Foundation). Επίσης, κριτής χορηγιών της Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης ( US Agency for International Development).
• Έγινε μέντορας μεγάλου αριθμού πτυχιούχων φοιτητών (graduate students), 19 για το διδακτορικό ( PhD ) και 10 για το MS. Επί πλέον, εβοήθησε 30 άλλους πτυχιούχους φοιτητές σαν μέλος των επιτροπών τους καθοδήγησης σπουδών και διατριβής.

• Συνέγραψε εικοσάδες επιστημονικών άρθρων σε ένα ευρύ φάσμα έγκριτων περιοδικών.

• Εγραψε ή συνέγραψε με συνεργάτες 18 βιβλία επί θεμάτων της ερευνητικής του εργασίας. Ενα εξ αυτών , που δημοσιεύθηκε το 1994, επανεκδόθηκε πρόσφατα σε δεύτερη έκδοση τον Μάϊον 2017, ένα μήνα δηλαδή πριν από την τελευτήν του. Εξ άλλου, ενδεικτικό της εκτίμησης της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας για την συνεχιζόμενη παραγωγικότητά του υψηλής ποιότητας, είναι και το ότι έλαβε μεταθανάτια πρόσκληση συμμετοχής σε δύο διεθνή επιστημονικά συνέδρια, το ένα στην Κίνα και το άλλο στο Μεξικό!

Αλλά και οι πολιτιστικές και πατριωτικές δραστηριότητες του Θεοφάνη Σολωμού

ήταν εξ ίσου εντατικές σε όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας του : στα χρόνια της παραμονής του στο Ηνωμένο Βασίλειο, στα μέσα της δεκαετηρίδας του 1960, ήταν ενεργός υποστηρικτής  της Ελληνοκυπριακής  Κοινότητας τόσο  στην Κύπρο όσο και στο Λονδίνο. Ακολούθως,  στην περίοδο 1971-1975, αγωνίσθηκε ως μέλος του Συμβουλίου «Σώσετε την Κύπρο» στην Νότια Καλιφόρνια, και κατόπιν σαν μέλος των «Φίλων  της Κύπρου» στην Washington, DC, την δεκαετία 1975-1985. Εκεί,δραστηριοποιήθηκε στο American Hellenic Council, στην Οργάνωση «Προμηθέας», στο Ελληνικό Κέντρο και στην προσπάθεια του «Κύκλου» για την διατήρηση της Ελληνικής Γλώσσας .

Με βαθειά λύπη, η εκλεκτή και αγαπημένη του σύζυγος  Pamela,  συνάδελφοι , φίλοι και συμπατριώτες τον αποχαιρέτησαν εις το Devol  Funeral Home του  Washington, DC την 17^ην Ιουνίου 2017. Ακολούθησε ενταφιασμός στο Χιλιομόδι Κορινθίας

Αντί ανθέων, οι τιμώντες την μνήμη του παρεκλήθησαν να προσφέρουν συνδρομήν εις το Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Maryland, College Park:

                       http://giving.umd.edu/giving/fund.php?name=modern-greek-studies-fund

Ο Ελληνικός Σύνδεσμος συμμετέχει στην θλίψη για την απώλεια του εκλεκτού συναδέλφου,

Χαίρει όμως και συγχαίρει για την λαμπρά και νικηφόρο έκβαση του επίγειου αγώνα του σαν άνθρωπος και σαν Ελληνοαμερικανός επιστήμονας. Είθε το παράδειγμά του να μιμηθούν πολλοί άλλοι! Και το χώμα της γενέτειρας Ελληνικής γης που τον σκεπάζει με περηφάνια, ας είναι ελαφρό!

ΑΙΩΝΊΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, ΑΓΑΠΗΤΈ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ ΦΑΝΗ!

                                                                                                                        ΚΧΕ

Theophanes Solomos: A Worthy Scientist and Patriot Who Departed

Full in years at 88, Theophanes Solomos, PhD, Professor Emeritus at the University of Maryland, College Park, Department of Natural Resources and Landscape Architecture, departed from our earthly world on June 11, 2017.

He was born in Chiliomodi of Corinth, Greece in 1928. After high school, for professional study he chose Agriculture: the Agricultural College of Athens (BS, 1956; MS in Pomology, 1957) and then the University of Cambridge ( PhD in Plant Physiology, 1963).

After some temporary research and teaching assignments in England and Greece, he was appointed Post-Doctoral Fellow at the University of Alberta in Canada (1968-1970), followed by Research Associate in the Biolgy Department of the University of California, USA.

Since 1975, he continued his very energetic productive research and teaching engagement at the University of Maryland, first as Assistant, then Associate, and eventually Full Professor in its faculty, totally for 33 continuous years.

Central direction of his research effort was the elucidation of the biochemical processes of maturation and of the exogenous factors affecting it of fruits, such as  bananas, avocados, apples and of vegetables, such as tomatoes and potatoes, and of seeds, including  wheat, beans and soy beans. The experimental determination of the influence of atmospheric conditions maintained in storage and in marketing of fruits and vegetables is of paramount economic importance. Professor Solomos conducted his investigations on a biophysical and biochemical basis ascertaining the activation of enzymic and plant hormone activity regulating maturation under controlled gaseous conditions. Considerable have been his contributions in isolating, purifying, and preserving plant genetic material (cDNA and mRNA), which catalytically express the regulation of maturation of products referred above.                    

The academic research of Professor Solomos has been supported financially by a constant flow of research grants from the USDA as well as other granting agencies, and his productivity has been broadly recognized in multiple ways, in various circumstances:

• The University of Maryland awarded him for his outstanding accomplishments.
• He served as chairperson in scientific conferences, symposia, and in special sessions of major scientific gatherings.
• He refereed manuscripts for publication in 5 eminent research journals as well as applications for research grants submitted to the National Science Foundation, and to the US Agency for International Development.
• He mentored 19 doctoral and 10 MS graduate students, while also served in dissertation committees of 30 other candidates.
• He co-authored scores of refereed articles on his collaborative research, published in a broad spectrum of scientific journals.
• He authored or co-authored 18 books on themes of his research work. One of these books, originally published in 1994, was republished in second edition this year, in May 2017, that is one month before his death. Indicative of the high esteem of the international scientific community for his incessant cutting-edge productivity was the fact that even after his deathx he kept receiving invitations to participate in international conferences (one from China and one from Mexico).

 His civic and patriotic activities matched in zealous intensity those in his professional arena: in the years he spent in the United Kingdom (middle 1960s), he actively supported the Greek Cypriot community both in Cyprus and in London. In the period 1971-1975, when in USA, he participated energetically in the Council “Save Cyprus” of South California, and in the decade 1975-1985 as member of “Friends of Cyprus” in Washington, DC. There, he became active member of the American Hellenic Council, of the Association “Prometheas,” the Hellenic Center, and in the effort of “Kyklos” to preserve the Greek language.

With deep sorrow, his beloved spouse Pamela, his colleagues and friends bade him farewell in a ceremony at the Devol Funeral Home of Washington on June 17, 2017. Interment followed in Chiliomodi, Greece.

In lieu of flowers, those wishing to honor his memory, were asked to offer a contribution to the Program of Modern Greek Studies of the University of Maryland, in College Park:

        http://giving.umd.edu/giving/fund.php?name=modern-greek-studies-fund

The Hellenic Link, Inc. shares the sorrow for the loss of this distinguished colleague;

it also rejoices and congratulates his family, the University of Maryland community, and all his Greek American friends, associates and co-workers for the splendid and fulfilled outcome of his endeavors as a human being motivated throughout life by the highest values and exercising them as an outstanding Scientist and Educator. May his living example be emulated by many more! And may the Greek soil that covers him with justified pride be light!

Dear Colleague Phani, May Your Memory is Eternal!

                                                                                                      CJE

————————————————————

    Γνωμικά Λαϊκής Σοφίας

• Οι έννοιες κόβουν γόνατα κ’ οι λογισμοί γερνάνε: Οι έμμονες σκέψεις γύρω από προβλήματα της καθημερινότητας παραλύουν το θυμικό του ανθρώπου για έξοδο από αυτά και γηράζουν πρόωρα αυτόν που εξουσιάζεται από αγχώδεις λογισμούς.
• Ο φρόνιμος την πίκρα του παρηγοριά την κάνει:                                                                                                          Ο συνετός και αυτεξούσιος άνθρωπος αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ζωής θετικά με πίστη και προσευχή και έτσι βρίσκει ανακούφιση.
• Όλη η θάλασσα αρμυριά μα τόπους τόπους λύσσα:                                                                                                      Ολοι οι άνθρωποι στην ζωή τους γεύονται ενα μέτρο ανεκτής δυστυχίας, μερικοί όμως ταλανίζονται υπερβολικά και ανυπόφορα.

       ——————————————————————-                                                   

                                       HELLENIC LINK, Inc.

 A NATIONWIDE AND INTERNATIONAL, NON PROFIT CULTURAL AND SCIENTIFIC ASSOCIATION OF HELLENES AND PHILHELLENES

                                    Incorporated in Delaware                              

Suite No. 278, 38-11 Ditmars Blvd, Astoria, New York 11105 

 Website: http://www.helleniclink.org – Contact Tel. +1-718-217-0430                                                                    For Correspondence, Inquiries and Subscriptions, Email Address:     

                                        info@helleniclink.org